Korektor

Korektor - takie białe cuś. (Wyjątkiem jest korektor do cery, gdyż nie jest cusiem).

Rodzaje korektora

• W długopisie - chociaż po co to komu, skoro pisze na biało i nic nie widać.
• W butelce - chociaż po co to komu, skoro na opakowaniu jest zakaz spożywania.
• W taśmie - chociaż po co to komu, skoro od razu się rwie lub wypada rolka.
• Korektor do cery - chociaż po co to komu, skoro i tak niczego nie maskuje i ściera się po pół minuty.

Z tego wniosek, że korektor w jakiejkolwiek formie jest zbędny.

Zastosowanie

• Rozpoznawanie blondynek (jeśli monitor jest umazany korektorem, właśnie siedziała na nim blondynka)
• Denerwowanie innych (podmienianie długopisa na korektor i patrzenie, jak tamten się wkurza, "bo dziadostwo nie pisze")
• Malowanie paznokci (u co bardziej zdesperowanych dziewcząt, przed wyjściem na zakupy bądź z nudów na lekcji)
• Bazgranie wszystkiego w szkole (chociaż i tak w wielu szkołach jest równie dozwolony co stringi)
• Podmiana szminki mamie (a następnie obserwowanie jej wściekłości, "bo jej szminka usuwa usta")
• Robienie z niego smugi do zeszytu/książek/piórnika/ubrania kolegi z ławki (ewentualnie wszystkiego naraz) i podpalenie końca smugi.