Japonia

Japonia

Plik:Japan flag.svg.png Flaga

Godło

Mapa

日本国 (pol. Japonia) – jedna z najdziwniejszych krain świata, państwo boskiego wiatru, podobno kwitnącej wiśni, humanoidów. Położona w Azji bardzo wschodniej, złożona z małych wysepek nasiąkniętych zimnym Pacyfikiem. Państwo bardzo uprzemysłowione, z sporym wkładem kulturowym; jeśli nie wiesz, skąd jest komiks, który czytasz, jest z Japonii, jeśli oglądasz bajkę o dziwnych zmutowanych genetycznie potworach – również jest z Japonii.

Państwo jest dziedziczną monarchią konstytucyjną, której przewodzi cesarz. Nieformalnie Japonią rządzi i dzieli (a dzieli przeważnie ludzi na drobne kawałki) mafia Yakuza.

Nazwa

日本, lub też 日本国 czyta się Nihon, czy też Nippon, a ma to znaczyć Kraj Wschodzącego Słońca (Country of the Rising Sun?). Polacy czytają to Japonia, Anglicy – Japan. Dalej przykładowo, u Finów jest to Japani, a wśród Wschodnich – Япония. Pierwszym oficjalnym „imieniem” kraju było – bez skojarzeń – Cipangu, które wymyślił Marco Polo. Z biegiem lat kitajce przekształciły nazwę sami.

Japonia zwana jest też Krajem Kwitnącej Wiśni, mimo, że minęły czasy, kiedy rosły tu jakiekolwiek drzewa, a Japończycy wiedzieli, czym jest wiśnia.

Geografia

Plik:Godzilla Tokio.jpg

Chwila śmierci japońskiego krajobrazu naturalnego

Kraj jest górzysty i bogaty w wulkany. Pełen widoków prosto od Matki Natury, tyle że zostały zniszczone przez Godzillę i tsunami, lub skrzętnie ukryte pod fundamentami fabryk, i laboratoriów. W ten sposób w niezmienionym stanie przetrwają dla przyszłych pokoleń. Każda z trzech tysięcy wysp pokryta jest bujnymi lasami drzew bonsai, niestety niewidocznymi na pierwszy rzut oka.

Wszystkie wysepki ciągną się przez wiele kilometrów, machając przez morze rosyjskim zadupiom i Korei Południowej, niekoniecznie Chinom. W każdym miejscu kraju można się spodziewać nagłego ataku fali, trzęsień i erupcji, popularne są także huragany i trąby powietrze.

Klimat

Powyciągana i porozciągana Japonia leży w trzech strefach klimatycznych. Jest tu ciepło, ale, jak to bywa z azjatyckimi zapomnianymi krainami, pada deszcz monsunowy. Państwo na całej długości ma klimat morski, co znaczy mniej więcej tyle, że wybierając się na wybrzeże (zwłaszcza to podsunięte pod Kanadę), nawet w czerwcu rzuca lodem po kostkach. Bardzo ciepło jest w miastach, gdzie powietrze prawie wcale nie zawiera azotu i tlenu, a ludzie oddychają smogiem.

Amplitudy temperatur są bardzo wysokie, od święta przekroczą 4, czy 5°C. Na wschodzie jest znacznie chłodniej niż w innych obszarach Nipponu, od Morza Japońskiego ciągną prądy morskie, które dają przyjemne ciepełko pozwalające rolnikom hodować marchew, gdy w kraju powiewa Syberią.

Przyroda

Praktycznie nie istnieje, z powodu urbanizacji. Ta jednak, która się zachowała, prezentuje się dosyć przyjemnie.

Roślinność

90% roślinności stanowią drzewka bonsai, pielęgnowane przez nie mających nic do roboty schorowanych staruszków i juchcących im niemałe sumki opiekunów. Oprócz drzewek spotkać można grzyby, które wyraźnie skosztowały promieniowania, emitują światło tak jasne, że zastępuje latarki. Nieliczni widzieli też bambusy, ale nie byli w „stanie pełnej gotowości”.

