Janis Joplin

Hippisowska Maryja

Na scenie kocham się z tysiącami ludzi, ale do domu wracam sama

Janis Joplin o swoich orgiach

W pociągu jechało trzysta sześćdziesiąt pięć osób, a ja pieprzyłam się tylko sześćdziesiąt pięć razy

Janis ponownie o ekscesach

Jakaś ćpunka z lat 60

Przeciętny Kowalski o Janis Joplin

Janis Lyn Joplin (ur. 19 stycznia 1943, zm. 4 października 1970) – amerykańska ekstrawagancka wokalistka, hippiska, narkomanka. Autorka tekstów, głębokich niczym wypociny przeciętnej gimnazjalistki. Słynęła głównie z ciekawej interpretacji hasła Make love not war i przecudownego głosu, od którego wszyscy w promieniu kilku metrów mdleli, z zachwytu oczywiście.

Dzieciństwo i młodość

Janis próbuje być przykładną studentką, niestety nie wyszło

Janis urodziła się w stanie westernów i kowbojów, jako najstarsze dziecko bogatych państwa. Rodzice rozpieszczali młodsze dzieci i z tego powodu miała wieczne humorki. Potrafiła nawet stanąć na głowie, czy zdemolować pół domu, aby ktoś zwrócił na nią uwagę. Zawsze to jakiś talent. Lubiła rysować, ale dzieła te dalekie były od perfekcji, w każdym bądź razie ze względu na nazwisko dostawała za nie piątki. Również dzięki temu samemu przeskoczyła o klasę do przodu. Śpiewała w chórze kościelnym, co spodobało się pobożnym ludziom w kwiecie wieku. Z powodu niewątpliwego piękna i inteligencji nie cieszyła się wielką popularnością w szkole. Z powodu pacyfistycznego usposobienia miasteczko ochrzciło ją uroczym mianem lalki czarnuchów. Nadal szukała przyjaciół. I znalazła. Byli to ludzie szukający oświecenia w niekonwencjonalnej formie, inaczej mówiąc margines społeczny.

Po liceum, grzecznie poproszona przez kochającą matkę poszła do college'u. Tam zrozumiała, że wcale nie ma ochoty rysować, tylko zadręczać zachwycać ludzkość swoim pięknym głosem. Zaczęła więc śpiewać w podrzędnych lokalach, publiczność niestety nie wyraziła podziwu, ale Janis wiedziała najlepiej i dalej robiła swoje.

Dorosłość

Janis chce być ładna, ale jak to zawsze w jej przypadku – nie udało się

Janis poddała się i poświęciła całkowicie nauce. No, nie do końca, ale, jak wiadomo, student nie kaktus, pić musi. Miała swoje ulubione miejsce, było to zadupie nad rzeką, przebywała tam ze swoim „tylko przyjacielem” i oddawali się ekstazie. Potem, rozjeżdżając po drodze przypadkowych pieszych, tudzież kotki i pieski, wracali samochodem do domu.

Niestety wszystko co miłe szybko się kończy. Tak było i w tym przypadku. Obwołano ją najbrzydszą osobą na uczelni. Zrozpaczona Joplin pocięła się rzuciła studia i wyjechała do San Francisco. Pocieszała się nietypowo, chodziła po barach i śpiewała ile sił w płucach. Jako że, nie były to miejsca zbyt luksusowe, nawet taka wątpliwa rozrywka była mile widziana. W ramach zapłaty dawano środki pobudzające. Z tego powodu dochodziło do różnych konfliktów pomiędzy publicznością, jak i artystami. Jednego ofiarą została Janis. Wtedy, pogrążona w depresji, wybrała się w podróż motocyklem, zakończoną rozbiciem pojazdu i kilkudniową wizytą w szpitalu i mandatem od miłych panów. Nie obchodziło jej to, najbardziej smuciła się z powodu bycia forever alone. Zatraciła się w narkomanii i została dilerem. Aczkolwiek klienci zadowoleni z usług nie byli i nader często składali reklamację, musiała więc odejść. Udając ciężko chorą, skierowała się w stronę szpitala psychiatrycznego. Nie przyjęli jej. Nie mając dokąd wrócić, wykorzystała ostatnią deskę ratunku i pojechała do domu. Tam znowu rozpoczęła studia, tym razem socjologię.

Kariera

Arcydzieło sztuki nowoczesnej

Zbuntowana Joplin pi studia i postanowiła zostać ninja wokalistką. Poznała pięciu niespełnionych muzyków i założyli zespół Big Brother & the Holding Company, próbujący grać blues. W zasadzie to z bluesem miał wspólną tylko nazwę, bo właściwym gatunkiem było połączenie country, rocka, melodyjki z windy i narkotyków, niekoniecznie w tej kolejności. Gawiedzi początkowo się nie podobało, lecz później zmienili zdanie i twory dumnie nazwali hippisowskim rockiem. Najpierw muzycy, zważywszy na kompletny brak talentu Janis starali się ją wyciszyć, lecz ludzie, uważali, że ten przepiękny czysty śpiew jest kwintesencją muzyki dzieci kwiatów. Za wszystkie datki już i tak biednej młodzieży zespół zakupił sobie Porsche, żeby nie chodzić już piechotą. Chcąc być tró, namalowali zatrudnili jakieś pięcioletnie dzieci do namalowania na nim wzorów w kwiatki, czy coś. Dzieci, jak to dzieci, nachlapały farbą i sądząc, że są spox odeszły. Muzycy zadowoleni nie byli, ale cierpieli na pewną chorobę i jeździli nim na koncerty; zostało nazwane psychodelią w czystej postaci. Niestety lub też na szczęście dla publiczności, wszystko ma swój koniec. Janis, żeby pokazać swoją ekstrawagancję odeszła z grupy. Grupa Big Brother & the Holding Company miała pecha, bo później na wieki wieków była znana już tylko jako: „ten zespół Janis Joplin” i istnieje tylko na jej składankach.

