Irygacja

Irygacja – kobieta naczelna zarządzająca systemem kanałów ułożonych w kratki, które mają na celu, by roślinki znajdujące się na nawadnianym terenie się potopiły.

Historia irygacji

500 p.n.e. – 496 n.e.

Starożytność była epoką, w której narodziła się tzw. śruba Archimedesa, urządzenie kluczowe dla irygacji. Pozwalało ono na transportowanie wody z niższego poziomu na wyższy, przy większej wydajności i mniejszym użyciu siły ludzkiej, niż zapewniały to starożytne amfory. Powstanie systemów irygacyjnych było teraz tylko i wyłącznie kwestią czasu. Niestety, Archimedes nie miał czasu na udoskonalanie wynalazku, bo czekała na niego żona, która kupiła nowiutkie łóżko. Jak można było przepuścić taką okazję? No właśnie. Niestety, Archimedes na zawsze oderwał się od innych zajęć (to między innymi dlatego Grecja miała w tym okresie tak dużą liczbę ludności). Jednak irygacja była stosowana jeszcze przez bardzo długi czas. Zrewolucjonizowała ona starożytne rolnictwo, do tej pory bardzo nierozwinięte.

496 – 1492

Irygacja w okresie średniowiecza była powszechnie stosowana, gdyż była ona jednym z niewielu środków na zwiększenie plonów na polach. Średniowiecze i irygacja były zżyte; raz nawet średniowiecze postawiło irygacji piwo, na co irygacja odparła, iż nie pije alkoholu, gdyż dostanie się do jej kanałów. W każdym razie irygacja podczas epoki średniowiecza nie rozwinęła się bardzo.

Autor tej sekcji wpisał tu raptem parę słów. Jeżeli denerwuje Cię takie postępowanie – rozwiń ją.