Zwierzęta

W dziwnych warunkach rosną dziwne zwierzęta – japoński pies

W przeciwieństwie do flory, fauna jest bardzo dobrze rozwinięta. Mówi się nawet o istnieniu makaków – ludzi w wersji demonstracyjnej. Kocha się też psy, w stolicy stworzono nawet specjalną restaurację, by i czworonogi mogły się najeść, przetrzepując przy tym kieszeń właściciela. Czy są ryby? Są tacy, którzy mówią o połowach tuńczyków, ale nie na poważnie.

Po kraju równomiernie porozrzucane są też Pokémony, które dzieci zbierają do kulek i wypuszczają na pojedynki z innymi stworkami. Słynne są też zwierzątka tamagotchi, najliczniejszy gatunek w Japonii, w nakładzie około miliarda egzemplarzy. Ponadto po lasach ukrywają się gobliny, ale świadkowie ich obecności dziś rozkładają się na ściółce leśnej.

Historia

Właściwie to przez lata nic się nie działo, bo państwo powstało w naszej erze, i to jako terytorium nudnych Chińczyków. W równie nudny sposób do kraju przywędrowały religie (za sprawą Konfucjusza), pismo i polityka. Kultura, wbrew pozorom, nie, Japończycy pod tym względem chcieli być szalenie awangardowi. Od zawsze byli silni, mocni, nie dawali sobie w kaszę pluć, przystali jednak na zachodni fason i stali się cesarstwem.

Zaczęto pisać, malować, rzeźbić i robić wydzieranki, kształtowano sztukę do tego stopnia, że nie przypominała już chińskiej, a nawet indywidualność Japończyków zrobiła z nich cwaniaków i zaczęli z Chinami w pewien swój dziwny, kitajski sposób, rywalizować. Czy przez lata były wojny? Władze wszystko tuszują i na siłę robią z kraju dumę pacyfizmu, ale przez wiele lat bito się z Mongołami. Kilka razy kraj atakowały elfy i kosmici, czasem roboty. Zażegnano niebezpieczeństwa, dziś państwo nęka tylko przyroda.

Demografia

Japończycy. Źli i groźni, czujni, gotowi

120 milionów skośnookich kurdupli rozpływa się dzień w dzień po betonowych drogach, co powoduje, że Japonia jest dziesiątym krajem pod względem zaludnienia. Przeludnienia jednak nie ma, choć w Tokio można zgubić się na własnym podwórku. Niegdysiejsza moda na kamikaze została obecnie zastąpiona równie ekstrawagancką śmiercią z przepracowania. W związku z tym śmiertelność utrzymuje się na stałym satysfakcjonującym poziomie.

Większość Japończyków ma korzenie czysto japońskie, a wśród imigrantów spotyka się ludzi z Korei, Chin, a nawet i Brazylii. Sporo jest Amerykańców, ale oni są wszędzie, spotka się i Polaka, bo i my lubimy wszędzie wepchnąć tłuste tyłki. Nieoficjalna średnia długość życia wynosi 83 lata, rdzenni japońscy sensei są nieśmiertelni. Wszyscy pracują, kto nie pracuje, ten nie je.

Przeciętny Japończyk

Typowa japońska rodzina średniej klasy

Japońscy mężczyźni są wyobrażani jako młodzi, zapryszczeni okularnicy bełkoczący o komputerowych technologiach. Wszyscy są pracoholikami, mają krótkie ciemne włosy, noszą pedalskie sweterki i bawią się nowomodnymi zabawkami. Jeżdżą tylko samochodami made in Japan, z silnym naciskiem na Toyotę. Nie jedzą, a wchłaniają, tylko sushi. Nie mają mięśni, rzadko chadzają spać. Interesuje ich giełda, prowadzą podwójne życie – kochają mangę i anime.

Japonki bez względu na wiek wyglądają jak piętnastolatki, starają się być modne, a ich hobby to lans po ulicach stolicy. Słuchają europejskiej muzyki, noszą europejskie ciuchy, używają europejskich kosmetyków. Kochają się jednak w japońskich sportowcach, oraz zbierają wszystkie nieprzydatne japońskie gadżety. Mają skośne oczy, bo w dzieciństwie za mocno zaplatały warkocze.

