Crash Bandicoot

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
Początki… Ale jedno się nie zmieniło – czarny pępek Crasha
Coco w wersji, którą zapamiętał Artur Dziambor

Crash Bandicoot – seria gier platformowych na PlayStation, w której głównym bohaterem jest tytułowy lis, choć wg. Wikipedii to jamraj pasiasty. Tak, czy siak – jest on debilem, którego życie polega na spaniu, bawieniu się jojem i błyskawicznym obracaniu się wokół własnej osi. Ma siostrę Coco. Gra miała 5 15 kontynuacji, ale wszyscy znają tylko 5.

Fabuła[edytuj • edytuj kod]

W pierwszych częściach Crash musi powstrzymać Dr. Neo Cortexa przed jego diabolicznie złymi planami. Zazwyczaj mają one związek z diamentami i kryształami, które Crash musi mu zabrać. Typowa fabuła platformówki z lat 90.

Później Crash i Cortex muszą połączyć siły, aby pokonać Nitrousa Oxide'a. Nie, to nie żaden Rzymianin, ani bohater Need for Speed'a. To kosmita, którego muszą powstrzymać od… no właśnie? Co on im złego do cholery zrobił?

Jak z każdą grą – producenci w pewnym momencie zaczęli przesadzać i rozwijali fabułę o nowe postacie i nowe, kompletnie bezsensowne przygody. Teoretycznie ciągle nowy content dla graczy, czyli dobrze. W praktyce od szóstej części nie wiadomo, o co chodzi.

Ogólne informacje[edytuj • edytuj kod]

W każdej grze spotkamy się z tymi samymi przeszkodami – paczkami TNT i Nitro. TNT wybuchają 3 sekundy po dotknięciu. Do Nitra nawet podejść zbyt blisko nie można. Oprócz tego możemy znaleźć paczki z jabłkami. 100 jabłek nie tylko daje Crashowi 5000 kalorii, ale też dodatkowe życie.

Gry[edytuj • edytuj kod]

Prawdziwe[edytuj • edytuj kod]

  • Crash Bandicoot (1996) – lata 90., piękne czasy. Wtedy ktoś pomyślał, że gra o lisie który zapieprza po polu to świetny pomysł. I tak to powstało. Mówią, że pierwsza część jakiejś serii nie koniecznie jest najlepsza. I ten wytwór nie jest wyjątkiem – kanciasta grafika, przygoda bez celu, grywalność taka sobie.
  • Crash Bandicoot 2: Cortex Strikes Back (1997) – tylko rok więcej i gra trochę lepsza. Na przykład są bonusy. Możemy też odblokować nowe levele stając na atrapie Nitra, popełniając samobójstwo, skacząc w przepaść albo gwałcąc skacząc po misiu polarnym.
  • Crash Bandicoot 3: Warped (1998) – kolejny rok i kolejny sukces. Tym razem można zauważyć, że Crash rozwija się o nowe zdolności, jak np. wysokie skakanie, efektowną glebę oraz udawanie Usaina Bolta.
  • Crash Team Racing (1999) – Universal postanowił z przygodówek przenieś się na wyścigi. CTR to jeden wielki rozpiździel, w którym liczą się nie umiejętności prowadzenia bolidu, a celność oddawania strzałów rakietami, sprytne podstawianie skrzynek TNT i Nitro oraz spychanie przeciwników do przepaści.
  • Crash Bash (2000) – ostatnia udana gra z serii. Dzieli się na kilka konkurencji: coś a la piłka nożna (tylko, że na cztery bramki i z dwunastoma piłkami); spychanie przeciwników do lodowatej wody (a to wszystko nie na łyżwach, tylko na niedźwiadkach polarnych); rzucanie w innych paczkami TNT; strzelanie do siebie działami pancernymi; wyścigi typu NASCAR; zbieranie baloników (tylko nie wolno ich mieć za dużo, bo reszta graczy daje za to wpierdol).
  • Crash Bandicoot 4: Najwyższy Czas (2020) - Oto długo oczekiwana czwarta platformówa z kłatrologi Kasza Banuki - Nawet sam tytuł mówi, że w najwyższy czas! (Pomimo tego, że podtytuł w oryginalnej wersji językowej, "It's About Time", to pewnie zakosili od roślinek i zdechlaków). Tym razem gra jest na temat podróży w czasie.

Imitacje[edytuj • edytuj kod]

  • Crash Bandicoot 4: The Wrath of Cortex (2001) – czy to nie niesamowite, że szósta część to czwarta część? I czy nie jest jeszcze niesamowitsze, że teraz mamy drugą czwartą część?
  • Crash XS (2002) – widzi-misie na GameBoya.
  • Crash Bandicoot 2: N-Tranced (2003) – to dopiero coś! Druga druga część, która na dodatek jest ósma!
  • Crash Nitro Kart (2003) – tym razem producent poszedł na łatwiznę i do Crash Team Racing dodał lepszą grafikę, nowe postacie, troszeczkę pozmieniał tory i obok napisu PlayStation dopisał cyfrę 2.
  • Crash Bandicoot Purple: Ripto's Rampage (2004) – skrzyżowanie dwóch gier Universala: Crasha i Spyra. Jednak zamiast dwa razy lepiej, jest dwa razy gorzej.
  • Crash Twinsanity (2004) – sprzedaż tej gry miała takie powodzenie jak Misiek Koterski Show.
  • Crash Tag Team Racing (2005) – odgrzewany kotlet.
  • Crash, Boom, Bang! (2006) – świetna gra![potrzebne źródło]
  • Crash of the Titans (2007) – gra jest dobra, ale nie ma nic wspólnego z pozostałymi częściami. Crash okazał się być tylko reklamą.
  • Crash Mind over Mutant (2008) – nawet Wikipedia nie ma o tej grze artykułu.
  • Crash Bandicoot: On the Run (2021) – wersja na telefony. Chodzi w niej głównie o to, że lis zapieprza w nieznane. Fabuła tego wydania jest nieznana nawet samym twórcom.
  • Crash Team Rumble (2023) – najnowszy twór z serii, w którym kod pomieszał się bardziej niż składniki w wywarze z którego powstały Atomówki. Tutaj crush Crash wraz ze swoją ekipą złomiarzy robią to samo, co 13 lat temu + grzmią. W grze można też ekskluzywnie zobaczyć smutne oczy kawalerów proszące o ukrócenie ich cierpień.