Green Day

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
Nie łudźcie się, to playback
A tu zamiast Green Day'a występuje króliczek
Inspiracja Green Day'a
To też playback

Ta nazwa jest czadowa!

Reakcja fana (o ile takowi istnieją) na powyższy komentarz.

Naprawdę nie wiemy, kto wymyślił tak idiotyczną nazwę.

Green Day sami o sobie.

Green Day – amerykański zespół punkroczny charakteryzujący się dziwnymi ubraniami, obecnością na rynku od 1987 roku i zamiłowaniem do jointów. Po polsku Zielony Dzień, Dzień Ziela lub Święto Roślinożerców.

Skład[edytuj • edytuj kod]

  • Bolek Dżołeknieudolny wokalista i autor tekstów. Swego czasu idol nastolatek, ale zbrzydł i zgłupiał. Ma słabość do alkoholu, jointów, czarnej farby do włosów oraz zieleniny.
  • Mike Dirnt – basista. Komentarz zbędny.
  • Tré Cool – łamacz wykałaczek. Jego hobby to udawanie zwierząt i przebieranie się za nie.
  • Jason White – gitarzysta. Jako jedyny z zespołu zna więcej niż trzy akordy, ale ich nie używa, bo piosenki Green Day'a da się zagrać na harmonijce.

Historia[edytuj • edytuj kod]

W 1982 BJ i Mike spotkali się w szkolnej stołówce. Zaprzyjaźnili się i parę lat później rzucili szkołę, aby palić marihuanę założyć punkowy zespół Sweet Children. Ich piosenki traktowały głównie o narkotykach i buncie młodzieńczym. Chłopcy stwierdzili, że potrzebują perkusisty, więc napisali ogłoszenie i tak do zespołu dołączył Tré Cool. Zespół nie poddał się i kolejne parę lat później (1987 rok) podbili rynek muzyczny. W 1994 roku wydali płytę i szturmem wdarli się do komercyjnego świata muzyki popularnej. Od tego czasu ubyło im fanów, więc dekadę później powrócili z nową płytą i pretensjami do Busha. To spodobało się publice, więc do dziś członkowie Green Day'a pławią się w luksusach. Oczywiście nadal wydają płyty, ale na próżno szukać na nich punkrocka.

Dyskografia[edytuj • edytuj kod]

Jako że członkom Green Day'a nie chce się wybierać mądrych nazw (patrz: tytuł zespołu), sami je tworzą. Z różnymi skutkami.

  • Dookie! (1994) – debiutancka płyta, nagrana w garażu.
  • Insomniac (1995) – opisuje rodzinę Green Day'a i ich miłe dzieciństwo w stanie Kalifornia.
  • Nimrod (1997) – kolejna płyta. Nic o niej nie wiadomo, bo nikt jej nie zdołał wysłuchać.
  • American Idiot (2004) – płyta krytykująca rządy byłego już prezydenta Stanów Zjednoczonych. Traktuje o miłości, ucieczkach z domu i sklepach monopolowych.
  • 21st Century Breakdown (2009) – płyta popowa opisująca życie w XX wieku.
  • Uno!, Dos!, Tres! (2012-2013) – trzy płyty wydawane kolejno na cześć nauczenia się przez Billiego podstawowych liczb.

Piosenki[edytuj • edytuj kod]

Niemalże wszystkie piosenki Green Day'a brzmią identycznie z uwagi na możliwości zespołu (znajomość trzech akordów). Niektóre jednak różnią się od siebie tekstem.

  • Basket Case (Koszyk Walizka) – Billie Joe Armstrong śpiewa o swojej przemianie w wiklinową torbę podróżną.
  • Homecoming (Powrót do domu) – w końcu z ucieczki z domu trzeba też wrócić.
  • 21 Guns (21 pistoletów) – BJ poczynił znaczne postępy w edukacji i doliczył się do 21.
  • Kill The DJ (Zabić DJ-a) – Green Day o swoich planach rozboju w dyskotekach.
  • Peacemaker (Rozjemca) – Billie Joe Armstrong i Mike Dirnt się pokłócili, więc na cześć odfochowania nagrali piosenkę.

Ciekawostki[edytuj • edytuj kod]

NonNews
Zobacz w NonNews temat:
  • W 2012 roku na festiwalu I Heart Radio Billie Joe Armstrong przesadził z piwem i rozwalił swoją gitarę.
  • Mike Dirnt jako jedyny z zespołu ukończył szkołę.
  • Nauczyciel od muzyki BJ-a powiedział mu, że jest beztalenciem.