Nonźródła:Modernizacja języka

Spośród wszystkich języków na świecie wyróżnia się łatwe, takie jak język hiszpański czy język włoski, średnie jak język angielski czy język niemiecki, trudne jak język węgierski czy język chiński oraz ekstremalne jak nasz rodzimy język polski. Skąd bierze się ten faktor? Otóż z dokładności, jaką język nazywa i określa przedmioty, czynności czy zjawiska. Nawet w języku polskim dokładność ta, pomimo porażającej mnogości przypadków, rodzai i tym podobnych nie jest doskonała. Poniższy artykuł naświetli niedoskonałości i tak dość rozbudowanego już języka polskiego.

Osoby w liczbie mnogiej

Ja i ty – ja i ktoś

Wyobraźmy sobie scenkę. Dwóch kolegów odbywa poważną i dość poufną rozmowę o życiu miłosnym. Nagle jeden z nich używa wypowiedzi:

• Wiesz stary, mi naprawdę zależy, żebyśmy byli razem...

Po czym dostaje w ryj. Pomijając, że jego kolega jest idiotą, który wziął to dosłownie, nie zmienia to faktu, iż język polski w pierwszej osobie liczby mnogiej nie definiuje czy my oznacza ja oraz adresat wypowiedzi czy ja oraz osoba trzecia. Aby uniknąć podobnych sytuacji, należy więc podzielić tę osobę, aby nie dochodziło do tego typu nieporozumień.

Ja i wy – ja i oni

Grupą odbiorców wypowiedzi może być także i kilka osób. Poniżej znajduje się przykład, w którym macho przechwala się kolegom z mat-infu co by to on z kumplami nie byli.

• Haha, nerdy. Jesteśmy najbardziej obleganą przez dziewczyny grupką facetów w okolicy.

Podobnie jak w powyższym przypadku, niemożliwe jest rozróżnienie czy mamy na myśli siebie i grupę, do której kierujemy te słowa, czy też siebie oraz jakąś inną grupę. Nawet, jeśli wyraz nerdy i obleganą przez dziewczyny stanowi oksymoron. Mówiąc jesteście, wyłącza się samego siebie. Mówiąc jesteśmy, domyślnie wlicza się siebie oraz adresatów. Brak tu miejsca dla trzeciej alternatywy. Siebie oraz jakichś innych ludzi, niebędących adresatami wypowiedzi.

Wy, ale nie wszyscy

Podobnie sprawa ma się wtedy, gdy chcemy wypowiedzieć się do grupy osób, prawdopodobnie oszczerczo, a kończy się to pewnym samosądem i ekskomuniką ze społeczności.

• Działacie na szkodę projektu.

W tym wypadku brzmi to tak, jakby wypowiadający się miał na myśli wszystkich. Co prawda można powiedzieć Niektórzy z was... lub po prostu Wiele z was..., lecz dodawanie nowych osób i utrudnianie obcokrajowcom aklimatyzacji w naszych ksenofobicznych stronach jest o wiele, wiele zabawniejsze.

One, onoe

W trzeciej osobie liczby mnogiej rodzaju niemęskoosobowego kobiety mogą poczuć się dyskryminowane, gdyż wrzucone są do jednego worka z dziećmi i hermafrodytami, podczas gdy mężczyźni mają swój jakże dumnie brzmiący rodzaj męskoosobowy. Co więcej, zaprzeczenie nie może się odnosić zarówno do niemęsko, jak i do nieosobowe podświadomie nakłaniając do dyskryminacji kobiet. Dlatego też zamiast uniwersalnego one, należy zarezerwować go wyłącznie dla kobiet, podczas gdy dzieci oraz rodzaje nijakie dostałyby nową osobę, onoe, gdyż zwykłe ono zarezerwowane jest dla liczby pojedynczej.

• Te kobiety nie pracują, one są bezrobotne.
• Te dzieci kradną pieniądze, onoe są już przestępcami.

Osoby mieszane

Biorąc pod uwagę powyższe przykłady, nowe, hipotetyczne osoby można łączyć do woli. Są to najbardziej podstawowe formy. Przykłady innych języków pokazują, że można tu być o wiele bardziej zmyślnym, jednak nikt, nawet w Polsce, gdzie żadne wyzwanie nie jest problemem by się do tego nie chciał zastosować.

• My (ja i ty)
• My (ja i ktoś inny)
• My (ja, ty i ktoś inny)
• My (ja, ty i inni)
• My (ja i wy)
• My (ja i wy, ale nie wszyscy)
• My (ja i inni)
• My (ja i inni, ale nie wszyscy)
• My (ja, wy i inni)
• My (ja, wy, ale nie wszyscy i oni)
• My (ja, wy i oni, ale nie wszyscy)
• My (ja, wy, ale nie wszyscy i oni, ale nie wszyscy)
• Wy (adresaci)
• Wy (adresaci, ale nie wszyscy)
• Wy (adresaci i inni)
• Wy (adresaci i inni, ale nie wszyscy)
• Wy (adresaci, ale nie wszyscy i inni)
• Wy (adresaci, ale nie wszyscy i inni, ale nie wszyscy)
• Oni (jacyś mężczyźni)
• Oni (jacyś mężczyźni, ale nie wszyscy)
• One (jakieś kobiety)
• One (jakieś kobiety, ale nie wszystkie)
• Onoe (jakieś dzieci)
• Onoe (jakieś dzieci, ale nie wszystkie)
• Onie (jacyś mężczyźni i jakieś kobiety)
• Onie (jacyś mężczyźni, ale nie wszyscy i jakieś kobiety)
• Onie (jacyś mężczyźni i jakieś kobiety, ale nie wszystkie)
• Onie (jacyś mężczyźni, ale nie wszyscy i jakieś kobiety, ale nie wszystkie)
• Onio (jacyś mężczyźni i jakieś dzieci)
• Onio (jacyś mężczyźni, ale nie wszyscy i jakieś dzieci)
• Onio (jacyś mężczyźni i jakieś dzieci, ale nie wszystkie)
• Onio (jacyś mężczyźni, ale nie wszyscy i jakieś dzieci, ale nie wszystkie)
• Oneo (jakieś kobiety i jakieś dzieci)
• Oneo (jakieś kobiety, ale nie wszystkie i jakieś dzieci)
• Oneo (jakieś kobiety i jakieś dzieci, ale nie wszystkie)
• Oneo (jakieś jakieś kobiety, ale nie wszystkie i jakieś dzieci, ale nie wszystkie)