Wspaniałe stulecie

Plik:Meryem.jpeg

Główna bohaterka serialu, Roksolala

Główni mordercy bohaterowie serialu na jednym obrazku

Esma, bierz dzieci.

Najczęstszy tekst padający w serialu

Wezwijcie medyczkę!

Drugi najczęstszy tekst

Ty wiesz najlepiej, Pani(e), ale...

Trzeci najczęstszy tekst

Za pozwoleniem...

Inny nadzwyczaj częsty tekst

Sultanam...

Eunuch do rudej wiedźmy

Ja, Ibrahim, syn rybaka Manolisa z Pargi, który musi kochać się z tym wkurzającym rudzielcem i nie może potem spojrzeć sułtanowi w oczy. Pomóż mi, Allahu, w którego nie wierzę

Absolutnie fikcyjny tekst fanów wymyślony na konkurs pod tytułem: „Jaki byłby monolog Ibrahima, gdyby miał on nawiązać romans z sułtanką Hürrem?”

Wspaniałe stulecie – turecki serial mający na celu islamizację Europy. Opowiada o morderstwach, zdradach, intrygach, dziwkach i romansach - tematy jak z Faktu. Połączenie Mody na sukces, Gry o tron i Dynastii Tudorów. Serial znany głównie z tego, że na ekranie można zobaczyć duże cycki u niejakiej Rafarali.

Fabuła

Opowiada o sułtanie Sulejmanie Wspaniałym i jego dziwce żonie z jakiegoś zadupia (czyt. z ziem polskich). W każdym odcinku ktoś chce kogoś zabić lub go zabija, a biedna Esma musi wziąć dzieci. Ponadto przewija się seks i spiskowanie. Idealny serial dla zwolenników teorii spiskowych.

Schemat typowego odcinka wygląda mniej więcej tak:

1. Hürrem łazi zniecierpliwiona po komnacie. Po chwili wchodzi Gül Ağa.
2. Gül przekazuje informacje i oboje coś knują.
3. W tym czasie sułtanka matka myśli, jak tu pozbyć się tej żmiji Hürrem.
4. Wchodzi Mahidevran. Obie lamentują, że Ło Allahu, jaka ta żmija jest podła i wymyślają plan pozbycia się jej. Wysyłają Gülşah na przeszpiegi.
5. W tym samym czasie Gül Ağa wzdycha do Nigar, Nigar do Ibrahima, Ibrahim się rządzi, a Hatice siedzi w domu i się nudzi, ewentualnie spędza nieromantyczny poranek/wieczór ze swoim mężem.
6. Gülşah wyrusza na przeszpiegi, jednak jest tępą strzałą i zostaje przyłapana przez Gül Agę, który od razu udaje się ze skargą do swojej wielebnej sułtanki.
7. Hürrem siedzi ze swoimi dziećmi w komnacie. Wchodzi Gül Aga.
8. Esma, bierz dzieci.
9. Gül Ağa opowiada, że odkrył straszliwy spisek (ewentualnie zdobył informacje). Hürrem postanawia działać.
10. Hürrem zmusza Nigar, by brała udział w jej spisku przeciwko sułtance matce i Mahidevran (w wielu przypadkach jest spisek przeciwko Ibrahimowi, wtedy działa na własną rękę. W rzadkich przypadkach spisku przeciwko komuś innemu niż te trzy osoby także zmusza Nigar do współpracy).
11. Nigar działa raz jak chce Hürrem, raz jak Ibrahim, a raz jak ona sama.
12. Nigar zostaje skatowana przez losową osobę.
13. Intrygantki przechodzą do dalszej części planów.
14. Dochodzi do konfrontacji.
15. Hürrem bądź Mahidevran odnosi szkodę. Hürrem leci do sułtana wypłakać mu się w rękaw (czasami z zazdrości Mahidevran też idzie).
16. Sułtan jest oburzony postawą matki, Mahidevran i ewentualnie Ibrahima. Wzywa ich do siebie lub sam idzie i robi awanture.
17. Hürrem omawia z Gül Ağą, jaka ona jest teraz silna. Następnie postanawia powkurzać sułtanki.
18. W tym czasie Valide wraz z Mahidevran, Gülfem (i czasem Hatice) siedzą w jej komnacie i krytykują Hürrem i jej miłość do Sulejmana. Wchodzi Hürrem
19. Hürrem się chwali. Mahidevran się buntuje, ale ruda daje ciętą ripostę.
20. Ibrahim ogląda rzeźby w swoim ogrodzie. Przychodzi Nasuh Efendi i o czymś tam gadają. W tym czasie ludzie na targu obrażają Ibrahima o to, że nie jest muzułmaninem i czci bożki.
21. W pałacu trwają obrady Dywanu. Sułtan chwali się jaki on jest wspaniały, sprawiedliwy itd. Wszyscy potakują i odprawiają modły na jego cześć w stylu: 'Niech Allah ma cie w swojej opiece Panie' ewentualnie 'Obyś panował nam wiecznie Sułtanie'. Trwają rozmowy nad wywołaniem nowej wojny przeciw Habsburgom.
22. W haremie dziewczyny sobie plotkują o tym, że Hürrem jest najsilniejsza.
23. Wchodzi Sümbul Aga i je ucisza wydając dziwne dźwięki. Potem idzie do kuchni, gdzie Seker Aga gra w kości z Gül Ağa. Nawzajem się kłócą.
24. Wieczorem Hürrem przychodzi do alkowy. Odcinek kończy się na pocałunku rudej i Suleymana.

