Szablon:Pojedynki
Imperium Lechitów – historyczne supermocarstwo istniejące w starożytności, rozciągające się do Łaby po Don oraz od Bałtyku po Morze Azowskie i Czarne. Największe mocarstwo w starożytności, podupadłe w średniowieczu, zniszczone przez Mieszka I – niemieckiego agenta i czeską marionetkę. Imperium nie miało stałej stolicy. Role te przypadły takim miastom jak: Codanovia, Carodonum, Szczecin, Gniezno.
Imperium Lechitów powstało ok. 1800 roku przed naszą erą. Pierwszym władcą państwa był Sarmata I, przybysz z Elamu (dzisiejszego Iran) zamieszkujący tereny dzisiejszej Częstochowy. W latach 1759-1729 p.n.e. rządził Kodan. Założył on miasto portowe Codanovia (dzisiejszy Gdańsk). Miasto wkrótce stało się stolicą. W latach 1729-1679 p.n.e. władzę w kraju objął Lech I Wielki – patriarcha narodu Lechów, założyciel Imperium Lechickiego (znanego wśród Persów i Turków jako Lehistan). Największym jego sukcesem było stworzenie Comes militi – armii rycerzy, protoplastów szlachty i żołnierzy wyklętych, która poruszała się na dinozaurach, które schowały się pod ziemią i przeżyły tak czasów powstania państwa. Lech Wielki ustanowił też prawo, że kandydat na króla musi pochodzić z powszechnie szanowanego rodu szlacheckiego (z Lacha), czyli być rycerzem i mieć ukończone 25 lat. Po śmierci Lecha Wielkiego władzę objął Filan. Podbił on północne ziemię, które na jego cześć nazwano Finlandią. Po śmierci Filana władza przypadła jego synowi Aleksandrowi, który ustanowił wódkę narodowym alkoholem. Na cześć ojca trunek ten nazwał Finlandią. |
Który artykuł wybierasz? Zagłosuj poniżej. 0 0 Oddano już 0 głosów. poll-id 91C9C744DDE017CB0D599F4126A8E0F8 |
Imperium Osmańskie – monarchia absolutna istniejąca w latach 1299–1923, założona przez Turków osmańskich. Jej sens istnienia polegał na tym, że wszystko kręciło się wokół sułtana, który jednakowoż podlegał pod prawo Szariatu.
Imperium rozciągało się na olbrzymim obszarze od Krymu na północy aż po Zjednoczone Emiraty Arabskie i Egipt na południu. Było podzielone na kilkaset niewielkich prowincji, z których każdą zawiadywał pasza lub książę (syn sułtana). Na czele państwa, jako ciało doradcze dla sułtana i odpowiednik polskiej rady ministrów funkcjonowała tak zwana „Rada Dywanu”, na czele której stał Wielki Wezyr, a w jej skład wchodzili zazwyczaj najważniejsi paszowie, choć decydujący głos w sprawie składu miał sułtan. W przeciwieństwie do polskiej rady ministrów w przypadku skutecznej polityki Wielki Wezyr mógł dorobić się sporej fortuny, która przechodziła w razie śmierci na jego dzieci. Podobnie w przeciwieństwie do polskiej rady ministrów, jeśli prowadzona przez Radę Dywanu polityka nie sprawdzała się, wezyrowie mieli dużą szansę na opuszczenie sali obrad nogami do przodu, a ich majątek wracał do państwowego (tj. sułtańskiego) skarbca. |
Archiwum |