IP over Avian Carriers
_(3).jpg)
IP over Avian Carriers (ang. IP przenoszone drogą ptasią) – ważny standard sieciowy wprowadzony w 1990 roku. Zrewolucjonizował sposób przesyłania danych w Internecie i obecnie jest dominującym standardem komunikacji na duże odległości.
Opis standardu
W przeciwieństwie do standardu TCP/IP, gdzie ramka może ważyć najwyżej 64KB, w IPoAC masa pojedynczej ramki waha się w zakresie 238–302 gram. Jako nośnik transmisji wykorzystuje się przede wszystkim pole oddziaływań ptaszych w paśmie gołębiowym. Interferencje z innymi pasmami (na przykład z pasmem sokolim i orlim) zdarzają się, jednak przesłuch i interferencje w obszarze pasma gołębiowego są rzadkością. Sieć ma topologię grafu o niemalże nieskończonej ilości wierzchołków, zanurzonego w przestrzeni z odległością między wierzchołkami równą długości Plancka.
Pakiety w sieci poruszają się autonomicznie i w większości przypadków nie jest wymagany żaden protokół routingu. W przypadku zbliżenia się do siebie dwóch pakietów w sieci następuje automatyczne wyminięcie. W przypadku, gdy jeden pakiet jest dodatnio naładowany (oznaczenie fizyczne ♂), a drugi ujemnie (oznaczamy ♀), może dojść do interakcji, która powoduje emisję cząstek o zerowym ładunku (oznaczenie 🥚). Z czasem cząstki 🥚 ulegają samoczynnemu rozpadowi, w wyniku którego powstaje cząstka ♂ lub ♀. Tak powstałe cząstki mogą zostać wykorzystane do przesyłu danych.
Enkapsulacja jest możliwa przy użyciu tekturowych ramek. Znane są przypadki niechcianej enkapsulacji przez interferencję z pasmem sokolim. Niestety deenkapsulacja takich pakietów nie jest łatwa i zazwyczaj dochodzi przy tym do poważnego uszkodzenia zarówno danych, jak i samego medium. Standard wspiera adresy typu multicast, jednak wymaga to dostępu do urządzenia klonującego. Według wstępnych szacunków pierwsze interfejsy obsługujące adresy multicast pojawią się na rynku w roku 2142.
Quality of Service
Pakietom można nadawać różne priorytety. Sposób priorytetyzacji zależy od implementacji, spotykane są systemy różnicowania kaloryczności pożywienia, etykietowania kodami kreskowymi, a nawet wypalania specjalnych znaków na pakietach. Niektóre z tych metod nie są akceptowane przez organizacje ochrony praw zwierząt. Przed wybraniem metody upewnij się, czy jest legalna w twoim regionie i skonsultuj się z weterynarzem lub farmaceutą.
Obsługa IPv6
Poprawna obsługa protokołu IPv6 wymaga odpowiednio wyselekcjonowanego medium, ze względu na cięższe pakiety. Cząstki pasma gołębiowego muszą osiągnąć odpowiedni wiek, zanim będą w stanie bezproblemowo przenosić większe pakiety. Nie istnieje bezpośrednia liniowa zależność między wiekiem, a pojemnością, odpowiednie dane należy odczytywać z tablic centylowych.
Zagrożenia
Ataki DDoS
IPoAC jest szczególnie narażone na ataki typu Distributed Denial of Service, które potrafią skutecznie unieruchomić ofiarę (dosłownie!). Skutkiem ubocznym dużego natężenia pola gołębiowego jest też gromadzenie się śmieciowych danych w okolicy, zwanych zwyczajowo guanem. Na szczęście przeprowadzenie skutecznego ataku DDoS wymaga bardzo dużych zasobów, dlatego nie należy się takich ataków zbytnio obawiać.
Wirusy
W sieci typu IPoAC, która klasycznie nie zawiera firewalli, ani innych urządzeń kontrolujących ruch sieciowy, mogą się bardzo szybko rozprzestrzeniać niechciane fragmenty kodu, zwane patogenami. Najpopularniejszy z nich, o nazwie kodowej H5N1, potrafi siać zniszczenie w polu gołębiowym niszcząc za jednym zamachem całe pasma. W celu zapobieżenia zarażeniu, zaleca się instalowanie antywirusa.
