Max Payne

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
To jest najnowsza wersja artykułu edytowana „15:00, 21 lut 2018” przez „Ostrzyciel nożyczek (dyskusja • edycje)”.
(różn.) ← przejdź do poprzedniej wersji • przejdź do aktualnej wersji (różn.) • przejdź do następnej wersji → (różn.)
Nieśmiertelny strój Maxa

Max Payne (Maks Pejn, Max Pain, Maks Pejn Srejn) – gra komputerowa z gatunku strzelec trzecioosobowy, wydana w 2001 roku przez nikomu nie znane studio Remedy Entertainment we współpracy z jego przeciwieństwem – Rockstar Games. Prawdopodobnie autorzy podczas tworzenia gry wzorowali się na Matriksie. Produkcja była niskobudżetowa, więc zamiast cutscenek zastosowano komiksowe przerywniki z dubbingiem.

Fabuła[edytuj • edytuj kod]

Maks Pejn jest policjantem w piekielnej kuchni w Nowym Jorku. Pewnego dnia przychodzi do domu i widzi, że ktoś się włamał i jeszcze jest w środku. Grupa włamywaczy pod wpływem narkotyku o nazwie walkiria morduje jego żonę i córkę. Max zajął się sprawą narkotyku i wniknął w struktury mafii. Fabuła jest przedstawiona w formie retrospekcji, czyli główny bohater mendzi o tym co kiedyś było i nie minęło.

Bohaterowie[edytuj • edytuj kod]

Noncytaty
Zobacz cytaty:
  • Max Payne – główny bohater, nie ma co o nim pisać.
  • Alex – współpraconik Pejna, został zamordowany na początku gry przez BB.
  • BB – skorumpowany glina. Widzimy go tylko dwa razy podczas gry: pierwszy raz w metrze, gdy zabija Alexa, a drugi raz, gdy Max zabija go na parkingu podziemnym.
  • Vinnie Gogniti – jeden z mafijnych bossów, po efektownym pościgu Max postrzelił go i zostawił w zaułku.
  • Jack Lupino – kolejny boss, satanista odprawiający rytuały w swoim ukrytym sanktuarium. Max ubił go podczas jego diabelskich obrzędów.
  • Frankie ,,Pałkaʼʼ Niagara – znowu boss. Strasznie jarał się komiksami o Kapitanie Pałkarzu, które zainspirowały go do potraktowania kijem baseballowym głowy Maxa[1], za co ten nie krył urazy i zastrzelił go.
  • Angelo Puncinello – szef wszystkich szefów, jego ulubionymi zajęciami były znęcanie się nad żoną i nabijanie na pal niepokornych podwładnych. Rozstrzelany przez smutnych panów w garniturach.
  • Lisa Puncinello – siostra Mony Sax, żona Angelo Puncinello. Zabita przez męża.
  • Mona Sax – płatna zabójczyni i wynalazczyni sexofonu. Jedna litera przekręcona w jej nazwisku może wywołać niezręczną sytuację.
  • Nicole Horne – główna antagonistka w grze. Jest odpowiedzialna za produkcję narkotyku walkirii. Max ubija ją wysadzając maszt, który przewraca się na helikopter, w którym się znajdowała.

Bullet time[edytuj • edytuj kod]

Znakiem rozpoznawczym gry jest bullet time, czyli spowolnienie czasu podczas strzelania ułatwiające celowanie. O dziwo nie jest to efekt zacięcia się Commodore'a, lecz celowy zabieg twórców. Podczas spowolnienia czasu Max może wypiCenzura2.svglić spektakularnego fikoła. Niektórzy uważają tę mechanikę za durnotę, ale jest ona uznana przez czołowych naukowców. Słuszność tej mechaniki potwierdza też następujące prawo fizyki: Nikt cię trafić nie zdoła, gdy pierCenzura2.svgniesz fikoła. Na najniższym poziomie trudności da się przejść grę bez używania bullet time'u, ale na wyższych spowolnienie jest konieczne, bo przeciwnicy mogą przeżyć trzy strzały w głowę(!).

Polski dubbing[edytuj • edytuj kod]

Powstały dwa dubbingi do gry – jeden profesjonalny i jeden amatorski, wykonany przez ruskich z bazaru, w którym niektóre kwestie są przetłumaczone tak źle, że są całkowicie niezrozumiałe. W tym drugim spolszczeniu, wszystkie postaci są dubbingowane przez jedną osobę.

Leki[edytuj • edytuj kod]

Poziom zdrowia bohatera jest reprezentowany przez kukłę Żyda ikonę człowieka zapełniającą się na czerwono podczas przyjmowania obrażeń. Żeby odzyskać trochę zdrowia, trzeba zażyć APAP i odczekać kilkanaście sekund.

Przypisy

  1. A mówią, że to gry uczą dzieci przemocy!