Płyta winylowa

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
Fan winyli ze swoim ukochanym gramofonem

Płyta (chrup) winylowa …khhh… - płyta wykonan-tss-a z węgla (trzask), na khtórej […]

Nagranie niniejszego artykułu na winylu

Płyta winylowa – płyta wykonana z węgla, na której za pomocą dużej ilości małych linii zapisany jest dźwięk. Igła[1] trąc o płytę wytwarza dźwięk.

Historia powstania[edytuj • edytuj kod]

Wynalazcą płyt był Emil Berliner, którego nikt już dzisiaj nie pamięta. Wiadomo, że wziął duży kawał węgla, oszlifował go zmieniając jego formę na płaską, a potem w niewyjaśniony sposób za pomocą sadzy nagrał dźwięk, na końcu chemicznie ją utwardzając. Zwiększyło to eksploatację węgla, a w rezultacie niemalże doprowadziło do katastrofy ekologicznej. Sytuację wtedy uratowała płyta CD, w której ilość węgla była znacznie mniejsza.

Jakość dźwięku[edytuj • edytuj kod]

Ziarnistość winylu + spadki napięcia w sieci + (kurz³) × wiek płyty = szumy, trzaski i inne zakłócenia. Im więcej, tym lepiej, podnosi to wartość kolekcjonerską (nawet powyżej równowartości dwóch flaszek wódki) i sprawia, że prawdziwy znawca będzie w stanie wyłożyć ładną sumkę za winyl sprzed II wojny.

Historia zapomnienia[edytuj • edytuj kod]

NonNews
Zobacz w NonNews temat:

W 1983 roku objedzeni Amerykanie zdecydowali, że nie chce im się ruszać grubego dupska po to, aby targać ze sobą płytę o średnicy ok. 40 centymetrów. Zaczęli sprzedawać wspomniane płyty CD, które były o dziwo zdecydowanie szybsze, wydajniejsze i pojemniejsze. Co ciekawe, niektórzy zapaleńcy utrzymali się w tradycji i postanowili nie wyrzucać gramofonów i innych odtwarzaczy winyli.

Obecnie winyli słuchają tylko prawdziwi miłośnicy starej muzyki i autor tego artykułu[2].

Zobacz też[edytuj • edytuj kod]

Przypisy

  1. nie, nie taka do szycia!
  2. Bo, cytując klasyka, Mietek Fogg to był gość!