Obyczaje

Dziwni ludzie ci Japończycy, a i tradycje mają chore. Zasady samurajskie, tj. grzeczność, lojalność i szacunek dla starszych panują do dziś. Zamiast jednak podać sobie rękę, Japoniec pochyli głowę niczym poznański koziołek, a słysząc o tradycyjnym stroju wyskoczy w jakiejś związanej pasami kolorowej spódniczce. Za narodową ceremonię uważa się picie herbaty, a w historii Japonii zmieści się parę emo-wstawek jak seppuku, czy harakiri.

Przesądy

Wśród Japończyków panuje wiele przesądów i zabobonów. I nie są to czary-mary o przechodzeniu pod drabiną i kominiarzu, a prawdziwy hardcore pośród dawania wiary w głupoty. Przykłady poniżej:

• Jeśli będziesz mieć mały pęcherzyk albo krostkę w nosie, to wkrótce urodzi się dziecko u twoich krewnych.
• Uderz kogoś w piersi, a zginiesz szybciej, niż on.
• Człowiek oblany wodą od mycia rąk nie przeżyje trzech lat.
• Jeśli ktoś będzie pluł w toalecie, oślepnie.
• Jeśli oddasz mocz na dżdżownicę, twój członek spuchnie i zaogni się, ale jeśli następnie umyjesz jakąkolwiek dżdżownicę wodą, opuchlizna zejdzie, a stan zaognienia zniknie.
• Szybciej umierają ci, którzy mają zrośnięte brwi.
• Ten, kto wrzuca do ognia czyjeś obcięte paznokcie / włosy z czyjejś głowy – oszaleje.
• Jeśli swędzą cię uszy, spotka cię coś miłego. Rankiem – prawe ucho, wieczorem – lewe.
• Jeśli wdepniesz w końskie łajno, będziesz wysoki.
• Kobieta, która myje włosy podczas swojej miesięcznej niedyspozycji, umrze w męczarniach.
• Kichanie oznacza:
  • jeden raz – jesteś potajemnie chwalony.
  • dwa razy – ktoś cię obmawia za plecami.
  • trzy razy – ktoś się w tobie zakochał.
  • cztery razy – masz katar.
• Jeśli będziesz nosić koszyk na głowie jako kapelusz, twoje ciało skarłowacieje.
• Ten, kto nie ma łaskotek, jest dzieckiem z nieprawego łoża.
• Jeśli nie będziesz obcinać paznokcia u małego palca, nie będziesz zapominalski.
• Ten, kto krwawi z nosa, kiedy wspina się na wysoką górę, jest złym człowiekiem.

Przysłowia

Podobnie jak z przesądami, obywatele Japonii nie mają sobie równych w tworzeniu przysłów. Na kartkach zdzieranego kalendarzyka możesz znaleźć takie rady, sugestie i mądrości jak: bakłażany nigdy nie wyrosną na krzewach dyni, dojrzewające ziarna ryżu pochylają głowy, czy pasta sojowa, która wygląda jak pasta sojowa, nie jest dobrą pastą sojową. Na uwagę zasługuje też podkreślające tradycyjną japońską gościnność, cudzoziemca traktuj jak złodzieja, a najbardziej życiowym jest: przy pierwszym toaście człowiek pije sake, przy drugim – sake pije sake, przy trzecim – sake pije człowieka.

Język

Główny artykuł: język japoński

I wszystko jasne

Japończycy rozmawiają po japońsku (nihongo), a co za tym idzie – piszą miliony tylko dla nich zrozumiałych znaczków, które w sieci i tak wyświetlą się w postaci お爺さ, んは貧乏 lub だっ, nierzadko お爺さんは貧乏だったお. W bezinternetowej Polsce jedynym sposobem nauczenia się języka było kupno czasopisma Kawaii, w dobie Internetu jest nawet możliwość studiowania po japońsku, co ma jakąś tam swoją skomplikowaną nazwę.

Religie

Minęło sporo czasu od lat, w których prym wiódł konfucjanizm. Miłością i religią krajan są manga i anime, wyznawane po równo, przez te same osoby. Tradycjonaliści (mały odsetek mieszkańców) czczą Buddę i mieszają religie z nim związane w inne, powiązane pośrednio z wyznaniami pochodzącymi od samurajów. Maleje ilość chrześcijan, rośnie ilość spraw o ich zaginięciu.

