Artur Andrus

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
Artur przemawia do tłumu

O nie, Artur Andrus

Robert Górski ukazuje swą sympatię dla Artura

Za Arturem panny sznurem.

Staropolskie przysłowie

Prawdziwego mężczyznę poznaje się nie po tym, jak zaczyna, ale po tym, jak kończy.

Złota myśl Artura

Artur Andrus (znany też jako Arbuz Andrut, Król Artur, Justin Bieber polskiej sceny kabaretowej) – polski artysta estradowy, kabareciarz, dziennikarz, konferansjer, piosenkarz, poeta i co tylko innego sobie zamarzysz. Człowiek-orkiestra, przez złośliwców umniejszających jego talent nazywany człowiekiem-fujarą.

Praca[edytuj • edytuj kod]

Artur na co dzień jest dziennikarzem w Programie Trzecim Polskiego Radia, gdzie zajmuje się prowadzeniem zabawnych audycji, często słuchanych przez kierowców TIR-ów i innych miłośników wyrafinowanego humoru. W przerwach między radiowaniem prowadzi program publicystyczny „Szkło Kontaktowe” oraz koncerty i gale kabaretowe, na których to często wykonuje swoje najnowsze przeboje muzyczne, ku uciesze mrowia fanów. Ponadto wydaje płyty, pisze książki i generalnie nikomu nie przeszkadza. Ziomuje się z Andżejem. Poza tym jest liderem i głównym wokalistą zespołu rockowego Bogowie Rehabilitacji (dawniej Demony Sanatorium – nazwę zmieniono, by nie budzić złowrogich skojarzeń).

Fani[edytuj • edytuj kod]

Fani Artura Andrusa najczęściej mają poniżej 20, lub powyżej 60 lat. Można ich poznać po kompulsywnym śpiewaniu jego piosenek, oraz po częstym powtarzaniu zwrotu Szanowni państwo…. W skrajnych przypadkach delikwent taki zaczyna pisać w ilościach hurtowych humorystyczne wiersze.

Twórczość[edytuj • edytuj kod]

Arturowa twórczość to przede wszystkim wiersze i piosenki, które są równie zabawne, co bezsensowne. Wiersze najczęściej traktują o tym, o czym Artur akurat myślał, jadąc pociągiem, natomiast piosenki poruszają niejednokrotnie arcyważne problemy dzisiejszego świata.

Niektóre piosenki Artura[edytuj • edytuj kod]

  • Ballada o Baronie, Niedźwiedziu i Czarnej Helenie – dzieło, które przyniosło artyście światowy rozgłos i sławę. Ballada opowiada o pracownikach Radiowej Trójki;
  • Glanki i pacyfki – przez wielu uważana za najlepszą piosenkę. Opowiada o wzajemnych relacjach punków i skinheadów oraz o tym, że rodzina jest najważniejsza;
  • Piłem w Spale, spałem w Pile – kultowy kawałek. Artur opowiada o swoich życiowych osiągnięciach i wyraża niepokój o swego syna, studenta medycyny;
  • Królowa Nadbałtyckich Raf – wzruszająca historia wakacyjnego romansu, a przy okazji przewodnik po polskich rafach koralowych;
  • Kompromitująca tłumacza wiązanka przebojów Boney M. – tytuł mówi wiele. Artur w błyskotliwy sposób przerabia kilka piosenek słynnego zespołu i ubolewa nad tym, że w Stanach nie uświadczysz już prawdziwych mężczyzn;
  • Czarna Helena po roku – sequel Ballady…. Artur opisuje dalsze losy Helen i nabija się ze swoich kolegów z radia;
  • Nie zaczynaj – no, po prostu… Nie zaczynaj;
  • Orzeł może – piosenka opowiadająca o tym, że możesz żyć, jak chcesz, bo jesteś Polakiem i masz prawo;
  • Szanta narciarska – historia podbojów miłosnych pewnego narciarza. Niektórzy dopatrują się tu wątków autobiograficznych;
  • Szalona Krewetka – napisana specjalnie dla Zbysia piosenka o Bardotce i jej doświadczeniach z bywalcami tytułowego pubu;
  • Piosenka o podrywie na misia – poradnik dla nieśmiałych dyskotekowych amantów świeżo po rozwodzie;
  • Matka piłkarza – faktyczny hymn Euro 2012. Pieśń motywacyjna dla polskiej reprezentacji;
  • Cyniczne córy Zurychu – opowieść o pewnym Turku, któremu wszystkie sześć córek uciekło do Szwajcarii;
  • Życie jest dziwne – Artur śpiewa o ciekawym odkryciu, dokonanym przez harcerzy z hufca Lesko, jednocześnie dając do zrozumienia, że nie wzrusza go kryzys polskiej piłki nożnej;
  • Baba na psy – historia o miłości psa do swojej właścicielki (i odwrotnie).