Ablatyw: Różnice pomiędzy wersjami
(ok?) |
|||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{popr|wiki}} |
|||
'''Ablatiw''' ([[łacina|łac.]] ''ablativus'') – nazwa jednego z [[deklinacja|przypadków]], obecnie charakterystyczna głównie dla łaciny czy sanskrytu, którymi nikt nie mówi, w związku z czym jest jedyny tzw. ''przypadek niemy''. |
'''Ablatiw''' ([[łacina|łac.]] ''ablativus'') – nazwa jednego z [[deklinacja|przypadków]], obecnie charakterystyczna głównie dla łaciny czy sanskrytu, którymi nikt nie mówi, w związku z czym jest jedyny tzw. ''przypadek niemy''. |
||
Linia 12: | Linia 10: | ||
Można się pokusić o stwierdzenie, że przypadek ablatiwu jest dość smutnym przypadkiem... |
Można się pokusić o stwierdzenie, że przypadek ablatiwu jest dość smutnym przypadkiem... |
||
Językoznawcy stwierdzają jednak, że ablatiw istnieje do dzisiaj w języku polskim - twierdzą, że niektóre słowa nie występują bazowo w mianowniku, a w ablatiwie. Podają następujące przykłady: |
|||
* Kastrat - osoba ''bez'' jąder |
|||
* Żebrak - osoba ''bez'' pieniędzy |
|||
* Belgia - kraj ''bez'' rządu |
|||
* Somalia - kraj ''bez''prawia |
|||
* Student - osoba ''bez'' pieniędzy na jedzenie |
|||
* [[Jarosław Kaczyński]] - osoba ''bez'' brata |
|||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
Wersja z 21:26, 14 cze 2011
Ablatiw (łac. ablativus) – nazwa jednego z przypadków, obecnie charakterystyczna głównie dla łaciny czy sanskrytu, którymi nikt nie mówi, w związku z czym jest jedyny tzw. przypadek niemy.
Zastosowanie
Ablatiw występował niegdyś powszechnie jako ósmy przypadek w deklinacji praindoeuropejskiej (dziś język polski jest językiem indoeuropejskim). Właściwy ablatyw wyraża oddzielanie, odchodzenie od czegoś, czyli krótko mówiąc wyrażał bez czego np. się idzie. Przykład:
- Gość nie w porę gorszy Tatarzyna (język staropolski), gdzie Tatarzyna znaczyło od Tatarzyna.
Jak łatwo zauważyć, w powyższym przypadku zwykły dopełniacz mógłby zostać użyty zamiast ablatiwu. Ludzie mówiący językami indoeuropejskimi szybko doszli więc do wniosku, że ablatiw jest całkowicie redundantny[1] i uznali, że obejdą się bez niego. Tym samym ablatyw pozostał w łacinie, z natury konserwatywnej, a w normalnych językach został wyparty przez inne przypadki.
Można się pokusić o stwierdzenie, że przypadek ablatiwu jest dość smutnym przypadkiem...
Językoznawcy stwierdzają jednak, że ablatiw istnieje do dzisiaj w języku polskim - twierdzą, że niektóre słowa nie występują bazowo w mianowniku, a w ablatiwie. Podają następujące przykłady:
- Kastrat - osoba bez jąder
- Żebrak - osoba bez pieniędzy
- Belgia - kraj bez rządu
- Somalia - kraj bezprawia
- Student - osoba bez pieniędzy na jedzenie
- Jarosław Kaczyński - osoba bez brata
Przypisy
- ↑ Czyli niepotrzebny - tak, nauczyłeś się nowego trudnego słowa!