Nintendo 64

Nintendo 64 z niepasującym do koloru kontrolerem w całej swej okazałości

Nintendo Sixty-FOOOOOOOOOOUR!!!

Dzieciaki o Nintendo 64

Nintendo 64 – pierwsza konsola Nintendo, która wspiera grafikę 3D. 64-bitowa maszyna chwaliła się wieloma przyszłymi klasykami, takimi jak Super Mario 64, Legend of Zelda: Ocarina of Time lub Fly Me to the Moon on Gossamer Wings (popularny wśród gejów nastolatków, których ilość szybko rośnie). N64 został sprzedany w kilkudziesięciu milionach jednostek i stał się od razu sukcesem wśród graczy lat 90-tych. Ale potem, katastrofa! Niedługo potem nowa konsola Sony wyszła, prezentując graczom lepszą grafikę i technologię CD. Shigeru Miyamoto odpowiedział cicho, że całkowicie zniszczy cały dobytek firmy Sony! Niestety, japoński twórca PlayStation odkrył plany Nintendo i ich sprzedaż spadła. Ale nabywcy zwrócono szybko pieniądze wyciągnięte od skandalu, kiedy Nintendo opublikował nowe gry z Mario, sprzedaż wzrosła do wszech czasów w następnych tygodniach, a na kierownictwo Nintendo wpływały pieniądze i ich wytrawne jedzenie posypane złotym pyłem ze startych zarobionych drobnych.

Pomimo dużego wyboru tandetnych portów stał się niepopularny wśród kibiców w stosunku do PSa, który zaoferował brzydszą grafikę.

64 Nintendo początkowo uruchomiony w dwóch wersjach: czarny i szary. Później, Nintendo dodał niewidzialną wersję modelu. To był najlepiej sprzedający się model, prawdopodobnie dlatego, że ludzie kupowali to myśląc, że byłoby cool i potem tracili go w drodze do domu. Początkowo Stalin chciał, żeby był czerwony i miał żółtą gwiazdę w centrum, ale jego towarzysze uważali, że będą je rozdawać oddzielnie, więc wybrali dwa kolory, żeby kapitalistyczny i neutralny świat był do tego przyzwyczajony.

Historia

W Japonii początkowo używane były urządzenia do prezentacji gier (nie pytajcie mnie jak), ale ostatecznie młody biznesmen nazwie Shigeru Miyamoto, który miał dziwny zwyczaj gromadzenia niepotrzebnych rzeczy, zebrał każde N64 i sprzedał je głupim Amerykanom, którzy kupią wszystko. Shigeru zarobił fortunę nie wiedząc nic o komunistycznym praniu mózgu w obrębie urządzeń. Konsole zostały natychmiast wyprzedane w Ameryce i wyprano mózgi prawie całej amerykańskiej młodzieży.

Maszyna była dość popularna przez jakiś czas, a jej pranie mózgu ostatecznie stworzyło dzisiejszych amerykańskich liberałów, którzy są komunistycznymi draniami w parlamencie i wśród towarzyszy kolegów. Ich przyjaciele szacują, że w przyszłym dziesięcioleciu Stany Zjednoczone oficjalnie mają stać się Unią Socjalistycznych Amerykańskich Republik (USAR).

W 3 klasie szkoły podstawowej, wówczas młody papież Benedykt XVI często twierdził, że miał Nintendo 65 i grał z kolegami w Super Mario 64 2. Po ogromnym i szerokim przeglądzie przez Nintendo Europy, która trwała 40 lat, stwierdzono, że to nieprawda i kompletny nonsens.

Dlaczego N64 jest super?

Widocznie dzieci znają liczbę 64

Odpowiedź jest zbędna, gdyż nie oddawałaby ona wspaniałości i majestatyczności tego sprzętu. Ważne, że jest – koniec i kropka! Przy nim wszystkie Plejsteszyny i Iksboksy wymiękają trzykrotnie. Ten bajerancki wynalazek mógł poszczycić się wieloma zaletami, takimi jak:

• Pady – dla osób trójręcznych,
• Zajefajne kartridże – a na nich zajefajne tytuły typu Mario64 czy Tetris64,
• Ekspanszyn Pak – dodający więcej ram,
• Rumpel Pak – przerabiający pada na wibrator zasilany bateriami,
• Tilt Pak – oryginalny kontroler transformuje się w pad od PlayStation 3,
• Import adapter – urządzenie do grania w piraty z ChRL i okolic,
• Transfer Pak – z tym maleństwem gramy w badziewie z GejBoja,
• N64 Dymanik Drajw – tylko dla samobójców rezygnujących z kartridżów (na szczęście tylko wydane w Japonii).