Święta

Największym świętem w kraju są urodziny cesarza, ucztuje się również w dzień założenia państwa. Właściwie, każdy dzień w Japonii jest świętem, a że naród zwariowany, to i święta lepsze niż w naszym kalendarzu. Warto by wspomnieć jedynie kilka, jak Święto Lalek, Święto Penisa, rytuał oglądania kwiatów, czy obchodzona codziennie ceremonia picia herbaty. Słynne są też festiwale, między innymi czerpania wody lub zapalenia latarni.

Gospodarka

Japonia nie jest bogata w surowce mineralne, dlatego wielką jej siłą jest import z Unii Europejskiej. Produktami rozsyłanymi poza granice kraju są komputery, telewizory, komóry, roboty kuchenne i samochody. Najbiedniejsi Japończycy (a biedę tu złapać trudno) zarabiają na wysyłaniu Wietnamczyków na środkowoeuropejskie bazary. Wysoko rozwinięte i wielce zróżnicowane jest rolnictwo – hodowany jest tylko ryż.

Komunikacja

Każde miejsce w Japonii jest jakąś ukrytą siecią metra, punktem kontrolnym, czy przystankiem. Wszystko działa lepiej niż w metrze berlińskim. Sieć telefonii komórkowych działa tak sprawnie, że do odbierania i wysyłania sms'ów wystarcza dowolne urządzenie AGD, a Internet jest dostępny w każdym, nawet niezamieszkanym, domu.

Transport

Najszybszym sposobem przemieszczenia się jest spotkanie tajfunu lub natknięcie się na trzęsienie ziemi. Nie ma co czekać jednak na pomoc natury, a skorzystać z kolei państwowych. Te działają bardzo sprawnie, a nawet za sprawnie – w godzinach szczytu jest tak tłoczno, że kolej zatrudnia ludzi, którzy muszą zapakować ludzi do wagonów, a potem rozpakować. Doskonała japońska technologia pozwala pociągom osiągać prędkości, jakich nie uzyskuje rozpędzony Sonic the Hedgehog. Można przemieszczać się też drogą morską, jak i samolotem, a co poniektórzy lewitują.

Media

Są na każdym kroku, wszędzie, billboard za billboardem. Pod nimi mały telebim, a w środku budynku rozgłośnia radiowa. Pod tym względem Japończycy mają prawo czuć się jak paranoicy. Każdy ma komputer, radio, telewizor i każdy jest od nich uzależniony.

Programy telewizyjne

Zwariowane społeczeństwo ma zwariowane programy telewizyjne. Przy tym, co nadają stacje telewizyjne daleko w Azji, Taniec z gwiazdami traci sens. Przykładowe show to tetris, gdzie ludzie są klockami, konkurs na jak najszybsze rozebranie się i rozbijanie kręgli głową po uprzednim rozpędzeniu się i wślizgnięciu na naoliwioną folię. Nie odstępują im walki z jaszczurkami. Istnieje też wiele coverów Jackass, nierzadko równie głupich.

Najsłynniejszym japońskim programem telewizyjnym jest Silent Library – banda studenckich oszołomów, którzy wyrywają sobie włosy z nozdrzy tak, by nie zrobić hałasu w cichej, miłej i przytulnej bibliotece.

Nauka i technika

Plik:MOMOfuku Ando.jpg

Największy japoński wynalazca z największym japońskim wynalazkiem w dłoni

Technika jest właśnie tym, z czego słyną Japończycy. W skomputeryzowanym państwie nie ma miejsca na busz i drewniane domy, toteż na miejsce obszarów wiejskich zabudowań stawia się fabryki aut i miejsca badań astrobiologicznych. O wysokim stopniu rozwoju może świadczyć to, że w japońskich automatach znajdziesz nie colę, batoniki, czy gorącą czekoladę, a Biblię, bawełniane t-shirty i ciekły azot. Nauka nie musi opierać się jednak na najdroższych technologiach, co udowodnił Momofuku Ando wymyślając największy wynalazek XX w. – zupki chińskie.

Na liście nieco odmiennych japońskich wynalazków na pewno znalazłoby się miejsce dla robota Jezusa, który odpowiada na zadane przez ciebie pytania, kapelusza w kształcie stolca (niektórzy twierdzą, że to stolec w kształcie kapelusza), czy chociażby pistoletu na różowe pluszaki.

