Ablatyw: Różnice pomiędzy wersjami
(może jednak bez tego) |
Del Pacino (dyskusja • edycje) M |
||
Linia 7: | Linia 7: | ||
* Gość nie w porę gorszy Tatarzyna ([[język staropolski]]), gdzie ''Tatarzyna'' znaczyło ''od Tatarzyna''. |
* Gość nie w porę gorszy Tatarzyna ([[język staropolski]]), gdzie ''Tatarzyna'' znaczyło ''od Tatarzyna''. |
||
Jak łatwo zauważyć, w powyższym przypadku zwykły [[dopełniacz]] mógłby zostać użyty zamiast ablatiwu. Ludzie mówiący językami indoeuropejskimi szybko doszli więc do wniosku, że ablatiw jest całkowicie redundantny<ref>Czyli niepotrzebny |
Jak [[łatwo zauważyć]], w powyższym przypadku zwykły [[dopełniacz]] mógłby zostać użyty zamiast ablatiwu. Ludzie mówiący językami indoeuropejskimi szybko doszli więc do wniosku, że ablatiw jest całkowicie redundantny<ref>Czyli niepotrzebny – tak, nauczyłeś się nowego trudnego słowa!</ref> i uznali, że obejdą się ''<u>bez</u>'' niego. Tym samym ablatyw pozostał w łacinie, z natury konserwatywnej, a w normalnych językach został wyparty przez inne przypadki. |
||
Można się pokusić o stwierdzenie, że przypadek ablatiwu jest dość smutnym przypadkiem... |
Można się pokusić o stwierdzenie, że przypadek ablatiwu jest dość smutnym przypadkiem... |
||
Językoznawcy stwierdzają jednak, że ablatiw istnieje do dzisiaj w języku polskim - twierdzą, że niektóre słowa nie występują bazowo w mianowniku, a w ablatiwie. Podają następujące przykłady: |
Językoznawcy stwierdzają jednak, że ablatiw istnieje do dzisiaj w języku polskim - twierdzą, że niektóre słowa nie występują bazowo w mianowniku, a w ablatiwie. Podają następujące przykłady: |
||
* Kastrat |
* Kastrat – osoba ''bez'' jąder |
||
* Żebrak |
* Żebrak – osoba ''bez'' pieniędzy |
||
* Belgia |
* Belgia – kraj ''bez'' rządu |
||
* Somalia |
* Somalia – kraj ''bez''prawia |
||
* Student |
* Student – osoba ''bez'' pieniędzy na jedzenie |
||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
Wersja z 08:44, 15 cze 2011
Ablatiw (łac. ablativus) – nazwa jednego z przypadków, obecnie charakterystyczna głównie dla łaciny czy sanskrytu, którymi nikt nie mówi, w związku z czym jest jedyny tzw. przypadek niemy.
Zastosowanie
Ablatiw występował niegdyś powszechnie jako ósmy przypadek w deklinacji praindoeuropejskiej (dziś język polski jest językiem indoeuropejskim). Właściwy ablatyw wyraża oddzielanie, odchodzenie od czegoś, czyli krótko mówiąc wyrażał bez czego np. się idzie. Przykład:
- Gość nie w porę gorszy Tatarzyna (język staropolski), gdzie Tatarzyna znaczyło od Tatarzyna.
Jak łatwo zauważyć, w powyższym przypadku zwykły dopełniacz mógłby zostać użyty zamiast ablatiwu. Ludzie mówiący językami indoeuropejskimi szybko doszli więc do wniosku, że ablatiw jest całkowicie redundantny[1] i uznali, że obejdą się bez niego. Tym samym ablatyw pozostał w łacinie, z natury konserwatywnej, a w normalnych językach został wyparty przez inne przypadki.
Można się pokusić o stwierdzenie, że przypadek ablatiwu jest dość smutnym przypadkiem...
Językoznawcy stwierdzają jednak, że ablatiw istnieje do dzisiaj w języku polskim - twierdzą, że niektóre słowa nie występują bazowo w mianowniku, a w ablatiwie. Podają następujące przykłady:
- Kastrat – osoba bez jąder
- Żebrak – osoba bez pieniędzy
- Belgia – kraj bez rządu
- Somalia – kraj bezprawia
- Student – osoba bez pieniędzy na jedzenie
Przypisy
- ↑ Czyli niepotrzebny – tak, nauczyłeś się nowego trudnego słowa!