Komunikacja miejska

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru

Komunikacja miejska, transport miejski – typ transportu zbiorowego, działający na terenach miast i miejscowości. Z założenia usługa ta jest płatna poprzez kupno biletu, jednakże większość pasażerów ma znajomości i jeździ za darmo.

Cel[edytuj • edytuj kod]

Komunikacja miejska ma na celu zmniejszyć korki w mieście, równocześnie skracając czas drogi z punktu startowego do końcowego. Powinno to działać, ale niestety są powody, przez które miejski transport nie jest tak popularny, jak powinien być:

  • przepełnienie pojazdów (co za tym idzie - smród),
  • przystanki są zbyt rzadko rozmieszczone (nikt nie bierze pod uwagę tego, że gdyby były rozmieszczone gęściej, to czas podróży by się mocno wydłużał),
  • stary, zniszczony tabor,
  • opóźnienia (ale oczywiście ludzie nie rozumieją, że są spowodowane użytkowaniem nie komunikacji miejskiej, lecz indywidualnej).

Pojazdy[edytuj • edytuj kod]

Zbiorowy transport miejski opiera się na pojazdach, które transportują młodzież i ludzi (czasem zwierzęta) po mieście.

Najczęściej spotykanym środkiem transportu jest autobus. W Polsce kursują one właściwie na liniach w każdej miejscowości, w której mieszka więcej niż 20 tysięcy typa. Autobusy są niestety mało ekologiczne, ale przynajmniej tanie (dlatego tak popularne w naszym kraju; każdy wie, co u nas piszczy). Jeżdżą po ulicach, tak samo jak samochody. Prowadzący autobusem to kierowca.

Drugim, często spotykanym pojazdem jest tramwaj. Jest to pojazd szynowy elektryczny, a oznacza to tyle, że porusza się po szynach i jest napędzany prądem. Tak jak pociąg. W Polsce ledwie kilka miast jest wyposażonych w tramwaje, a należą do nich: Bydgoszcz, Częstochowa, Elbląg, Gdańsk, Gorzów, Grudziądz, Kraków, wieś, której nie ma na żadnej mapie pogodowej oprócz TVN Meteo, Poznań, Szczecin, Katowice i przyjaciele, najlepszy przyjaciel Bydzi, Warszawa, Wrocław.
Olsztyn też się na nie napalił i już zamówił, niestety, będą tam jeździć stare, niskopodłogowe (niebezpieczeństwo wystąpienia babć autobusowych wzrasta o 200%!) Škody.
Do miast, które tramwaj posiadają należą również Pabianice, Zgierz, Konstantynów Łódzki, Ozorków i Lutomiersk, który de facto miastem nie jest. Ale one się nie liczą, bo po chamsku podwędziły go z Łodzi, a teraz szpanują.
Płock też chce tramwaje, ale one nie chcą jego.
Trambambaje są niestety drogie w eksploatacji, bo zjadają dużo prądu, ale przynajmniej można tanio wybudować szyny no i są bardzo ekologiczne. Tramwaj prowadzi motorniczy (po chamsku i tocznie zwany tramwajarzem).

Trolejbus. Łatwo pomylić z autobusem, co nie?

Kolejnym środkiem jest trolejbus, w Polsce spotykany jeszcze rzadziej niż tramwaj. Jest to autobus, który zamiast benzyny, zużywa prąd. Rozpędzają się szybciej niż autobusy, ale niestety są – tak jak tramwaje – ograniczone (strefowo, nie umysłowo), ponieważ do stworzenia linii trolejbusowej potrzeba takiego kabla nad ulicą. Trolejbusy w Polsce można spotkać w Gdyni, Sopocie, Lublinie i Tychach. Trolejbusem kieruje kierowca.

Rzadkim widokiem w naszym kraju, bo tylko w stolicy można go zobaczyć, jest metro. To taki jakby pociąg, jeżdżący pod ziemią. Jest bardzo szybki, pojemny i drogi. Przez tą ostatnią cechę, mamy w Polsce tylko jedną linię półtorej linii metra. Metro prowadzi maszynista.

Szybka kolej miejska (skm) to system kolei, który jest podobny do metra, jednakże jeździ na powierzchni ziemi. Charakteryzują się częstymi kursami i prędkością (w pozytywnym znaczeniu). Trójmiejska i warszawska kolej miejska to jedyne w naszym kraju. Kolej miejska jest kierowana pod nadzorem maszynisty.

Przystanki i stacje[edytuj • edytuj kod]

Typowy przystanek autobusowy „słupek”
...polskie realia oczekiwania na autobus
Kiedy duży obszar obsługuje tylko jedna linia wówczas kursuje ona bardzo często

W zależności od środku transportu, przystanki i stacje pojawiają się rzadko lub rzadziej. Na liniach tramwajowych przystanki są gęsto rozłożone. Na trolejbusowych i autobusowych – rzadziej. Metro i SKM mają stacje rozmieszczone dość daleko od siebie, ale dzięki temu szybko się nimi podróżuje.

Rodzaje zestawów przystankowych (autobusowych, trolejbusowych i tramwajowych):

  • Słupek – słupek przystankowy, nieraz są na nim naklejone rozkłady jazdy.
  • Słupek z ławką – jak wyżej, z dodatkiem ławki.
  • Słupek z budką w ławce – jak wyżej, jednak budka jest schowana w ławce przystankowej. Tego rodzaju przystanków jest najwięcej, występują również w podwójnej, lub w powiększonej formie.

Pasażerowie[edytuj • edytuj kod]

Pasażerowie to osoby, które korzystają z dobrodziejstw komunikacji miejskiej. Rodzaje takowych:

Bilety[edytuj • edytuj kod]

Przykład biletu jednorazowego

Bilety (tikety) są najbardziej odpychającą częścią transportu miejskiego. Ludzie zazwyczaj boją się i unikają ich. Typowy podział biletów:

  • Jednorazowe – bilety, których można użyć tylko jeden raz, przez jedną osobę, najtańsze i najpopularniejsze.
    • Na linie normalne
    • Na linie przyśpieszone
    • Na linie pospieszne
    • Na linie nocne
  • Czasowe Używane przez pasażerów na ķrótkich odcinkach trasy.
    • 20 min
    • 60 min
    • 24 godz
    • 48 godz
    • 7 dniowe
  • Okresowe – można z nich korzystać do woli, do daty końca ważności tiketu. Są znacznie droższe niż jednorazowe.
    • Imienne – mogą być używane przez tylko jedną osobę.
    • Nieimienne – mogą należeć do kilku ludzi.

Do imiennych i nieimiennych należą:

  • Tygodniowe, dekadowe, trzydziestodniowe, dziewięćdziesięciodniowe itd.
  • Aglomeracyjne – łączy się je z biletem na np. pociąg. Są ważne na wszystkie rodzaje linii.
  • Na linie normalne
  • Na linie pośpieszne
  • Na linie nocne

W niektórych miastach są również osobne bilety na autobus, trolejbus, tramwaj, metro. Również występują nieraz inne linie, takie jak przyspieszone, czy szczytowe i na nie również są osobne bilety. Ale co za różnica... nikt z biletów nie korzysta.

Zobacz też[edytuj • edytuj kod]