Ablatyw: Różnice pomiędzy wersjami

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
(ok?)
Linia 1: Linia 1:
{{popr|wiki}}

'''Ablatiw''' ([[łacina|łac.]] ''ablativus'') – nazwa jednego z [[deklinacja|przypadków]], obecnie charakterystyczna głównie dla łaciny czy sanskrytu, którymi nikt nie mówi, w związku z czym jest jedyny tzw. ''przypadek niemy''.
'''Ablatiw''' ([[łacina|łac.]] ''ablativus'') – nazwa jednego z [[deklinacja|przypadków]], obecnie charakterystyczna głównie dla łaciny czy sanskrytu, którymi nikt nie mówi, w związku z czym jest jedyny tzw. ''przypadek niemy''.


Linia 12: Linia 10:


Można się pokusić o stwierdzenie, że przypadek ablatiwu jest dość smutnym przypadkiem...
Można się pokusić o stwierdzenie, że przypadek ablatiwu jest dość smutnym przypadkiem...

Językoznawcy stwierdzają jednak, że ablatiw istnieje do dzisiaj w języku polskim - twierdzą, że niektóre słowa nie występują bazowo w mianowniku, a w ablatiwie. Podają następujące przykłady:
* Kastrat - osoba ''bez'' jąder
* Żebrak - osoba ''bez'' pieniędzy
* Belgia - kraj ''bez'' rządu
* Somalia - kraj ''bez''prawia
* Student - osoba ''bez'' pieniędzy na jedzenie
* [[Jarosław Kaczyński]] - osoba ''bez'' brata


{{Przypisy}}
{{Przypisy}}

Wersja z 21:26, 14 cze 2011

Ablatiw (łac. ablativus) – nazwa jednego z przypadków, obecnie charakterystyczna głównie dla łaciny czy sanskrytu, którymi nikt nie mówi, w związku z czym jest jedyny tzw. przypadek niemy.

Zastosowanie

Ablatiw występował niegdyś powszechnie jako ósmy przypadek w deklinacji praindoeuropejskiej (dziś język polski jest językiem indoeuropejskim). Właściwy ablatyw wyraża oddzielanie, odchodzenie od czegoś, czyli krótko mówiąc wyrażał bez czego np. się idzie. Przykład:

  • Gość nie w porę gorszy Tatarzyna (język staropolski), gdzie Tatarzyna znaczyło od Tatarzyna.

Jak łatwo zauważyć, w powyższym przypadku zwykły dopełniacz mógłby zostać użyty zamiast ablatiwu. Ludzie mówiący językami indoeuropejskimi szybko doszli więc do wniosku, że ablatiw jest całkowicie redundantny[1] i uznali, że obejdą się bez niego. Tym samym ablatyw pozostał w łacinie, z natury konserwatywnej, a w normalnych językach został wyparty przez inne przypadki.

Można się pokusić o stwierdzenie, że przypadek ablatiwu jest dość smutnym przypadkiem...

Językoznawcy stwierdzają jednak, że ablatiw istnieje do dzisiaj w języku polskim - twierdzą, że niektóre słowa nie występują bazowo w mianowniku, a w ablatiwie. Podają następujące przykłady:

  • Kastrat - osoba bez jąder
  • Żebrak - osoba bez pieniędzy
  • Belgia - kraj bez rządu
  • Somalia - kraj bezprawia
  • Student - osoba bez pieniędzy na jedzenie
  • Jarosław Kaczyński - osoba bez brata

Przypisy

  1. Czyli niepotrzebny - tak, nauczyłeś się nowego trudnego słowa!