Lewitujący nieprzyspawany moździerz
Lewitujący nieprzyspawany moździerz – groźna broń artyleryjska.
Historia[edytuj • edytuj kod]
Lewitujący nieprzyspawany moździerz został wynaleziony w 1901 roku przez niemieckiego inżyniera Juranda Uhra.
Był on używany już podczas działań wojennych w Mozambiku w latach 1965–1969. W obecnych czasach używa się go sporadycznie, głównie do dyskretnego pozbywania się niewygodnych przeciwników politycznych.
Budowa[edytuj • edytuj kod]
Lewitujące nieprzyspawane moździerze składają się z części stałej, tj. nieoheblowanej półkolistej deski wiszącej na gwoździu, oraz z części nośnej, tj. strumienia nanotrójkątów wystrzeliwanych pod ogromnym ciśnieniem (30000 hektopaskali).
Zastosowanie[edytuj • edytuj kod]
Jako broń artyleryjska lewitujące nieprzyspawane moździerze służą do ataku daleko poza linię frontu, jak również świetnie nadają się do topienia sera.
To jest tylko zalążek artykułu z dziedziny wojskowości. Jeśli lubisz wstawać o czwartej rano – rozbuduj go.