Kultura

Na początku całkowicie zgapiona od Chińczyków, potem zdeformowana, na końcu trochę pokaleczona urbanizacją, lecz przetrwała. Kultura japońska ma to do siebie, że nie ma powodów, by być znana na cały świat, a jest. Jej silnymi filarami są filmy animowane i drzeworyty, nie pomijając sportu ekstremalnego, jakim niewątpliwie jest składanie papieru.

Literatura

Japończycy, którym brakuje swoich dzieł przypisują sobie indyjską Kamasutrę. Tak naprawdę jedyne dzieła, których pochodzenie sięga Japonii to księgi samurajów i komiksy w stylu zabili go i uciekł.

Muzyka

Wyodrębnia się jeden znaczący gatunek muzyczny i jeden wywodzący się z niego podgatunek. J-pop i j-rock, bo o nich mowa, to muzyka skoczna i zwinna, bywa, że gitarowa, lecz z elementami gospel. Najsłynniejszą (i jedyną) piosenkarką jest Ayumi Hamasaki. Popularna Ayu to swoista azjatycka odpowiedź na sukcesy hipernowy rodem z USA.

Szacuje się, że Japończycy stracili gust muzyczny w październiku 2006 roku, gdy pierwsze miejsce w jednej z głównych list przebojów zajęła któraś z „piosenek” „zespołu” Blog 27.

Film

Nie ma aktorów, bo kręci się tylko kreskówki. Każda musi mieć szablonową fabułę o dzieciach, które chcą zmienić świat i być najlepszym w danej dziedzinie, co zawsze im się udaje. Żadna z bajek nie ma prawa nie być wyposażona w wielkie, obślizgłe potwory i skąpo ubrane wojowniczki rodem z odległego wszechświata. Mile widziane są wszystkie supermoce, kule świetlne i wróżbiarstwo.

Najsłynniejsze anime to Egg in the Shell, Beyblade, Dragon Ball, Sailor Moon, no i Naruto, co znaczy nic innego jak makaron rybny.

Sport

Sumici i ich czysto sportowe zabawy

Niegdyś, bo dzisiaj już nie, podstawową i praktycznie jedyną rozrywką były sztuki walki. Najsłynniejsze, jak sumo, nadal mają wielu zwolenników, ale znaczna, a nawet drastyczna większość sztuk z samurajskimi korzeniami wyginęła jeszcze przed Brucem Lee. Rzadko znajdziesz jeszcze judokę, żyją jednak karatecy w liczbie kilkunastu, ukrywają się w górach i oczyszczają dusze.

Kraj ma swoją reprezentację piłkarską, która może nie gra na najwyższym poziomie, ale ma w przeszłości parę wysłanych na zachód perełek, by tam grzały ławę. Japońska liga piłkarska zaś jest zgrupowaniem 40-letnich byłych gwiazd niemieckiej piłki, którzy z początku przyjechali poodpoczywać, ale zgodzili się na podpisanie kontraktów. Wszyscy grają w przerwach między leżakowaniem a piciem zimnych drinków.

Czołgający się po buli japoński skoczek narciarski

Jeśli chodzi zaś o skoki narciarskie, Japonia może się poszczycić mianem jednej z najliczniejszych (co wcale nie znaczy najlepszych) reprezentacji. Co prawda ciężko jest wybudować skocznię narciarską pośród drapaczy chmur i spalinowych oparów, ale poradzono sobie dość dobrze i kilka z nich stoi do dziś. Najbardziej znanymi skoczkami są Daiki i Kenshiro Ito, których pokrewieństwo jest zagadkowe nawet dla nich.

Znanymi i lubianymi dyscyplinami są też walki potworów i spadochroniarstwo, a za największe osiągnięcie sportowe uważa się rekord w jedzeniu na czas ustanowiony przez Okabe Kobajashiego, który w 2002 roku zjadł 51 hot-dogów w 12 minut.

Kuchnia

Potrawą narodową są zupki chińskie, które tak naprawdę nie są chińskie, a japońskie. Bardziej japońskie jest jednak sushi, jedno z niewielu narodowych dań. Japończycy zaprzeczają jakoby jedli psy, zganiają na biednych Tajów i jeszcze biedniejszych Wietnamczyków.

Narodowym napojem jest sake. Jedynym napojem jest sake.