Użytkownik:Zupomaniak/brudnopis5
Podstawowe zalecenia dotyczące redakcji artykułów na Nonsie. Zapoznaj się z nimi – zwiększy to szanse na przyjęcie twojego artykułu, a nam oszczędzisz mnóstwa pracy w poprawianiu go.
Znaki typograficzne
Podstawowe zalecenia dotyczą typografii – czyli użycia znaków w tekście.
Cudzysłowy europejskie
Na Nonsensopedii używamy jedynie cudzysłowów europejskich, które niestety trudno wpisać na klawiaturze.
- „ do otwierania.
- ” do zamykania.
- Nie wolno używać " (nie myl z ”, różnica jest kolosalna). Są to cudzysłowy amerykańskie, tak, właśnie one znajdują się na twojej klawiaturze.
- Stosowanie podwójnych przecinków: ,, jako cudzysłowu otwierającego („) jest uznawane za najgorszą zbrodnię – każdy dokonujący tego amoralnego czynu zostanie rozstrzelany.
- Oba cudzysłowy europejskie („ i ”) znajdziesz w Edittools, znajdujących się na dole strony gdy edytujesz.
- Przykład poprawnego zastosowania: „tekst”.
- Uwaga! Cudzysłowów używamy jedynie do cytowania pojedynczych słów i równoważników zdań! Do cytowania fragmentów składających się z co najmniej jednego zdania używamy tekstu pisanego kursywą.
- Istnieje jednak wyjątek – gdy cytowany tekst sam w sobie cytuje inny tekst, ten podwójnie cytowany fragment zawsze wkładamy w cudzysłowy.
Półpauza
W wielu sytuacjach na Nonsensopedii należy użyć znaku półpauzy, który jest często mylony z dywizem – tego drugiego bowiem standardowo znajdziemy na klawiaturze.
- Półpauza wygląda tak: –.
- Uwaga! Półpauza to nie to samo co dywiz! Dywiz wygląda tak: -. Porównaj to do znaku półpauzy: –. Widzisz różnicę?
- Również bardzo podobna do myślnika (zwanego także pauzą): —. Na Nonsensopedii myślnik nie jest jednak używany – zawsze go zastępujemy półpauzą.
- Używana zamiennie z dwukropkiem (:) – do rozwinięcia treści, wprowadzenia kontrapunktu, jako elipsa; tak jak właśnie została użyta w tym zdaniu.
- Używana również do zapisywania przedziałów liczbowych, wiekowych i roczników – wtedy nie używamy spacji wokół niej; na przykład: 20–39; a także do zapisu tras między miejscowościami; na przykład: Warszawa–Kraków.
- Wyjątek – w zapisie przedziału dwóch roczników różniących się o jeden rok, zamiast półpauzy używamy ukośnika (/), w ten sposób: 1992/1993, 2012/2013.
- Nie rozpoczyna nowego zdania – dlatego pierwszy wyraz po półpauzie piszemy od małej litery (oczywiście tylko jeżeli żadna inna zasada nie wymaga od nas pisania go od litery wielkiej – wtedy pierwszeństwo ma litera wielka).
Dywiz
Dywiz jest często mylony z półpauzą, chociaż ma całkowicie inne zastosowanie.
- Stosowany jest do połączeń wyrazów. Oto przykłady: polsko-angielski, biało-czerwony, Bielsko-Biała.
Odmiany pisma
Fragmenty tekstu znajdujące się w artykule mogą być wyróżniane na wiele sposobów – poprzez zmianę wyglądu liter go tworzących.
Kursywa
Wpisujesz | Otrzymujesz |
---|---|
''Ten tekst jest kursywą''
|
Ten tekst jest kursywą |
|
Ten tekst także jest kursywą |
Kursywa jest często błędnie zastępowana cudzysłowami, z powodu podobnego zastosowania.
- Tworzona jest poprzez wkładanie tekstu pomiędzy dwie pary apostrof:
''
.- Jeżeli chcemy by tekst pisany kursywą miał długość kilku linii, to wewnątrz apostrof tekst dodatkowo otaczamy parą znaczników HTML-owych:
<poem>
oraz</poem>
.
- Jeżeli chcemy by tekst pisany kursywą miał długość kilku linii, to wewnątrz apostrof tekst dodatkowo otaczamy parą znaczników HTML-owych:
- Stosowana jest w wielu sytuacjach:
- Do cytowania fragmentów zawierających co najmniej jedno zdanie (równoważniki zdań się jako zdania nie liczą). W przypadku gdy cytowany fragment sam cytuje inny fragment, ten drugi wkładamy w cudzysłowy.
- Jeżeli cytowany fragment kończy się znakiem interpunkcyjnym innym niż pytajnik lub wykrzyknik, to należy go pominąć.