Bohaterowie

Pseudodobrzy

• Sulejman Wspaniały – nudziarz. Biją się jednak o niego wszystkie baby w haremie. Ma wzrok kretyna, a mimo tego rządzi całym państwem rozciągającym się na trzy kontynenty. Jest to niezrozumiałe, że seksbomby kochają się w takim idiocie. Kobiety jednak robią z nim co chcą - pantoflarz jakich mało. Kazał uśmiercić swojego najlepszego przyjaciela, Ibrahima. Tak jak większość męskich postaci w serialu jest postarzany poprzez brodę, która z każdym sezonem staje się coraz dłuższa i coraz bardziej siwa. Rządził w chuj bardzo długo, bo 46 lat. Wiadomo, że nie podobało się to synalkom, przede wszystkim Mustafie.
• Aleksandra Lisowska, vel. Roksolana, vel. sułtanka Hürrem – pochodząca z Polski idolka banderowców. Ruda. Córka popa, którego żoną była poparzona. Przybyła do haremu dobrowolnie – Tatarzy wyrżnęli jej rodzinę i wiochę, porwali ją, a potem popłynęli z nią na pokładzie statkiem do Konstantynopola. Przez kilka lat była niewolnicą i zwykłą konkubiną o tytule sułtanki. Potem jednak prawilnie wyskoczyła na wyższą pozycję i od tamtej pory nazywała się żoną sułtana. Najbardziej znienawidzona osoba w haremie, lubi ją jedynie sułtan, choć to niedziwne... Wciąż mści się na swoich wrogach i stale chce kogoś załatwić. Z pewnością chciałbyś żyć z nią pod jednym dachem! Jest chwalona, zwłaszcza z powodu... rozmiarów. Za jej sprawą wykitowała księżniczka Izabela Fortuna, sułtanka matka Ayşe Hafsa, Ibrahim oraz Mustafa. Zmarła na jakąś tajemniczą chorobę. W wyniku różnych bitew sułtanem został najbardziej głupi i zapijaczony z jej synów, Selim (też rudy). Przeżywała wszystko – otrucie, napad zbójców z utratą przytomności, podpalenie żywcem i kilka innych prób zabicia jej. Jest znana z odpuszczania win – dwóm niewolnicom, które podpaliły jej twarz, jedynie kazała zrobić to samo. Gra ją seksbomba masowego rażenia i specjalistka od spadku rezystancji w obwodach – Meryem Uzerli. Po "tajemniczym" zniknięciu w 219 odcinku powróciła grana przez inną starszą [50 letnią] Vahide Perçin.
• Daye Hatun – wieloletnia główna zarządczyni haremu. Była najlepszą przyjaciółką Nigar (Nigga) i oddaną służką sułtanki matki. Gdy jechała powozem napadli na nią zbójcy. Po tym zdarzeniu mieszkała u Nigar. Po śmierci sułtanki matki wpadła w depresję, jednak nie pomógł jej żaden psycholog z poradni. Wyskoczyła z okna, jednak nie dało to oczekiwanego rezultatu i postanowiła się powiesić. Tym razem się udało.
• Gülfem Hatun – druga żona sułtana. Straciła jego dziecko i od tamtej pory uśmiecha się jak wesoła idiotka oraz zachowuje się jak służąca. Niewolnica która nie ma własnego zdania, o wszystko pyta się sułtanki matki i wspiera Hatice, nawet nie wiedząc jakie ma plany. Najczęstszy tekst: Niech Bóg ma Was w swojej opiece. Wreszcie w ostatnim odcinku Wspaniałego stulecia się zbuntowała, gdyż musiała zostawić po sobie spuściznę, dlatego chciała zabić Sułtana, by przejść do historii. Niestety, nie przeszła do historii, gdyż eunuchowie byli od niej szybsi i zadźgali ją, ratując pogrążonego w letargu i nieogarniętego sułtana.
• Malkoczołlu Casanova Bali Bey – jeden z bejów, który jest obiektem pożądania wszystkich sułtanek, córek sułtanek i innych księżniczek oraz niektórych fanek serialu. Kochał się w pięknej Żydówce, która umarła na dżumę. Po śmierci Ibrahima został najlepszym ziomkiem Na-Suche-Fendiego. Ostatecznie postawił na romanse, chociaż wieść niesie, że się ożenił i ma dzieci. Zmienny w uczuciach, lecz zawsze lojalny władcy. Jest jedyną postacią, która nie bierze udziału w żadnych intrygach. Słynie z brawurowej akcji wkurzenia niejakiej Mihrimah Sultan, którą słusznie nazwał dzieckiem.
• Matrakçı Nasuh (Efendi) – sługa Sulejmana i Ibrahima. Odpowiednik obecnego ministra spraw wewnętrznych. Mądrala, specjalizuje się w wielu dziedzinach. Wynalazł grę o nazwie Matrak. Były mąż Nigar. Zawsze daje się wyrolować Ibrahimowi, ale mimo to zawsze wybacza. Pozytywna postać, której udaje się dotrwać do końca. Jest z gatunku tych, co lubią popić i zabawić się w szerokim gronie. Mistrz gry w matraka, jednak dla propagandy Sulejek był jeszcze lepszy od niego. Wyjątkowo nieudolnie się zakochiwał, bo najpierw w podłej desperatce Sadyce, która go wykorzystywała do swoich celów i po której utopieniu przez pół roku nie mógł ochłonąć, a potem w Nigar, z którą wziął ślub i rozwiódł się w noc poślubną, bo została dokonana na nią rezerwacja przez Ibrahima. Jest, co ciekawe, postacią historyczną. Sekretnie podkochiwał się w Ibrahimie. Rüstem nawet się z tego powodu nie dziwił jego rozpaczy po Ibrahimie.
• Gül Ağa – wierny eunuch Roksolany, wielbiciel hajsu. Potrafi szybko zdobywać nowe informacje. Podkochuje się w Nig(g)ar. Ibrahim uznał go jednak za przydupasa i kazał spierdalać z haremu. Jak dotąd jedyna pozytywna postać, która odeszła z serialu z głową na swoim miejscu. I z klasą. I z woreczkiem hajsu podpierdolonym Sümbülowi.
• Sümbül Ağa – szef-eunuch szwendający się po haremie i wydający śmieszne odgłosy. Ze względu na złe założenie szwów po 'cięciu' chodzi drobnymi kroczkami wywołując uśmiech nawet u innych eunuchów. Podnóżek Hürrem. Mercan Ağa specjalizuje się w dokuczaniu mu. Był w sumie ciekawą i zabawną postacią, dopóki zachowywał się jak cwaniaczek próbujący się wszystkim przypodobać i nikomu nie narazić, oprócz Güla, z którym się kłócił i Nigar, którą karcił. Odkąd wybrał stronę Hürrem, stał się mniej śmieszny, a bardziej wkurzający.
• Şeker Ağa – kucharz pałacowy, niedorozwinięty umysłowo tłuścioch. Jego głównym zajęciem jest gra w kości (w którą zawsze przegrywa), rubaszny uśmiech i totalne niezauważanie trucizny w większości podawanych przez niego dań. Udaje mu się przeżyć do końca serialu. Prawdopodobnie krewny Boczka.
• Esma – służąca, która ciągle musi brać dzieci. Że też nie dostała jeszcze od tego garba, bidula.
• Yahya – poeta, który pisze dość beznadziejne wiersze, no ale sułtaneczce się podobają. Uratował kiedyś Spoko Mustafę, sam omal nie ginąc, no więc został jego najlepszym kumplem. Leci na niego Mihrimah.
