Dagny Przybyszewska

Dagny Przybyszewska (ur. 8 czerwca 1867 w Kongsvinger, zm. 5 czerwca 1901 w Tyflisie, obecnie Tbilisi), czarownica i jedna z czołowych dekadentek przełomu I i XX wieku.

Prywatnie była żoną Stanisława Przybyszewskiego, służbowo zaś - najsłynniejszą czarownicą zgniłego Berlina. Była tak brzydka, że każdy, kto ją zobaczył na ulicy, odruchowo rozglądał się w poszukiwaniu jakiegoś stosu, gdzie można by ją było spalić.

Była posiadaczką największego nosa w dziejach ludzkości. Cyrano de Bergerac to przy niej mały pikuś. Jej koledzy dekadenci bili się o nią, bo chodziła po Berlinie plotka, że Dagny może palić papierosa pod prysznicem. Prawda była okrutniejsza - paliła pod prysznicem nargile, co udało się zaobserwować Przybyszewskiemu i dlatego musiał się z nią ożenić.

Przybyszewski jednak nie wytrzymał jej widoku i sprzątnął swemu przyjacielowi z lat dziecinnych, Janowi Kasprowiczowi, żonę, Jadwigę, chociaż ta również nie grzeszyła pięknością. Po prostu - wszystko było lepsze niż reszta życia spędzona z Dagny.

Sama Dagny na wieść o tym wyjechała do Tyflisu z Władysławem Emerykiem, gdzie go zastrzeliła, bo miał jej powiedzieć, że wygląda jak czarownica. Chwilę potem popełniła samobójstwo, bo po raz pierwszy w życiu spojrzała w lustro.

Została pochowana na cmentarzu w Tbilisi, po uprzednim przebiciu osinowym kołkiem i obłożeniu świeżymi ząbkami czosnku.