Kółko i krzyżyk

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
N00b podczas rozgrywania meczu w „Kółko i Krzyżyk”
Zmodyfikowana wersja gry

Postępuj rozważnie i miej ruchy roztropne.

Kabaret Mumio o grze w Kółko i Krzyżyk

Kółko i krzyżyk – popularny sport, uprawiany regularnie przez większość ludzi na świecie[1]. Polega on – jak powszechnie wiadomo – na pokonaniu przeciwnika. Ze względu na bardzo towarzyski charakter sport ten jest często i chętnie uprawiany przez uczniów szkół podstawowych oraz gimnazjum. W wielu krajach zakazany prawem[2].

Zasady[edytuj • edytuj kod]

Boisko do gry w „Kółko i Krzyżyk” niedaleko wsi Suche-Cipki
Można też na niebie

Zasady gry w „Kółko i Krzyżyk” są bardzo proste. Mecze rozgrywają się na kwadratowych boiskach podzielonych na trzy rzędy po trzy identyczne kwadraty. Na początku meczu następuje rzut monetą przez sędziego, który wskazuje na to, która drużyna gra krzyżykami, po czym następuje właściwy mecz. Drużyny kolejno stawiają swoje figury na którymś z pustych jeszcze pól. Rozgrywka toczy się do momentu gdy zostaną zapełnione wszystkie pola lub jedna z drużyn wygra ustawiając trzy swoje figury w jednym rzędzie. Zawsze przed meczem zawodnicy są testowani na obecność substancji niedozwolonych. Nakaz ten został wprowadzony po tym gdy okazało się, iż nijaki Dimitrij Mupoczenko zapewnił drużynie ZSRR zwycięstwo Mistrzostw Świata Imperium Osmańskie '22. Po zawodach okazało się, że towarzysz Dimitrij grał pod wpływem odurzenia jabolem.

Tryby gry[edytuj • edytuj kod]

  1. Single Player – grasz sam, nie musisz się z nikim kłócić o krzyżyki. Gracz zazwyczaj wygrywa grę.
  2. Multiplayer – grasz z kumplem, komputerem (w sumie to też kumpel) albo z kimś innym. Szansa na zwycięstwo zależy od doświadczenia i liczby poznanych cheatów.
  3. Campaign – Tak jak w punkcie 1., tylko wmawiają ci, że grasz po to, żeby gdzieś dojść i rozwalić nieistniejącego wroga. Brzmi znajomo, co?
  4. Zimna Wojna – multiplayer, w którym żaden z zawodników nie wykonuje pierwszego ruchu, obawiając się odwetu. Tak naprawdę ta Zimna Wojna, którą stoczyły Uesańce z Sowietami, była wielką grą w kółko i krzyżyk. Co więcej, grą nietypową, bo brało w niej udział dziesiątki zawodników (czytaj: państw) skupionych w trzech drużynach: Pierwszym, Drugim i Trzecim Świecie.

Historia[edytuj • edytuj kod]

Horus bóg panteonu egipskiego, patron graczy „Kółko i Krzyżyk”
Mariusz (jeden z najlepszych polskich zawodników w grze w „Kółko i Krzyżyk”) w trakcie stawiania krzyżyka
E.T uczy się nowej taktyki partyzanta.

Historia tej pasjonującej, dynamicznej dyscypliny sportowej sięga czasów starożytnego Egiptu. Już wtedy uważano graczy za obrazy boga na Ziemi. Znane są przypadki ubogich chłopów, którzy zdobywali fortunę, sławę i kobiety, po tym jak okazało się, iż są najlepszymi graczami w mieście. O wymyślenie i spisanie zasad tego sportu posądza się królową Hatszepsut. Rosjanie do dziś uważają, że była ona mieszkanką ich kraju i tym samym dążą do przekazania im praw autorskich do gry w „Kółko i Krzyżyk”.

Polskie drużyny[edytuj • edytuj kod]

W Polsce, mimo tego że gra jest szeroko rozpowszechniona, nie ma żadnych poważnych drużyn. Mamy jednak jeden klub KS Suche-Cipki, który reprezentuje Polskę na Mistrzostwach Świata. Jak na razie jego największym sukcesem jest uzbieranie kompletu zawodników oraz rekordowe 126. miejsce na Mistrzostwach Świata Madagaskar '31.

Kółko i krzyżyk współcześnie[edytuj • edytuj kod]

Na podstawie badań amerykańskich naukowców ustalono, że gry w kółko i krzyżyk nauczono również kosmitów podczas ich pobytu na Ziemi za faraonów. Dopiero jednak korepetycje udzielone im w Strefie 51 umożliwiły istotom pozaziemskim rywalizację na Kurnik.pl. Do gry singleplayer lub kameralnych spotkań w multi służą im pola zbóż polskich rolników. Niestety zbyt ograne plansze dają małe plony, przez co zakłócane są Doroczne Dożynki im. Gomułki w Suchych-Cipkach.

Taktyka gry[edytuj • edytuj kod]

Nie od dawna wiadomo, że gra w kółko i krzyżyk rozwija myśl taktyczną o wiele bardziej niż szachy opanowane do perfekcji. Ponadto oferuje też większą ilość możliwych kombinacji aniżeli wspomniana tradycyjna gra z pionkami[3]. Najważniejszym celem postawionym przed graczem jest rozgryzienie psychiki oponenta. Dzielą się oni na trzy typy:

  • Szturmowiec – zawsze stawia swój znak z myślą o ofensywie, nie daje swojemu mózgowi czasu na myślenie o niczym prócz szukaniu najbliższego szyku punktowanego (zwanego też wygrywającym).
  • Partyzant – stawia na defensywę. Jego zadaniem jest po prostu wkurwić cię jak najmocniej poprzez blokowanie wszystkich poczynań wroga dążących do wygranej, jednocześnie nie planując samemu zwyciężyć. Największa batalia na łacinę i latające mięso rozegra się podczas spotkania partyzanta ze szturmowcem.
  • Dyskutant – wnosi zażalenia i skargi co każdy twój ruch. Twierdzi, że kółko jest niesymetryczne lub krzyż narusza czyjeś uczucia religijne. Niekiedy udaje mu się ta sztuka, po czym sędzia uznaje jego protest. Dzięki temu zdobywa brązowy medal za ćwiczenia na równoważni dziewcząt w Londynie.

Aby wygrywać, trzeba połączyć techniki wszystkich trzech typów graczy i trochę polevelować.

Zobacz też[edytuj • edytuj kod]

Przypisy

  1. Według raportu MENu, KGB oraz RPA.
  2. jw.
  3. Cóż to jest te 10 do potęgi 120 wobec ogromu wszechświata?