• Rusztem Rüstem Ağa/Pasza – niespełniony kandydat na pracownika kontrwywiadu wojskowego. Wielki znawca tatuaży, specjalizuje się w wykrywaniu perskich szpiegów (zwłaszcza pośród niewolnic w Haremie), czytaniu cudzej korespondencji (zwłaszcza pisanej do Bali Beya), pisaniu fałszywych listów do/w imieniu członków rodziny sułtana (na uwagę zasługuje tu list "miłosny" wysłany do Mihrimah w imieniu Bali Beya, w którym ten daje jej kosza, a także napisany w imieniu Mustafy list do perskiego szacha mata, po którym to Mustafa udał się w podróż na tamten świat) oraz rozpuszczaniu plotek o niewłaściwych praktykach seksualnych (Lütfi Pasza) i religijnych (Ibrahim Pasza) wielkich wezyrów. Uchlał się na własną noc poślubną z Nigar. W rzeczywistości leci na Mihrimah no i w końcu się z nią żeni, a nawet zostaje paszą i Wielkim Wezyrem (dwa razy, jak Kwaśniewski). Swoją drogą, Nigar porwała mu jego własnego bachora, ale raczyła potem oddać i taktownie się zabić. Rüstem jest chyba jedynym mężczyzną, który żyje w przyjaznych stosunkach ze swoją teściową - Roksolana zabiła aż dwóch wielkich wezyrów, aby znaleźć ukochanemu zięciowi pracę.
• Afife Hatun – mamka Sulejmana. Jest drugą, po Daye, główną zarządczynią haremu w serialu, która rządziła dłużej niż miesiąc. Najpierw kryła Firuze, a potem przeszła na inną stronę mocy, będąc wierną Hürrem aż do tego stopnia, że kiedy zaatakowały sułtankę demoniczne, odrzutowe kamienie, ta niczym Spiderman rzuciła się i ją osłoniła własnym ciałem, zaraz potem umierając.
• Gülnihal Hatun – prawdziwe imię: Maria. Psiapsióła Roksolali. Pewnego razu, w ramach niecnej intrygi, podczas porodu Hürrem poszła do alkowy sułtana. Rozwścieczona Hürrem, gdy się dowiedziała, że to ona jest tą ladacznicą, która to jej faceta podbiera, podrzuciła zatrute futro i jakiś czas Maria musiała osłaniać ryj. Gdy się to zagoiło, prześcigała się z Esmą w braniu dzieci. Była na dobre i na złe, ale na chwilę. Pewnego razu tępa dzida Gülşah, chcąc ze wściekłości spowodowanej zdissowaniem jej zabić Roksolalę, nie popatrzyła, kto śpi w jej łóżku i takim oto sposobem Marysia znowu oberwała. Tym razem nożem, ale dzięki magicznym olejkom eterycznym udało się ją uratować. Wydana za mąż, ale TVP, niczym eunuchowi pewną część ciała, obcięła czas antenowy i nie pokazano rozstrzygnięcia Marysinego wątku. Tak więc Gülnihal przepadła jak kamień w wodę.
• Gülşah – służąca zwana pieszczotliwie przez wiernych fanów serialu tępą dzidą bądź pierdoloną dziwką. Lubiła szkodzić każdemu w swoim otoczeniu. Zginęła przypadkowo zasztyletowana przez Nig(g)ar. Podniosło się oczywiście potem głośne larum, gdzie fani debatowali nad tym, czy używanie stopów metali jest humanitarne, gdyż na stopach i rękach metali mieszkają pokojowo nastawione pantofelki. Jednakże w trzecim sezonie służyła kochanej Hürrem.
• Ebusuud Efendi – sędzia, członek Dywanu, islamski fundamentalista. Najstarszy w serialu. Jest geniuszem gdyż wymyślił, jak Sułtan może kazać zabić Ibrahima, nie łamiąc obietnicy nietykalności. Ponadto Ebusuud wstydzi się swojego syna, którego uważa za swoją największą życiową porażkę.
• Ayas Pasza – frajer, który zastąpił Ibrahima na stanowisku Wielkiego Wezyra, promowany przez Hürrem. Niestety był nieudacznikiem co zauważali wszyscy... prawdopodobnie nawet Sułtan, ale nie miał sumienia go zwolnić. Pozbawiony życia w perfidny sposób przez Sułtankę Sah Huban - podesłała mu do łóżka zarażoną dżumą nałożnicę.
• Iskander Czelebi – minister finansów i najbogatszy człowiek w Imperium Osmańskim. Wielki autorytet moralny i religijny, idol islamskich terrorystów. Jego najwierniejszymi uczniami są późniejsi wielcy wezyrowie - Ayas Pasza i Rüstem Pasza. Iskander stoi na czele skrajnie prawicowego muzułmańskiego stronnictwa - czegoś w stylu tureckiego odpowiednika Ruchu Narodowego. Ulubionymi hasłami jego członków są: "Turcja dla Turków!" i "Giaury na Madagaskar!". Są oni opozycją dla rządów lewicującego imigranta z Grecji, czyli Ibrahima. Najbardziej obawiają się, że jeśli Mustafa zostanie sułtanem, to syn rybaka Manolisa będzie rządził z tylnego siedzenia i wprowadzi świeckie państwo. Czelebi przez długi czas odgrywa rolę szarej eminencji - niczym szef organizacji Spectre z filmów o Jamesie Bondzie pokazywany jest od szyi w dół, a jego twarz pozostaje nieujawniona. Brakuje mu tylko kota do głaskania. Zawiera przymierze z Hürrem, która obiecuje mu, że jeśli pozbędzie się Ibrahimka, to załatwi mu fuchę wielkiego wezyra. Ibrahim namawia jednak sułtana, by stracił Iskandera w czasie wyprawy wojennej do Bagdadu. Potem Sulejmana dręczyły wyrzuty sumienia, więc dokładnie rok później stwierdził, że pora zrobić koledze psikusa i wysłał katów do komnaty Ibrahima.
• Helena – jedna z niezliczonych kochanek Mustafy. Jeden z największych paszczurów w serialu, którego książę zapragnął mieć w swoim haremie. Po wielu odcinkach nudnych zalotów sklepał kilku konkurentów ciosami karate i wreszcie dopiął swego. Helena została jego nałożnicą tylko po to, by chwilę później odejść z pałacu. Jej wątek niepotrzebnie wydłużył serial i nie wniósł NIC do jego fabuły, no może poza tym, że sułtan pogroził synkowi swoim czcigodnym paluszkiem, bo nie wolno porywać wolnych muzułmanek do haremu bez ślubu. Postać Heleny prawdopodobnie została wymyślona po to, żeby dać zatrudnienie córce jakiegoś producenta, która marzyła o tym, by zostać aktorką.
• Aybige – księżniczka, córka chana krymskiego. Przyjeżdża do Konstantynopola, bo nudziła się sama w chałupie pod nieobecność ojca i przychodziły jej do głowy głupie pomysły. Jest jedyną muzułmanką w Imperium Osmańskim, która nosi spodnie i jedyną przyjaciółką Hürrem (widocznie krymsko-ukraińskie cechy je połączyły). Miała zawrzeć polityczne małżeństwo z Mustafą, jednak dołączyła do grona wielbicielek Bali Beja. Kiedy wysłannicy Sulejka przyłapali Malkoczołlu i Aybige przytulonych do siebie na statku w czasie romantycznego rejsu przez Morze Czarne, zrobiła się afera. Na szczęście Mustafa był jeszcze wtedy spoko dzieciakiem i darował Bali Bejowi życie, jednak wygnał go na zadupie na kilkadziesiąt odcinków.
• Nurbanu – kobita Selima w czwartym sezonie. Gdy trafiła do haremu, próbowała się zabić podcinając sobie żyły. Uratował ją Selim, a kiedy leżąc w szpitalu usłyszała historię sułtanki Hürrem, postanowiła stać się taka jak ona. Uwiodła Selima, donosiła, spiskowała, przeciągała służbę na swoją stronę. Wkurwiało ją tylko, że Selim ciągle zamawia sobie dziwki panienki do alkowy. Gdy podczas użalania się nad sobą usłyszała od służącej: "Co ty myślisz, że jesteś sułtanką Hürrem?", postanowiła zastosować starą, sprawdzoną taktykę swojej idolki i zrobiła Selimowi karczemną awanturę, żądając seksu na wyłączność. Później, niczym płatny zabójca z mongolskiego rodu imigracyjnej arystokracji, pozbyła się Valerii zrzucając ją z balkonu. W przyszłości była sułtanką i rządziła za tego żula Mietka Selima, ale to już inna historia.

