Anubis
Anubis – w mitologii egipskiej bóg z głową szakala. Patron gotów i zombie. Jego symbolem jest czarna skóra wołowa skroplona krwią i rozciągnięta na słupie, grrroar!
Dzieje Anubisa
Anubis miał ciężkie dzieciństwo. Był synem Ozyrysa i Neftydy. Są dwie teorie dotyczące jego spłodzenia. Jedna mówi, że Ozyrys uchlał się na amen, co wykorzystała Neftyda. Inna mówi, że Neftyda przebrała się za Izydę. I też uwiodła Ozyrysa. A teraz puenta – Neftyda była bezpłodna[1].
Pomijamy ten mało ważny fakt i brniemy dalej w dzieje pierwszego z nekromantów. Jego ojczymem był Set. To nie mogło wyjść mu pozytywnie. Gdy nieco dorósł musiał ukrywać się na bagnach. A to był czas buntu… Zawalił od Tota parę papirusów i zaczął robić skręty… Był w tym naprawdę dobry. Największy diler w całym Górnym i Dolnym Egipcie. Sam Re od niego brał. A co niby miał robić przez ten cały dzień w swojej barce, hę?
Anubis prawdopodobnie trwałby w swoim interesie nadal, gdyby nie tragiczna wiadomość o śmierci jego biologicznego ojca. Izyda wezwała go na pomoc przy wskrzeszeniu Ozyrysa. Ojciec Anubisa na razie znajdował się w worku – trzeba go było poskładać. Owego zadania podjął się Anubis. Zrobił ze swego ojca wielkiego skręta zwanego mumią. Pomysł okazał się skuteczny – Ozyrys jakby wyzdrowiał, a Anubis mumifikację opatentował. Ba, dostał nawet posadę opiekuna grobowców i zmarłych. Co prawda zwłoki są przysmakiem szakali, ale póki co żaden ze wspominanych klientów się nie skarżył.
Mówi się, że Anubis lubi dokuczać Bastet z dwóch powodów. Pierwszy to taki, że w swoich skrętach nierzadko znajduje kocią sierść. Druga przyczyna natomiast wynika z aparycji obojga bóstw.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ A przynajmniej jej mąż tak myślał
