Lutownica
Lutownica – narzędzie służące do lutowania, do walczenia jak na miecze (tylko z mniejszą siłą, bo przeciwnik i tak ją poczuje na swym ciele), podgrzewania wody np. do herbaty. Składa się z kolby i z grotu, grot się czyści i ostrzy przy pomocy zwyczajnej temperówki do kredek ołówkowych lub ołówków, nie może być to nóż, bo nożem można źle naostrzyć, a w takiej sytuacji istnieje ryzyko zranienia się poprzez wystające metalowe drzazgi.
Jeśli z lutownicy unosi się po uruchomieniu czarny dym, oznacza, że jest uszkodzona. Natomiast jeśli dym jest biały... Habemus papam! Takim też sposobem wybierano zdecydowaną większość papieży podczas Średniowiecze.
Zastosowanie obronne
Nikomu nie znany Bardzo dobrze znany japończyk Lou Thow Neethsa za użyciem lutownicy wynalazł sztukę obrony zwaną Lootney Hooyowi, po polsku zwaną po prostu lutnięciem (mimo to, nikt nie wie po co w ogóle jej użył). Według pradawnych kamiennych zwojów z papieru, aby dobrze uderzyć należy rozstawić nogi na szerokość 1,5 metra, obie ręce wystawić na przód, głowę odchylić w tył i uderzyć z pełnym impetem w tors. Jednakowoż oryginalny tekst był pisany w języku Suahili a google translator był w trakcie napraw użytkowników, którzy poprawiali różne ciekawe słowa na jeszcze ciekawsze, dlatego mogą występować różne błędy w tłumaczeniu.
Oryginalny tekst kamiennego zwoju z papieru
Wyykay kabatschka shrubockrentschie uoodesh mye kootashie nogghom Lou Thow Neetsha tschi na rhyyia betshesh kwaafyu nemyuoshernee (reszta tekstu się spaliła, przez co stała się nieczytelna, jedyne zrozumiałe tam słowo to Phallos)
Przykłady użycia Lootney Hooyowi
Po prawej: wynalazca sztuki, w środku: człowiek, na którym nauczył się odpowiedniego użycia, po lewej: nie wiadomo dokładnie kim jest ta osoba, ale wszystko wskazuje na Mikołaja Kopernika.
Przykład współczesnego zastosowania owej sztuki walki