Potomstwo Sulejka

• Şehzade Murad – jedyny syn Gülfem Hatun. Zmarł przed rozpoczęciem akcji serialu, więc z powodu oszczędności nie pokazali go nawet w retrospekcjach. Pomimo faktu swojego niewystępowania, odegrał niebagatelną rolę w całej serii, a to z powodu tego, że po jego śmierci Gülfem zbzikowała, uznając, że jej jedynym życiowym celem jest służenie kolejnym siostrom sułtana, uśmiechanie się jak idiotka i wznoszenie dramatycznego: „Niech Bóg ma was, go w swojej opiece”.
• Şehzade Mustafa – jedyny syn Mahidevran i uczeń Ibrahima. Na początku jest w sumie spoko gościem. Jego największą miłością była konkubina, z którą jednak wpadł i trzeba było dokonać aborcję. Skrobanko się jednak nie powiodło i nierządnica odeszła z tego świata. Później zakochał się w Fatmie, następnie w Helenie, potem w Rumeysie, potem w Mihrunnisie. Ogólnie to miał tak dużo dziwek, że nie da się tego zliczyć. Hürrem załatwiła go z pomocą swojego kumpla Rustema i ukochanej córci. Przed śmiercią Mustafa dorobił się pięciorga bachorów:
  • Şehzade Suleyman - z Fatmą Hatun; cierpiący na megalomanię Sulejek postanowił mu nadać imię na swoją cześć. Zmarł na jakąś chorobę, o wywołanie której Fatma oskarżała Hürrem. Gdy nikt nie chciał jej uwierzyć, Ayşe Hatun z czystej złośliwości zaszła w ciąże, a Mahidevran postanowiła wywalić wariującą Fatmę na zbity pysk, zrozpaczona Fatma popełniła samobójstwo przez powieszenie.
  • Nergisşah Sultan - z Ayşe Hatun; jedyne dziecko, które przeżyło, a jego matka nie zginęła/nie popełniła samobójstwa.
  • Şehzade Mehmed - z Mihrunnisą Sultan. Otrzymał imię na cześć swojego zmarłego stryja. Na mocy prawa mówiącego, że w przypadku skazania syna na śmierć, wszystkie jego dzieci też idą w pizdu na tamten świat, Mehmet został uduszony niedługo po swoim ojcu. Na wieść o śmierci męża i syna, Mihrunnisa odegrała przed Hürrem scenkę rodem z greckiej tragedii, po czym zabiła się na oczach całego haremu.
• Şehzade Mehmed – najstarszy syn Rafalali Roksolany. Z początku butny i niepokorny, ale potem z obyciem. Zmarł z powodu ciężkiego ataku drgawek. Krążą podejrzenia, jakoby miał padaczkę i cierpiał na zespół Tourette'a, gdyż przed śmiercią szeptał słowo „kuropatwa”, ale my po przeprowadzeniu gruntownego śledztwa rodem z Malanowski i partnerzy wiemy, że to z powodu zamiłowania do przyrody oraz przeterminowanego jedzenia.
• Mihrimah Sultan – córka Roksolany, oczko w głowie sułtana. W wolnych chwilach rysuje bażanty, załatwia braciom prywatne komnaty i pisze listy do Balı Beya. Kopia swojej mamusi. Nie posiada własnego zdania, do tego posiada strasznie narcystyczną naturę. Każdy jest zobowiązany wychwalać jej wątpliwą urodę, by podnieść dziewczynie ego. W dzieciństwie poddana praniu mózgu przez matkę. Leci na każdego przystojnego faceta i nie liczy się ze zdaniem innych. Jej motto życiowe: Kali chcieć i musi mieć. W haremie nazywana często: Sułtanka Barbie. Przez nią wykitowali również: Sułtanka Şah Huban oraz Mustafa.
• Sułtan Selim II Pijak – rudzielec, który stał się sułtanem. Kompletnie nie powielał talentu swojego ojca. Być może był nieślubny? Rude geny w nim przeważyły, mamy więc pewne podejrzenia.
• Şehzade Baja(ż)zyd – syn z największym potencjałem. Nie nacieszył się tym jednak długo, bo strawiła go wojna o władzę. Od małego rywalizował bardzo lubił się z Selimem. Wyrazem tego, jak bardzo się kochali, były ciągłe bójki i podstępy. Kiedy pod koniec serialu zostali jedynymi dwoma pretendentami do tronu, nastąpiła prawdziwa eksplozja braterskiej miłości, której skutkiem ubocznym była śmierć Bajazyda i późniejsze objęcie tronu przez jakże utalentowanego Selima.
• Şehzade Cihangir – syn z niewłaściwymi plecami. Z powodu możliwości zakończenia jego wątku, wszyscy widzowie bardzo przeżywali, gdyż odcinek bez płaczu Cihangira to odcinek stracony. Niepokojące wydaje się to, iż tak kochał Mustafę, że po jego śmierci taktownie kojfnął.
• Raziye Sultan - córka Nazenin Hatun (Valerii), która historycznie była córką Mahidevran, ale widać twórcy serialu postanowili zatrudnić jakąś znajomą i w tym celu stworzyli nową postać. Raziye nie odegrała większej roli, poza tym, że przyczyniła się swoimi narodzinami do śmierci swojej równie niewiele znaczącej matki, którą wkurzona Hürrem zabiła, zrzucając ją rękami Nurbanu z balkonu.

