Komunikacja miejska

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru

Komunikacja miejska, transport miejski – typ transportu zbiorowego, działający na terenach miast i miejscowości. Z założenia usługa ta jest płatna poprzez kupno biletu, jednakże większość pasażerów ma znajomości i jeździ za darmo.

Cel

Komunikacja miejska ma na celu zmniejszyć korki w mieście, równocześnie skracając czas drogi z punktu startowego do końcowego. Powinno to działać, ale niestety są powody, przez które miejski transport nie jest tak popularny, jak powinien być:

  • przepełnienie pojazdów (co za tym idzie - smród),
  • przystanki są zbyt rzadko rozmieszczone (nikt nie bierze pod uwagę tego, że gdyby były rozmieszczone gęściej, to czas podróży by się mocno wydłużał),
  • stary, zniszczony tabor,
  • opóźnienia (ale oczywiście ludzie nie rozumieją, że są spowodowane użytkowaniem nie komunikacji miejskiej, lecz indywidualnej).

Pojazdy

Zbiorowy transport miejski opiera się na pojazdach, które transportują młodzież i ludzi (czasem zwierzęta) po mieście.

Najczęściej spotykanym środkiem transportu jest autobus. W Polsce kursują one właściwie na liniach w każdej miejscowości, w której mieszka więcej niż 20 tysięcy typa. Autobusy są niestety mało ekologiczne, ale przynajmniej tanie (dlatego tak popularne w naszym kraju; każdy wie, co u nas piszczy). Jeżdżą po ulicach, tak samo jak samochody. Prowadzący autobusem to kierowca.

Drugim, często spotykanym pojazdem jest tramwaj. Jest to pojazd szynowy elektryczny, a oznacza to tyle, że porusza się po szynach i jest napędzany prądem. Tak jak pociąg. W Polsce ledwie kilka miast jest wyposażonych w tramwaje, a należą do nich: Bydgoszcz, Częstochowa, Elbląg, Gdańsk, Gorzów, Grudziądz, Kraków, wieś, której nie ma na żadnej mapie pogodowej oprócz TVN Meteo, Poznań, Szczecin, Katowice i przyjaciele, najlepszy przyjaciel Bydzi, Warszawa, Wrocław.
Olsztyn też się na nie napalił i już zamówił, niestety, będą tam jeździć stare, niskopodłogowe (niebezpieczeństwo wystąpienia babć autobusowych wzrasta o 200%!) Škody.
Do miast, które tramwaj posiadają należą również Pabianice, Zgierz, Konstantynów Łódzki, Ozorków i Lutomiersk, który de facto miastem nie jest. Ale one się nie liczą, bo po chamsku podwędziły go z Łodzi, a teraz szpanują.
Płock też chce tramwaje, ale one nie chcą jego.
Trambambaje są niestety drogie w eksploatacji, bo zjadają dużo prądu, ale przynajmniej można tanio wybudować szyny no i są bardzo ekologiczne. Tramwaj prowadzi motorniczy (po chamsku i tocznie zwany tramwajarzem).

Trolejbus. Łatwo pomylić z autobusem, co nie?

Kolejnym środkiem jest trolejbus, w Polsce spotykany jeszcze rzadziej niż tramwaj. Jest to autobus, który zamiast benzyny, zużywa prąd. Rozpędzają się szybciej niż autobusy, ale niestety są – tak jak tramwaje – ograniczone (strefowo, nie umysłowo), ponieważ do stworzenia linii trolejbusowej potrzeba takiego kabla nad ulicą. Trolejbusy w Polsce można spotkać w Gdyni, Sopocie, Lublinie i Tychach. Trolejbusem kieruje kierowca.

Rzadkim widokiem w naszym kraju, bo tylko w stolicy można go zobaczyć, jest metro. To taki jakby pociąg, jeżdżący pod ziemią. Jest bardzo szybki, pojemny i drogi. Przez tą ostatnią cechę, mamy w Polsce tylko jedną linię metra. Metro prowadzi maszynista.

Szybka kolej miejska (skm) to system kolei, który jest podobny do metra, jednakże jeździ na powierzchni ziemi. Charakteryzują się częstymi kursami i prędkością (w pozytywnym znaczeniu). Trójmiejska i warszawska kolej miejska to jedyne w naszym kraju. Kolej miejska jest kierowana pod nadzorem maszynisty.

Przystanki i stacje

Typowy przystanek autobusowy „słupek”
...polskie realia oczekiwania na autobus
Kiedy duży obszar obsługuje tylko jedna linia wówczas kursuje ona bardzo często

W zależności od środku transportu, przystanki i stacje pojawiają się rzadko lub rzadziej. Na liniach tramwajowych przystanki są gęsto rozłożone. Na trolejbusowych i autobusowych – rzadziej. Metro i SKM mają stacje rozmieszczone dość daleko od siebie, ale dzięki temu szybko się nimi podróżuje.

Rodzaje zestawów przystankowych (autobusowych, trolejbusowych i tramwajowych):

  • Słupek – słupek przystankowy, nieraz są na nim naklejone rozkłady jazdy.
  • Słupek z ławką – jak wyżej, z dodatkiem ławki.
  • Słupek z budką w ławce – jak wyżej, jednak budka jest schowana w ławce przystankowej. Tego rodzaju przystanków jest najwięcej, występują również w podwójnej, lub w powiększonej formie.

Pasażerowie

Pasażerowie to osoby, które korzystają z dobrodziejstw komunikacji miejskiej. Rodzaje takowych:

Bilety

Przykład biletu jednorazowego

Bilety (tikety) są najbardziej odpychającą częścią transportu miejskiego. Ludzie zazwyczaj boją się i unikają ich. Typowy podział biletów:

  • Jednorazowe – bilety, których można użyć tylko jeden raz, przez jedną osobę, najtańsze i najpopularniejsze.
    • Na linie normalne
    • Na linie przyśpieszone
    • Na linie pospieszne
    • Na linie nocne
  • Czasowe Używane przez pasażerów na ķrótkich odcinkach trasy.
    • 20 min
    • 60 min
    • 24 godz
    • 48 godz
    • 7 dniowe
  • Okresowe – można z nich korzystać do woli, do daty końca ważności tiketu. Są znacznie droższe niż jednorazowe.
    • Imienne – mogą być używane przez tylko jedną osobę.
    • Nieimienne – mogą należeć do kilku ludzi.

Do imiennych i nieimiennych należą:

  • Tygodniowe, dekadowe, trzydziestodniowe, dziewięćdziesięciodniowe itd.
  • Aglomeracyjne – łączy się je z biletem na np. pociąg. Są ważne na wszystkie rodzaje linii.
  • Na linie normalne
  • Na linie pośpieszne
  • Na linie nocne

W niektórych miastach są również osobne bilety na autobus, trolejbus, tramwaj, metro. Również występują nieraz inne linie, takie jak przyspieszone, czy szczytowe i na nie również są osobne bilety. Ale co za różnica... nikt z biletów nie korzysta.

Zobacz też