Cytaty:Kabaret Afera

Kabaret Afera – cytaty.

A Ą B C Ć D E Ę F G H I J K L Ł M N Ń O Ó P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż

A

• – A proszę mi powiedzieć, ale szczerze, czy to auto było kiedyś uderzone?
  – No raz.
  – A gdzie?
  – No w Niemczech.
  – Ale w którym miejscu?
  – Pod Monachium.
• Agata, daj mi buziaka,
  daj mi buziaka, proszę cię, Agata,
  bo jak nie, to nałykam się witaminy C
  i zobaczysz – będzie źle!

C

• Ciebie całego trzeba powiększyć komputerowo.
• Aktor: Czy ja mam Bohuna dźgnąć tak, czy tak? Bo nie wiem...
  Reżyser: No to ty nie czytałeś książki?
  Aktor: A to jest na podstawie książki? To pan sam napisał?
• Dziennikarka: Czy zna pan „Pana Tadeusza”?
  Polityk: Oczywiście, pan Tadeusz Mazowiecki jest tak znaną postacią, że trudno, żebym go nie znał.
  Dziennikarka: Czy zna pan „Pana Tadeusza” Mickiewicza?
  Polityk: Pani redaktor, z tego, co wiem, to Mickiewicz miał na imię Adam i zdaje się, że na 90% już nie żyje. (...) No ale wy, dziennikarze, jesteście jak zwykle niedoinformowani. Gdzieś tam dzwoni, ale nie wiadomo, komu bije dzwon.

D

• – Dzień dobry, witam serdecznie. Chciałabym pozdrowić mojego męża, dzieciaki, całą rodzinkę i kolegów z wojska.
  – Byłaś w wojsku?
  – Nie, ale mam tam kolegów.

J

• Ja stanowczo protestuję, ale ja nie miałem jeździć na koniu! Ja miałem jeździć na rowerze, a koń miał być zrobiony komputerowo!
• – Jestem Bliźnięta i piekę ciasta.
  – Jaka, przepraszam?
  – Ciasta piekę.

N

• – Niech mi pan powie, co ostatnio zrobił pan sobie w górach?
  – Rękę sobie złamałem.
  – Rękę pan sobie złamał!... I nie bał się pan tak sobie w górach rękę łamać?
  – Nie. I rodzice, i sąsiedzi nic na ten temat nie mówili.
  – Czyli co: tak po prostu poszedł pan sobie w góry i rękę pan sobie złamał?
  – No tak.
  – A jak pan sobie tę rękę złamał? Nie wiem... tak zwyczajnie, normalnie czy też może, nie wiem, jakoś dziwnie, z powikłaniami?
  – Normalnie.
  – Normalnie! Niesamowite!
  – Trochę.
  – A co na to wszystko znajomi, sąsiedzi?
  – Już mówiłem – nic!
  – Nic...

O

• Polityk: Oczywiście! Jest jeszcze drugi wers – „ty jesteś jak... ty jesteś jak... Unia Europejska”.
  Dziennikarka: Jak zdrowie!
  Polityk: A dziękuję, w porządku.

P

• – Piąty raz nagrywamy, a pan się znowu myli! (...)
  – Ale trzeba to dobrze nagrać!
  – Tak? A jak będziemy nagrywać? Tak normalnie czy może na czworakach?
  – Nie, nie, normalnie...
  – Normalnie! Ho, ho, ho! A co na to znajomi? Rodzice?
  – Proszę pana, ale niech się pan uspokoi, bo mi pan za chwilę rękę złamie!
  – A jak mam złamać? Normalnie czy z powikłaniami?

T

• To jest (...) nasza pompeja narodowa!