Źli

• Sułtanka Ayşe Hafsa – największe zło tego serialu. Snuła najwięcej intryg i była skora do najgorszych rozwiązań. Na przykład, by nastawić harem przeciwko Hürrem kazała obciąć język niewolnicy, która obraziła możną Roksolanę. Do każdej sprawy musiała się wepchać, nie było innego wyjścia. Trzykrotnie doznała zawału – pierwszy raz przy szarpaninie z Hürrem o dziennik, w którym były istotne informacje, drugi raz przy próbie powiedzenia sułtanowi o tym, że Ibrahim zdradza Hatice i trzeci, kiedy Hürrem powiedziała, że oznajmi Hatice o wszystkim. Za trzecim razem skutecznie. Do trzech razy sztuka.
• Sułtanka Şah Huban – największe zło trzeciego sezonu. Doprowadziła Hürrem do bankructwa, ma córkę Esmahan i męża Lütfi, któremu załatwiła stołek wielkiego wezyra, ten jednak pod wpływem czopków z mefedronem aplikowanych potajemnie przez Hürrem dał jej dwa razy w ryj. Oczywiście zapłacił za to, ale nie hajsem, bo pewnie miał go zbyt mało. Ogólnie to bujała się w Ibrahimie. Mihrimah wywaliła tę ciot(k)ę, a raczej stryjenkę, z pałacu.
• Sułtanka Mâhidevrân – drugie największe zło. Trzecia żona sułtana, która bez wiedzy sułtanki matki nawet wody nie pije. Miała ta matka syna, syna jedynego – Mustafę. Traktowała go, coby nie patrzeć, jako kartę przetargową, a po jego śmierci wpadła w szał. Raz chciała otruć Hurrem i podała na stół truciznę, za co omal nie została srogo ukarana. Sułtan jednak nie chciał odbierać bardzo młodemu wówczas Mustafie matki. Bardzo intrygowała, co doprowadziło w końcu do tego, że została z haremu wywalona na zbity ryj. Kiedy sułtan był w stanie nietrzeźwości nieprzytomności snuła plany odnośnie bycia nową sułtanką matką, co usłyszała Hafsa. Od tamtej pory Mahidevran zmalała w jej oczach i stała się niemal tak zła jak wróg publiczny numer jeden, czyli Hürrem. Uwielbiała nastawiać absolutnie każdego przeciwko przybyszce z czarnego lądu, ale często nie wychodziło jej to jednak zbyt dobrze. Zabiłaby wszystkie swoje najlepsze przyjaciółki i sprzymierzeńców, gdyby tylko mogło to pomóc w posadzeniu Mustafki na tronie. Tak naprawdę to potrafiła jedynie stale tupać nogami. I ryczeć 'przede wszystkim dlatego że Sułtan nie chciał jej tknąć kijem z metra'. Ryczenie wychodziło jej najlepiej. Na wygnaniu dożyła osiemdziesiątki, robiąc wnukom na drutach sweterki i wypychając pluszowe wielbłądy watą.
• Sułtanka Hatice – siostra sułtana o inteligencji pantofelka lub średnio rozwiniętej kuropatwy. Nie potrafiła zorientować się, że jej własny mąż ją zdradza. Przyczyny śmierci jej pierwszego dziecka wciąż pozostają niewyjaśnione – jedni twierdzą, że je udusiła, a inni, że zostało otrute przy okazji Ibrahima przez Hürrem. Gdy jej mąż został zabity, (słusznie) oskarżała o to rudą. Później po wzięciu leków na problemy kobiece, wydało jej się, że jeśli waży 49 kilogramów, może być spokrewniona z gołębiami i wyskoczyła z okna, żeby spróbować polecieć.
• Pargalı Ibrahim Kasza Pasza – mąż Hatice, wielki wezyr i drugi, po sułtance matce, największy wróg Hürrem. Chciała się go pozbyć za wszelką cenę i w końcu jej się to udało, chociaż sama do końca nie wiedziała jak. Po tym kilka bab (a także sułtan), na czele z Hatice, nie mogło tego odżałować. Ibrahim był z pochodzenia Grekiem, co daje mu -10 do respektu. Mimo niezbyt chlubnego rodowodu i dość luźnego podejścia do zasad islamu, został najlepszym przyjacielem Sulejmanka. Bardzo kochał władzę i lubił się wywyższać. Zrobił dziecko Nigar, z czego jest dumny, mając w głębinach swego cielska to, że przez to jego kochasia omal nie zginęła. Wydaje mu się, że jest fajny z tymi karpimi oczkami i chciałby być sułtanem. Jest prawdopodobnie jedynym człowiekiem na świecie, który potrafi krzyczeć na sekundę przed śmiercią w wyniku uduszenia (ciekawe którędy nabrał powietrza w płuca). Swoje słynne monologi wygłasza także po śmierci, np. czwarty sezon serialu rozpoczyna się od słów "Ja Ibrahim, syn rybaka Manolisa z Pargi, nadaję do was z czyśćca."
• Nigar Kalfa, Hatun – pracownica, a przez jakiś czas główna zarządczyni haremu. Skośnooka. Pracowała równocześnie dla Hürrem, Ibrahima i Hatice, czyli taki potrójny szpieg. Była ponadto kochanicą Ibrahima. Ten zrobił jej dziecko i ją zostawił, ale by sprawa się nie wydała zapewnił jej jako taką ochronę. Najlepsza przyjaciółka Daye. Dostawała od kogoś wpiernicz niemal w każdym odcinku. Dość nieudolnie zarywała do Rüstema. Po kilku latach nieobecności w stolicy wróciła tylko po to, by popełnić samobójstwo skacząc w przepaść, wygłosiwszy monolog na temat niesprawiedliwego traktowania żółwi z wysp Galapagos.
• Barbarossa – człowiek o wielu pseudonimach, jednak przyjaciele wołają na niego w skrócie Admirał Hızır Heirettin Reis Kapudan Pasza, czy jakoś tak. Był piratem, jednak sułtan mianował go dowódcą floty osmańskiej, bo Turcy ciągle zbierali baty od Habsburgów w bitwach morskich. Barbarossa słynął z gęstej rudej brody, która dziwnie kontrastowała z jego łysiną. Był umiarkowanym zwolennikiem Ibrahima, gdyż razem lubili poplotkować i pośmiać się z konserwatywnych poglądów Ebusuuda. Po śmierci Ibrahimka były pirat dostał kurwicy trochę się zasmucił nad losem państwa i postanowił pomścić zabitego kumpla. Z biegiem lat stał się największym obrońcą księcia Mustafy, w którym widział spadkobiercę Ibrahima. Czasem z tym przeginał i wówczas Sulejmanek groził mu z uśmiechem paluszkiem, ale i tak mu ufał, bo sam widział morze tylko z perspektywy plaży, więc zależało mu na utalentowanym admirale. W przeciwieństwie do sułtana, Rüstem Pasza nie uważał Barbarossy za niezastąpionego, więc aby dowieść tej teorii nierozumiejącym jego geniuszu laikom, zabił rudego dziada dodając trucizny do przysłanego Barbarossie przez sułtana miodu.
• Lütfi Pasza – mąż Sułtanki Şah, ojciec Esmahan. Kolejny wróg Hürrem. Ogólnie, to Şah nie spała z nim od lat, i ogólnie Lütfi od wielu lat z nikim nie spał, ale mimo wszystko był takim wiernym psem Şah, że mógłby dla niej nawet do ognia wskoczyć. Şah za to miała go w dupie i przy pierwszej lepszej okazji pozbyłaby się Lütfiego Paszy, gdyby nie był on wielkim wezyrem i nie dawał przez to swojej żonie władzy. On jednak udawał, że nie widzi, co o nim myśli żona. Jak typowy stary zbok, ślinił się za to na widok pięknych i młodych służących. Po jakimś czasie Lütfiemu cierpliwość się skończyła i wyżynał wszystkie dziwki w okolicy i zamykał tawerny. Gdy był już skrajnie podniecony, zaczął bić Şah w twarz, by usłyszeć jej krzyk. Dostał za to po dupie i sułtan wypierdolił go z pałacu.
• Hüsrev Pasza – wezyr, zmuszony do małżeństwa z Hatice, gdyż Sułtan uznał, że jego siostrze brakuje chłopa... Ale przecież Hüsrev to nie Ibrahim, więc Hatice nie była zadowolona.
• Mercan Ağa – eunuch, strażnik bramy i piesek sułtanki Şah Huban. Jego ulubionym zajęciem jest dokuczanie Sümbülowi (Sümbül z tego powodu nazywa go diabłem). Skrycie kochał się w sułtance Şah.

