Aleksander (imię)
Ole, Olek... wygrał! Ole, Olek! Na prezydenta tylko ty... Ole, Olek... dzisiaj! Ole, Olek! To dla nas przyszłość oraz styl...
Top One o Aleksandrze
Aleksander – imię męskie pochodzenia greckiego. Powstało w celu nazwania syna pewnego mężczyzny. Imię to przysparzało jednak wiele trudności matce, która za każdym razem, gdy krzyczała na syna, musiała wypowiadać tak długie słowo. Wkrótce powstał więc skrót Olek, który był o wiele prostszy w wymowie i lepiej komponował się w zdaniach typu: Olek! Nie jedz z podłogi!
Imię Aleksander brzmi bardzo dostojnie, dlatego wkrótce w wiosce, wszystkie dzieci przychodzące na świat, nosiły to imię. W tenże sposób powstała Aleksandra, jako odpowiednik żeński.
Charakter
Aleksander to introwertyk, nieraz ucieka przed raniącą rzeczywistością, chowając się w piaskach swej podświadomości, wynagradza mu to żywa wyobraźnia. Potrafi godzinami wyobrażać sobie lepsze życie, wakacje na Karaibach, na które nigdy nie będzie go stać, wymarzoną kobietę. Marzeń tych nigdy nie spełnia, bo jest lękliwy, boi się, co inni pomyślą, zrobią. Charakteryzuje się także żywą chorobliwą, najczęściej nieuzasadnioną obawą przed niepowodzeniami. Wystarcza mu świat jego fantazji i ciepły kąt, w którym może się w nich zagłębiać. Pozycja, w jakiej najczęściej zastaje się Aleksandra – zadumany, zmarszczone czoło – może nasuwać skojarzenia, iż jest to silna, pełna uporu osoba. W rzeczywistości jednak tak nie jest.
Uczucia
Aleksander nie jest pozbawiony uczuć. Najbardziej kocha swoją mamę, która jest dla niego uosobieniem cnót i zalet. Jeśli mógłby się z nią ożenić, na pewno by to zrobił. Szczególnie ze względu na pyszne obiadki.
Miłość
Aleksander często ucieka od miłości. Ma wymarzoną kobietę, ale woli mieć zamiast niej, w realnym życiu pięć przyjaciółek. Trudno go oswoić: jest zbyt niezależny, choć jednocześnie pragnie schronienia, czułości i bezpieczeństwa.
Przyjaźń
Oprócz wielu kobiet, które liczą na to, że zostaną jego wybrankami, nie poświęca zbyt wielkiej uwagi kontaktom towarzyskim. Często w gronie znajomych, zastanawia się, jakby to było, gdyby mógł spokojnie wrócić do domu, usiąść w miękkim fotelu i pogrążyć się w marzeniach. Często robi coś niemoralnego, czym zraża do siebie ludzi. Dopiero po fakcie, siedząc bezpiecznie w swojej jaskini, zadaje sobie pytanie, czy dobrze postąpił. Nie potrafi jednak uczyć się na błędach.
Młodość i rozwój
Nie pasjonuje go nauka, lecz jeśli musi coś wiedzieć, uczy się dla siebie samego.. To typ niezależnego samouka, źle znoszący skoszarowanie w szkołach, gdzie wpaja mu się wiedzę pod przymusem. Posiada duszę artysty, niezawodną pamięć oraz nieograniczoną ciekawość. Marzy, by zostać aktorem, reżyserem, konferansjerem, lub pracować w radiu, lub w telewizji. Zdarza się, że zostaje podróżnikiem, marynarzem lub zakonnikiem. W ten sposób, w pogrążony w ciszy, może nadal snuć swe marzenia, których nigdy nie spełni. Odkrywają jej istnienie dopiero po dokonaniu wątpliwego czynu. Wówczas zadają sobie pytanie, czy dobrze postąpili.