- Do zapisywania tytułów utwórów i albumów muzycznych, wierszy, powieści, filmów, seriali, memów i innych (u)tworów; przetłumaczonych lub nie. Nazw zespołów, wykonawców oraz poetów jednak to nie dotyczy, ogólnie żadnych autorów kursywą nie piszemy.
- Jeżeli fragment został z jakiegoś powodu pogrubiony (patrz niżej), to kursywę na nim pomijamy – chyba że potrzebujemy dodatkowego wyróżnienia.
- Do cytowania fragmentów zawierających co najmniej jedno zdanie (równoważniki zdań się jako zdania nie liczą). W przypadku gdy cytowany fragment sam cytuje inny fragment, ten drugi wkładamy w cudzysłowy.
Pogrubienie
Wpisujesz | Otrzymujesz |
---|---|
'''Ten tekst jest pogrubiony'''
|
Ten tekst jest pogrubiony |
Podstawowym sposobem wyróżniania tekstu jest jego pogrubienie.
- Tworzone poprzez wkładanie tekstu pomiędzy parę potrójnych apostrof:
'''
.- Tak jak w przypadku kursywy, jeśli chcemy by nasz pogrubiony tekst rozciągał się na kilka wierszy, to wewnątrz apostrof otaczamy tekst parą znaczników
<poem>
oraz</poem>
.
- Tak jak w przypadku kursywy, jeśli chcemy by nasz pogrubiony tekst rozciągał się na kilka wierszy, to wewnątrz apostrof otaczamy tekst parą znaczników
- Stosowane jest dość powszechnie:
- Jako wyróżnienie tekstu.
- Do oznaczania pojęć definiowanych w danym artykule, sekcji lub punkcie.
- Ma pierwszeństwo nad kursywą – jeżeli tekst został pogrubiony, to nie piszemy go kursywą – chyba że potrzebujemy dodatkowego wyróżnienia.
Podkreślenie
Wpisujesz | Otrzymujesz |
---|---|
<u>Ten tekst jest podkreślony</u>
|
Ten tekst jest podkreślony |
Kolejnym sposobem wyróżniania tekstu jest jego podkreślenie.
- Tworzymy je poprzez włożenie tekstu pomiędzy
<u>
oraz</u>
. - Podkreślenia nigdy nie rozciągamy na kilka linii.
- Jest rzadko stosowane i mało niezalecane.
Kod
Wpisujesz | Otrzymujesz |
---|---|
<code>Ten tekst jest kodem</code>
|
Ten tekst jest kodem
|
|
|
Cytowanie kodu.
- Jest tworzone poprzez włożenie tekstu pomiędzy
<code>
oraz</code>
.- Jeżeli chcemy rozciągnąć to na kilka wierszy, to tak jak w poprzednich przypadkach – opatrzamy na zewnątrz (przed
<code>
) tekst znacznikami<poem>
.- Jednakże zamiast tego warto również rozważyć użycie
<source>
lub<pre>
, opisanych niżej.
- Jednakże zamiast tego warto również rozważyć użycie
- Jeżeli chcemy rozciągnąć to na kilka wierszy, to tak jak w poprzednich przypadkach – opatrzamy na zewnątrz (przed
- Służy do ogólnego cytowania kodu źródłowego, czasami jest stosowane jako zwykłe wyróżnienie tekstu.
- Jest pisane czcionką o stałej szerokości – przez co niektóre znaki mogą w nim wyglądać tak samo (z reguły dywizy i półpauzy).
Kod podświetlany
Wpisujesz | Otrzymujesz |
---|---|
|
local sum = 0
for i = 1, #arg do
if tonumber(i) then
sum = sum + i
end
end
print(sum)
|
Cytowanie kodu z podświetlaniem składni.
- Aby utworzyć, należy włożyć tekst pomiędzy
<source lang="nazwa">
oraz</source>
, gdzie w miejscunazwa
należy wpisać odpowiednią nazwę języka, którego składnia ma być podświetlana w tekście. - Jest podobne do
<code>
, ale pozwala podświetlać składnię języka, w jakim jest kod pisany – jednakże uniemożliwia inną stylizację.- Tak jak
<code>
może zawierać wiele linii.
- Tak jak
- Lista języków i ich
nazw
znajduje się tutaj.
Preformatowanie
Wpisujesz | Otrzymujesz |
---|---|
Ta linia zaczyna się od spacji
|
Ta linia zaczyna się od spacji |
|
Róże są czerwone Fiołki są niebieskie Cukier jest słodki A alkohol niezdrowy |
Cytowanie kodu „na twardo”.
- Aby uzyskać, należy rozpocząć linię od spacji, lub wsadzić tekst w parę znaczników
<pre>
oraz</pre>
, jeżeli tekst rozciąga się na kilka wierszy. - Służy do cytowania dłuższych fragmentów kodu, bez podświetlania składni lub jakiejkolwiek stylizacji.