Język potoczny
Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
Język potoczny - język mieszkańców potoku. Bardzo rozpowszechniony wśród ludzi. Charakteryzuje się występowaniem partykuł se i weź. Stosuje się go do wielokrotnego wydłużania tekstów mówionych, rzadziej pisanych ze względu na nieuznawanie tych partykuł przez Radę Języka Polskiego. Bardzo rzadki sposob powstawania Bełkotu. Artykuły napisane w języku potocznym na Nonsensopedii są natychmiast kierowane do skasowania[1].
Rozmówki polsko–potoczańskie
- Cześć – Witaj se.
- Dzień dobry – Jaki se ten dzień normalnie jest dobry.
- Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus – Weź se Jezu bądź pochwalony.
- Nazywam się ... – Se mnie nazywają o tak: ...
- Jak masz na imię? – Weź mi se powiedz, jak se się nazywasz?
- Proszę – Se normalnie cię proszę.
- Dziękuję – Se normalnie ci dziękuję, człowieku.
- Przepraszam – Se cię normalnie przepraszam.
- Nic się nie stało – Se nic się normalnie człowieku nie stało, nie?
- O, k... – Ale se normalnie fajna prostytutka lezie, weź popatrz.
Przypisy
- ↑ Skasowanie w jęz. potocznym oznacza potoczańską wersję Nonsensopedii, czyli EK, (w niektórych dialektach SdU).