Wielkie nałożnice Sulejka

• Victoria – alias Sadyka. Wielka nałożnica Stulejmana Sulejmana w pierwszym sezonie serialu. Przybyła z kraju pięknego języka. Jej mąż został zabity, więc postanowiła puścić się z Sulejmanem i poderżnąć mu gardło przywiązanym do majtek sztyletem – ależ finezja! Dotarła do pałacu, bo glebnęła z dachu przed Nasuhem, który się w niej zabujał a później dawał prezenty i pomagał dostarczać korespondencje. Jej zadanie było utrudnione, bo na ogonie siedziała jej konfidentka, niejaka Ayşe Hatun. Pewnej nocy, gdy ta przyłapała ją przy wręczaniu tajemnych, erotycznych korespondencji, Victoria poderżnęła konfidentce gardło. Wina spadła za to na lekko podchmieloną tego dnia Roksolalę, jednak jakaś świadek zeznała, że widziała kogoś (w sensie Sadykę) o innej sylwetce niż Lala. Kiedy pewnego razu po raz milionowy chciała przesłać przez zaufanego strażnika korespondencję, ten okazał się być napalonym zboczeńcem i omal jej nie zgwałcił. Cudem uszła z cnotą, którą jednak wkrótce potem straciła z Sulejem. Ludwik Jagiellończyk , który ją posłał, kazał jej się po jakimś czasie spieszyć, więc kiedy Sulejman przybył do pałacu Hatice, przystawiła mu do gardła nóż w obecności strażników. Zamiast jednak ciąć, rozglądnęła się milion razy, po czym Sulejman, niczym Bruce Lee, zastosował tajemny chwyt karate i przerzucił ją przez ramię, po czym ta wariatka została zaprowadzona do więzienia, gdzie Ibrahimkowi nie przeszkadzało to, że jest kobietą i dał jej dwa razy w ryj. Nasuh dostał za zadanie zgładzenie tej desperatki, ale ta go znów omamiła swoją encyklopedyczną wiedzą, jednak w końcu wylądowała w worze w Bosforze (Ależ rym!).
• Gulnihal – wcześniej Maria. Jedyna przyjaciółka Hürrem, była w pierwszym sezonie. Troszkę chciwa, dlatego cieszyła się, gdy Ibrahim wysłał ją do alkowy. Była tam (aż) dwa razy, no ale Roksolala się o tym dowiedziała i dała jej po mordzie. Gulnihal potem przez rok musiała twarz zakrywać. Jednak później ta tępa dzida (Gulsah) zraniła ją nożem, no i Gulnihal znowu oberwała. Leżała tak z rok w szpitalu, a potem ją wydano za mąż. Oczywiście TVP tego nie pokazało, bo ucięło ponad połowę filmu, tłumacząc, że nie starcza czasu antenowego, a tak naprawdę chcą więcej zarobić na reklamach.
• Księżniczka Izabela Fortuna – espaniola księżniczka, straszna niemota i mimoza, która pojawiła się w sezonie drugim. Ją i jej służalczą schwytali arabscy tureccy piraci i przewieźli do Sulejmana. Żyła sobie w jednym z mniejszych pałaców w odosobnieniu, pisała książki, polerowała paznokcie i pudrowała nos, będąc wściekłą na barbarzyńskiego sułtana. Jednak kiedy zorientowała się, że ten ma hajs i władzę , zaczęła się przymilać. Chcąc się wydostać z pałacyku sfajczyła go, ale zaraz potem została przeniesiona do haremu, czyli z deszczu pod sporej wielkości rynnę. W haremie irytowała wszystkich swoim rozkapryszeniem i głupotą, ale Sulejmanowi nie przeszkadzało to w kilkukrotnym nocowaniu w jej towarzystwie. Hürrem oczywiście doprowadziło to do szału, w końcu już parę razy próbowała jej pomóc uciec, a tu klops. Zaczęła jej grozić, tak jak Sadyce. Izabela była jednak zbyt głupia, by zauważyć, że ma do czynienia nie ze żmiją zygzakowatą, ale z ośmiometrowym boa dusicielem. Wąż w ciele kobiety postanowił zlikwidować nieproszonego gościa na swoim terytorium, więc najpierw posłała do komnaty innego, zaprzyjaźnionego węża, który udziobał księżniczkę, ale Sulejman bohatersko wyssał jad i zapobiegł rozprzestrzenianiu się go. Rozsierdzona do granic możliwości Hürrem postanowiła znów pozbyć się Fortuny, doprowadzając do jej upadku z konia. Znowu plan cholera trafiła, bo udało jej się przeżyć. Mocny przeciwnik! Jak to jednak mówią, głupi ma zawsze szczęście. Hürrem postanowiła zmusić niezawodną Nigar do pomocy w pozbyciu się nieprzyjemnej gangsterki. Wpadły na genialny plan – postanowiły zarazić ją dżumą. Wtedy jednak zdradziecka Nigga powiedziała Szach mat, bicz i dodała trucizny do jedzenia Izabeli, za co Hürrem strzaskała ją po mordzie. Najgorsze jednak było to, że zginęła służka księżniczki, a ona sama przeżyła. Księżniczka pod wpływem okresu i steryd potrafiła przetrwać nawet najcięższe warunki. Dosyć tego, czas pozbyć się szczyla. Z wymuszoną pomocą Nigar i z niewymuszoną Gül Aği zawlokła księżniczkę do pralki pralni i kiedy ta się obudziła i próbowała spierdzielić, eunuch schwytał ją i znowu posadził na miejscu, mówiąc Grzeczniej, koleżanko. W końcu Hürrem wtargnęła, zdissowała ją i jej sługusy założyły jej worek na łeb, po czym skończyła tak samo jak swoja poprzedniczka.
