Neron

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru

Neron (ur. 15 grudnia 37, zm. 9 czerwca 68) – człowiek, który miał kompleks większości i to dziada zgubiło. Używał octanu ołowiu jako słodzika do napojów sporządzanych z wody, którą dostarczał akwedukt uszczelniany ołowiem. Z zawodu cesarz, chociaż ponoć na harfie umiał grać, i wiersze pisał...

Życie i rządy

Neron był od najmłodszych lat szkolony przez Senekę, co nie bardzo odpowiadało przyszłemu cesarzowi, gdyż ten wolał spędzać czas w centrach handlowych i w Biedronce, gdzie zjadał cebularze przeznaczone do degustacji.

Gdy już dopchał się do koryta tronu[1] znalazł sobie inną rozrywkę, mianowicie postanowił zlikwidować pewną sektę, założoną przez niejakiego Jezusa. Mówiło się wtedy, że chrześcijanie porywają małe dzieci i zjadają ich podroby podczas czarnej mszy. Neron nie mógł na to pozwolić i kazał poprzybijać paru[2] do krzyży, pali, latarni ulicznych i znaków drogowych. Gdy było mu mało, wziął zapałki i podpalił Rzym, zwalając winę na katoli. Wrażliwy umysł poety nie mógł tego wytrzymać i przestał normalnie funkcjonować. Gdy Neron uodpornił się na Pavulon, palnął sobie w łeb. Pewnie teraz chadza po mrocznych zakątkach podziemnego zadupia i tak niech też pozostanie.

Ciekawostka

  • Na jego cześć nazwano program do wypalania płyt Nero Burning Rom, co w wolnym tłumaczeniu brzmi Neron pali Rzym.
  • Neron pośmiertnie występuje w wielu filmach. Ma za sobą udział w takich produkcjach jak „Quo Vadis”, gdzie gra samego siebie, oraz „Egzorcyzmy Emily Rose”, gdzie użycza swojego głosu.
  • Występował także w Biblii. To dopiero był człowiek wielobranżowy...
  • "Cesarz Neron" przepisany z greki na łacinę[3] i wyrażony w cyfrach daje liczbę bestii 666.

Przypisy

  1. Choć to chyba to samo...
  2. Tak na oko, to z parę tysięcy.
  3. Albo jakoś tak...

Szablon:Przestępcy