Królestwo Polskie
Królestwo Polskie (właśc. Царство Польское – Carstwo Polskoje) – kawałek ziemi wciśnięty w 1815 roku między Rosję, Austrię (później Austro-Węgry) i Prusy (później Niemcy). Powstało ono z myślą o Polakach, którzy w czasach Księstwa Warszawskiego myśleli, że gorzej być nie może – aby im pokazać, że jednak może. Co więcej, co jakiś czas władze rosyjskie pokazywały Polakom, jak głęboko mają ich w poważaniu, ograniczając wolności i autonomię Królestwa, aż w końcu nie mogli już nic zabrać, więc stwierdzili, że jest ono częścią Rosji bardziej integralną niż poszczególne rosyjskie obwody. Ale zacznijmy od początku.
Podstawowe informacje
Granice rozciągały się między trzema patykami wbitymi w ziemię przez cara Aleksandra Litościwego (nie mylić z carem Aleksandrem Litościwym). Co jakiś czas Polacy przesuwali patyki, gdy nikt nie patrzył.
Władcą był koronowany król Polski. Oczywiste jest, że żaden król nie umiał mówić po polsku, ba, większość z nich nie miała pojęcia o istnieniu Królestwa Polskiego – bo po co sobie nim zawracać głowę, gdy jest się carem Rosji?
Konstytucja Królestwa Polskiego była lekką przeróbką konstytucji Księstwa Warszawskiego. Stanowiła ona, co następuje:
NapoleonCar ma zawsze rację.- Ma rację także wtedy, gdy jej nie ma.
- Jeśli jednak się myli, to też ma rację.
- Jak
NapoleonCar nie ma racji, patrz punkt 1.
Ludność
Pomimo wysokiego przyrostu naturalnego, ludność była utrzymywana na stałym poziomie – dzięki powstaniom, w których regularnie ginęło po kilkadziesiąt tysięcy Polaków. W okresach między powstaniami, nadmiar ludności emigrował do Irlandii na Syberię, gdzie widocznie bardzo im się podobało, skoro rzadko wracali.