Lubiła być w centrum uwagi i wywoływać skandale. Pewnego dnia na przyjęciu, przysiadł się do niej cudowny Jim Morrison'. Rozmawiali o swoich imprezach, strzykawkach, popijawach i orgiach. Zaproponował jej spędzenie nocy swoich marzeń, jak to określił. Odmówiła w nietypowy sposób, po prostu, nie zwracając uwagi na gości, uderzyła go w twarz i wyszła. Gdy ten chciał porozmawiać, z nie mniejszą elegancją rzuciła mu butelkę po wiadomym w głowę. Dziwne, bo ogólnie nie była zbyt trudna. Po jej śmierci Leonard Cohen napisał nawet na jej cześć kawałek o dziewczynie, która dawała mu głowę w Chelsea Hotel (niezależnie co by to miało znaczyć), chociaż był nieładny. W 1968 pojechała do lekarza, żeby dostać tabletki na poronienie. Spowodowało to kolejną z wielkich depresji, ale za pewien rodzaj inteligencji trzeba płacić.

Wzięła się do roboty, bo musiało wystarczyć na heroinę. Założyła nowy zespół, Kozmic Blues Band, który nazywała „mistrzem robienia palcówek”, cokolwiek to znaczyło. Zgodnie z nazwa, grali kozmicznego bluesa. Na scenę wychodziła bardzo chora. Tak było właśnie podczas występu na legendarnym Woodstocku. Pijana Janis na zmianę zataczała się i wykrzykiwała slogany, jakie to narkotyki są złe, a w przerwach śpiewała. A to wszystko przez cierpienie z powodu braku miłości. W międzyczasie romansowała z partnerami obojga płci, jak wiadomo, żeby w życiu był smaczek, raz dziewczynka, raz chłopaczek. Miała huśtawkę nastrojów i nie wiedziała czego chce. Często podejmowała odwyki, na których i tak ćpała. Lubiła wypominać innym stawianie piwa, przecież hobby kosztuje! Kolejny z zespołów Janis rozpadł się.

Ostatni rok życia

Eksponat – spodnie Janis Joplin

W ostatnim roku życia Janis uformowała kolejny zespół, The Full Tilt Boogie Band. Zakochała się w chłopaku, z którym zamieszkała aż na kilka tygodni, związek nie wróżył nic dobrego. Razem zataczali się i przewracali na prostej drodze. Zrozpaczona artystka pojechała w trasę, na festiwal. Z racji, że samochód przebywał u mechanika, musieli jechać komunikacją miejską, pociągiem. Ale powodów do narzekania nie było, więcej miejsca, więc radośnie w drodze pili wódkę, palili papierosy, brali narkotyki i wiadomo co jeszcze. Ostatni koncert za żywota był wyjątkowy, bo aż połowa ludzi zapłaciła za bilety. Wcześniej ukradziono sprzęt, ale kto by się tym przejmował, wbrew pozorom mieli dużo pieniędzy, więc to nie żaden problem.

Kilka dni później pojechała odwiedzić rodzinne miasteczko, mieszkańcy nie przyjęli jej zbyt ciepło. Stało się tak, ponieważ zabrała kolegów z zespołu, którzy, powiedzmy, nie zachowywali się najlepiej, tacy bluesowi imprezowicze. Wróciła więc do domu, poznała tam kolejną „miłość swojego życia”, 6 lat młodszą. Janis wpadła na genialny pomysł ustatkowania się, jak to w jej przypadku – nie wyszło. 4 października znaleziono ją z papierosem w ręku i strzykawką w żyle, uroczo.

Pośmiertnie

Jak wiele podobnych artystów, Janis wydaje płyty po swojej śmierci, głównie kompilacje. Przecież producenci też muszą coś mieć od życia. Maniacy teorii spiskowych spekulują, że wokalistka specjalnie zginęła, żeby zostać gwiazdą. Bo tak zostałaby kolejną zapomnianą gwiazdą, jak chociażby Grace Slick, a martwi wokaliści, jak powszechnie wiadomo są bardziej na topie. A tak, mimo kompletnego braku talentu, została mianowana królową rock and rolla i jest podziwiana przez hippisów nowej generacji. I czego tu chcieć więcej? No, jedynie bycia żywym, zresztą martwi i tak się nie martwią.

Ciekawostki

• Zmieniła imię na Pearl, co znaczy, tyle co Perła.
• Jej spodnie stały się eksponatem.
• Umarła kilkanaście dni po Hendrixie.
• Nagrała instrumentalny utwór Buried Alive in Blues, proroczy, jak się okazało.
• Stworzyła gatunek, zwany kozmic bluesem, cokolwiek to znaczy.
• Lubiła chodzić na szczudłach, zapewne było to wyrażenie ukrytego pragnienia występowania w cyrku.
• Nagrała utwór „Light Is Faster Than Sound”, mający na celu uświadomienie młodzieży, że prędkość światła jest większa od dźwięku. Nie wyszło, bo przedstawiciele tej grupy zrozumieli to na odwrót.

Zobacz też

• Jim Morrison
• Jimi Hendrix
• Kurt Cobain