• Firuze – trzeciosezonowa faworitka. Perski szpieg, czy coś tam, którego prawdziwe imię brzmi Hümeyra. Udawała Żyda i to w dodatku chrześcijankę. Na oko ważyła jakieś trzydzieści kilogramów. Do sułtańskiego łoża rozpusty wepchnęły ją: Hatice, Mahidevran i po części Gülfem, czyli zastępując zmarłą sułtankę matkę, która umiejętnie potrafiła wepchnąć na pożarcie dla Sulejmana dwie poprzednie niewiasty. Zrobiła w haremie niezły kabaret, uzdrawiając cudownie Hatice i Cihangira. Jej starania zostały docenione i stała się trzecią z wielkich nierządnic sułtańskich. Hürrem oczywiście szalała z zazdrości, jednak przewidująca raz na ruski rok Hatice podstawiła jej koleżankę Firuze, Nadię. Hürrem bezmyślnie połknęła haczyk i najpierw próbowała ją utopić, a jak się to nie udało, uśpiła cały harem, po czym Sümbül Ağa i Gülşah ją powiesili na środku pałacu. Gülşah poznała później prawdę, podsłuchując Firuze i Hatice, po czym chcąc przekazać informację swojej pani trafiła do paki, a sprytna Nigar, której informacja została przekazana, zaczęła wywierać presję na faworytce i zabiła Gülşah, podpuszczając ją do ataku na Hatice i robiąc z siebie bohaterkę. Firuze po tym zdarzeniu nie kryła się już długo, ale wciąż odwiedzała swojego bezpłatnego klienta, w końcu jednak przyznała się swojej antagonistce, że to ona jest tajemniczą faworytą. Hürrem wpadła w szał, zaczęła ją dusić i wygrażać. Jakiś czas potem unieszkodliwiła Afife, jej eunucha i Nigar, po czym mając wolne pole do popisu urządziła demonstracyjne powieszanie na żyrandolu. Firuze jednak nie zdechła, bo Hürrem wypowiedziała jej wojnę i dała truciznę, którą miała wypić ta przegrana. Rozpoczął się wyścig szczurów, którego Firuze omal nie wygrała, będąc wysłaną do alkowy w świętą noc czwartkową. Hürrem wtedy, pod wpływem środków psychotropowych i depresji prawie wypiła truciznę, ale ją Afife powstrzymała. Sulejek natomiast rozmyślił się i kazał spieprzać kościotrupowi Firuze, bo nie miał ochoty na zabawę tego dnia. Nadeszło starcie drugie Hürrem i Firuze. Zdesperowana Roksolala rozkazała Rustemowi zrzucić z konia i skręcić kark Firuze, ale ten zobaczył, że faworyta ma na karku jakiś gówniany znaczek pocztowy. W tej chwili Rustem-koniuszy okazał się być bardziej rozgarnięty od Sulejmana-sułtana, bo w przeciwieństwie do tego drugiego wiedział, że znaczek należy do perskiej gangsty Safawidów. Hürrem to wykorzystała i Firuze została zdemaskowana. Tłumaczyła się, że go kochała, że miała magiczne sny, ale wówczas poziom alkoholu we krwi Sulejmana spadł do zera i zobaczył, że wydawała mu się jakaś piękniejsza i ma ją od teraz gdzieś, więc wysłał ją do innego pałacu. Jeszcze jeden diss od Hürrem spotkał Firuze, po czym jadąc odbili ją inni perscy szpiedzy, prowadząc do swoich zleceniodawców. Szpieg był więc jedyną wielką faworytą Sulejmana, która uszła z życiem.
• Valeria – ostatnia, bo w czwartym sezonie pojawiająca się, wielka nałożnica. Początkowo była służką Nurbanu, późniejszej synowej Hürrem. Gdy trafiły do haremu, niczym w socjalizmie stały się sobie równe. Sulejek wówczas marzył o kolejnym dziecku, którego jednak nie mógł uświadczyć, bo Hürrem zdążyła już z przytupem przejść menopauzę. Tutaj, w przeciwieństwie do pozostałych nierządnic, Hürrem nie była zazdrosna, bo sama ją upatrzyła i posłała do alkowy. Valerii udało się urodzić córkę o imieniu Raziye, która była de facto córką Mahidevran, ale nie wnikajmy. Kiedy Valeria wypełniła swój queścik, przestała być już potrzebna i zmysłowa Hürrem strąciła ją rękoma Nurbanu z balkonu. Jak się można domyślić, to już był kres jej wielkiej biby.

