Aghast
Aghast – dwie norweskie wiedźmy, żonki dwóch black metalowych lordów, Samotha[1] z Emperor i Fenriza z Darkthrone. W 1995 postanowiły, że nie będą gorsze i same powalą na kolana rzesze fanów zespołów ich mężów. W związku z tym zawiązały kooperację, w wyniku której powstał jednorazowy projekt Aghast, grający najczarniejszą z możliwych odmian czarnego ambientu. Obie panie zaprzeczają rzekomego pokrewieństwa z Mortiisem.
Charakterystyka[edytuj • edytuj kod]
Utwór Aghast trwa około pięciu minut. Składają się na niego dwa pady, odgłosy niestarannie szarpanych instrumentów strunowych, garść pisku, szczypta szumu, pięć zaklęć i jedna klątwa. Panie radośnie chichoczą, szepczą niezrozumiałe formułki albo się tłuką, a całość brzmi jakby miała miejsce w starej i zaśmierdłej jaskini[2].
Hexerei im Zwielicht der Finsternis[edytuj • edytuj kod]
Jedynym albumem, jaki ujrzał światło dzienne mrok nocy – jest „Hexerei im Zwielicht der Finsternis”. Jest to zapis sabatu, który odbył się zimą 1996 roku w lesie na zboczu góry Galdhøpiggen. Mrok przybiera tu wartości wykraczające poza wszelką skalę pomiaru, a próżnia zasysa słuchaczy do głośników. Przesłuchanie całego albumu grozi bezsennością oraz omamami wzrokowymi. O sukcesie albumu może świadczyć fakt, iż obok „Transformalin” Diagnose: Lebensgefahr, jest to jeden z nielicznych albumów dark ambientowych, o których nie zapomina się podczas słuchania.
Utwory[edytuj • edytuj kod]
- Zauroczenie – krótka opowieść o randce z pewnym nieznajomym, wstęp do całej historii.
- Ofiara – nietrudno się domyślić, co następuje w tym miejscu.
- Wejście do lodówki – kontynuacja powyższego utworu zawierająca opis leczenia męczącej dolegliwości.
- Telefon z grobu – zapis rozmowy telefonicznej będącej na bani wiedźmy, przypominający raczej mantrę buddyjską. Opiera się na jęczeniu przez 6 minut, jak na najebaną kobietę przystało.
- Taniec śmierci – pierwszy kontakt z owym podejrzanym człowiekiem.
- Najciemniejsze pragnienie – utwór opowiadający o nagłym kacu po przebudzeniu się w środku nocy po imprezie.
- Błędny ognik – opowieść o wypiciu drinka zawierającego tabletkę gwałtu.
- Koniec – podsumowanie, w którym padają optymistyczne, lecz niespełnione słowa „to dopiero początek”.
Zobacz też[edytuj • edytuj kod]
Przypisy
- ↑ w tym przypadku jest to już czas przeszły
- ↑ w przypadku Aghastu, można poczuć i zapach