Sprzątaczka

Plik:Ekwipunek sprzątaczki.JPG

Podstawowe wyposażenie sprzątaczki

Sprzątaczka (Pani Woźna, Konserwatorka powierzchni płaskich) - osoba płci żeńskiej (choć czasem trudno stwierdzić) pracująca w każdej szkole. Jej głownym zajęciem jest szorowanie szkolnych kibli, korytarzy i szatni. Zazwyczaj pracuje po kilka sprzątaczek w jednej szkole. Są to współpracownice wielkiego Woźnego. Często zastępują go w jego obowiązkach, podczas gdy on idzie z uczniami na browara.

Sprzątaczki roku

Tytuł sprzątaczki roku 2010 otrzymała Stanisława (ps. Stenia)Czarnobylska. W skład komisji zaliczają się Babcia Janinka, Gustaw Gustaw, Bożydar, siostrzenica Steni Kasia, Ania i Siostra Steni Asia. Konkurs ten był niezmiernie trudny i bardzo, ale to bardzo zajmujący. Publiczność się nie nudziła. Wszyscy uważają, że Stenia swój tytuł otrzymała sprawiedliwie, gdyż każdego zachwycił jej wspaniały śpiew, urok osobisty, a przede wszystkim jej kolorowe majciochy.

Życie codzienne

Mimo, iż podobno każda ze sprzątaczek gdzieś mieszka, to jeszcze nikt nie widział, aby wchodziły czy wychodziły do/ze szkoły. Dlatego najprawdopodobniej całe swoje życie spędzają właśnie w szkole, szorując i zamiatając ogólny syf, który uczniowie po sobie zostawiają. Sprzątaczki nie muszą również spać ze względu na nieograniczone zasoby energii. Z tego względu niektórzy porównują je do "nad-istot".

Oto rozkład zajęć typowej sprzątaczki:

07:30 - uczniowie zaczynają dobijać się do szatni, tak więc to czas na jej otworzenie

08:00 - 08:05 - zaczynają się lekcje. Szorowanie mopem podłóg na korytarzu

08:06 - 08:10 - szorowanie kibli

08:10:01 - rozejrzenie się za ewentualnymi uczniami pałętającymi się bezprawnie po korytarzu

08:11 - 08:50 - czatowanie na korytarzu, pogawędka z Woźnym i innymi sprzątaczkami

08:51 - uczniowie wychodzą na korytarz. Czas na schowanie się do "pokoju Woźnego" (inaczej składzik)

08:55 - 09:55 - ponowne szorowanie podłóg i kibli, oraz standardowa pogawędka o niczym z Woźnym i spółką

09:56 - 13:05 - tradycyjne szorowanie i plotkowanie z Woźnym, oraz pomaganie co głupszym uczniom w ich problemach np. prowadzenie ich do pielęgniarki lub do toalety, albo pomaganie w szukaniu zaginionych butów, które dziwnym trafem leżą w śmietniku

13:06 - 16:04 - szorowania i tarzania się w brudzie ciąg dalszy. Teraz bez pogawędki z Woźnym, gdyż ten standardowo poszedł się nachlać z uczniami za szkołą

16:05 - koniec lekcji, tak więc czas na przedzieranie się przez stado wrzeszczących małolatów i otworzenie im szatni

17:00 - 19:30 - najgorsza pora dnia. Łażenie po klasach, zdrapywanie gum z pod ławek i wyrzucanie puszek po Coca Coli

20:00 - 6:00 - "nocne czuwanie". Sprzątaczki siedzą w szkole i urządzają całonocną Wielką Libację. Na balangę wbija się Woźny z zapasami browara (czasem z kilkoma uczniami)

06:01 - 7:00 - sprzątanie po imprezie i udawanie że nic się nie działo.

7:01 - 07:29 - przygotowania do kolejnego dnia pracy (moczenie mopa, moczenie ściery, napełnianie wiadra z wodą)

Typy

Na ogół istnieją 4 podstawowe typy sprzątaczek:

• Fajna, Przyjazna i Naiwna – super-hipermiła dla wszystkich uczniów. Pozwala ci siedzieć na korytarzu podczas lekcji, nawet jak wagarujesz. Łatwa w użyciu. Na wszystko ci pozwoli i we wszystko ci uwierzy.

• Fajna, Przyjazna i Nienaiwna – to samo co wyżej, ale nie jest tak uległa. Mimo to i tak ją wszyscy lubią. Porządnie wykonuje swoje obowiązki i jest mistrzynią we władaniu mopem.

• Wredna, Młoda i Ruda – taka woźna to zapewne córka starej woźnej, która miała same dobre oceny i w nagrodę ją tam wysłali. Charakter porządny okropny. Uczniowie myślą, że swoja, ale jak zajrzy na dwór i zobaczy co tam wyczyniasz, przegoni mopem i poskarży pani. Najlepiej dyrektor.

• Wredna, Stara i Gruba – nikt jej nie lubi. Siedzi na korytarzu i wżera pączki, przez co jest jeszcze grubsza niż była. Na starość nie znalazła pracy, a że emerytura jej nie przysługuje to dorabia sobie w szkole i wyżywa się na uczniach.

Woźnokracja

Zjawisko występujące jeśli woźne zaklepią sobie zbyt dobrą pozycję w szkole. Polega ono na tym, że woźne stają się bardzo egoistyczne i/lub złośliwe. Zjawisko najbardziej uciążliwe jest podczas korzystania z szatni. Przykłady:

• Konieczność noszenia kurtek i butów na zajęcia dodatkowe (jeśli zechcemy dostać się do szatni po tych zajęciach to usłyszymy: Otworzy pani szatnię? – Nie, nie chce mi się.)
• Brak możliwości dostania się do szatni po dzwonku na lekcję.
• Po skończeniu lekcji konieczność czekania 10 minut po ostatniej lekcji, zanim woźna przywlecze się, znajdzie klucz i otworzy szatnię.