Najpopularniejsze teksty w serialu

• Destur, Sultan Süleyman Han hazretleri!
• Esma, bierz dzieci.
• Co tu się dzieje?
• Wezwijcie medyczkę!
• Trzeba było pomyśleć o tym wcześniej.
• Ciebie mam pytać o zdanie?
• Kogo ty chcesz oszukać?
• Za kogo ty się uważasz?
• Zniszczę cię!
• Niech Bóg ma was, go w swojej opiece/Niech Bóg sprawi, abyście zawsze byli razem.
• Jestem niewinna!
• A co cię to obchodzi?
• Nie twój interes
• Sultanam...
• Gülşah Hatun to zołza ze szczurzym pyskiem.
• Jak sobie życzysz.
• Poniesiesz konsekwencje
• Zostaniesz ukarana
• Masz z tym coś wspólnego?
• Nie wiem o czym mówisz!
• Nikt nie może się o tym dowiedzieć.
• Od teraz będziesz pracować dla mnie.
• Boże, uchowaj!
• Za pozwoleniem
• Niech mi język kołkiem stanie
• Ja, Ibrahim, syn rybaka Manolisa z Pargi.
• To sprawka Hürrem!
• Co ty pleciesz?!
• Pani, nic Ci nie jest?
• Ty wiesz najlepiej, Panie. Ale...
• Niech to będzie lekcja dla nas wszystkich
• Jak śmiesz rozmawiać ze mną w ten sposób?
• Jeszcze jeden błąd i stracisz głowę
• Padyszachu mojego serca
• Taka była wola sułtana
• Ten szakal, Rüstem...
• Co on ma z tym wszystkim wspólnego?!
• Każdy, kto dopuścił się zaniedbań zostanie ukarany

Teorie spiskowe

Serial spotkał się z gorącym odzewem. Nie zabrakło także teorii spiskowych. Prawo i Sprawiedliwość twierdzi, że jest to nowy środek islamizacji Europy. Twórcy tej strony również (patrz: wstęp). Tureccy fanatycy zaś, że ośmiesza to ich wspaniałego sułtana. Czy któraś z tych wersji jest trafna? Trudno to stwierdzić.

Efekty specjalne, seks, cenzura i inne kontrowersje

Wbrew pozorom serial nie zawiera zbyt wielu scen drastycznych z oderwanymi kończynami i wyprutymi flakami. Produkcja słynie jednak z brawurowych efektów specjalnych. Zwłaszcza wojny są pokazane w bardzo realistyczny sposób. Sceny batalistyczne pokazują Sulejmana siedzącego w swoim namiocie i zastanawiającego się, czy wracać już do chaty, gdzie Hürrem czeka z obiadem. Czasem zdarzy się nieco mniej dynamiczna od powyższej scena walki, w której po każdym ciosie mieczem widać wielki rozprysk narysowanej na kompie krwi. Co prawda upadający żołnierz nie ma po tym rozbryzgu żadnych ran ani śladów na ciele, ale nie wymagajmy zbyt wiele - w końcu cały budżet serialu pochłonęły ujęcia z helikoptera w trakcie kręcenia bitwy pod Mohaczem. Wart uwagi jest również smok, który pojawia się we śnie jednej z bohaterek. Jakość tej animacji sygnalizuje nam, że ów smok przyleciał mniej więcej z lat 60. XX wieku.
Wbrew innym pozorom nie ma też zbyt wielu odważnych scen seksu, bo w końcu serial powstał w muzułmańskim kraju. Są jedynie jednosekundowe ujęcia Mehmeta czy Mustafy, którzy akurat kończą zabawę z nałożnicą. Poza tym trzeba się zadowolić przytulaskami i delikatnymi buziaczkami zasłanianymi przez gęste brody bohaterów. Nie przeszkadza to jednak fanom serialu tworzyć rankingów najatrakcyjniejszych postaci i promować swoich faworytów i faworytek na forach internetowych. Jedni wolą Hürrem, która ma na czym usiąść i czym odetchnąć, inni stawiają na Mahidevran, zwaną pieszczotliwie "aseksualną anorektyczką". Bezstronni stawiają na skośnooką Nigar lub biorącą dzieci Esmę. Wśród mężczyzn bryluje "ciepły i troskliwy" Sulejek, świecący oczami Ibrahim i piękniś z plakatu, czyli Bali Bey.

W innych krajach

Podobno serial został zakazany w Macedonii, bo daje pozytywne wyobrażenie o ich wrogach, złych i okrutnych Turkach. Wielu Polaków polubiło serial i z tego powodu na fejsbukowych tablicach pojawiło się mnóstwo zdjęć przedstawiających pozujących w turbanach fanów z rzeźbami z mydła szarego stworzonymi za pomocą maczety.