Papuga

Papuga

Plik:Lepiej stąd spadać.jpg

Robię to, bo w Australii wprowadzają podatek od papug!

Szablon:T rząd ptaków o przeważnie fajnych kolorkach i innych ciekawych właściwościach. Obiekt odwiecznej ludzkiej zazdrości. Nic dziwnego – papugi to najpiękniejsze, najmądrzejsze i w ogóle najlepsze zwierzęta na świecie.

Charakterystyka pasująca do każdej

Plik:Kea1

Papuga cię zje!

Plik:Ara1

Ara zawstydza żółtków, ale do elektrowni atomowej raczej nie pójdzie

Papugi są z reguły roślinożerne, ale lubią także np. owady. Ponadto odgryzają tylko głowę mrówce. W domu szybko przyzwyczajają się do jedzenia kartek, długopisów, ołówków, gumek, tapet, kabli od padów, książek, krążków od hokeja itp. Ponadto każda papuga jest zazdrosna o opiekuna i staje się zaborcza; potrafi śmiać się perfidnie z drugiej. Jeśli opiekun nie spełnia zachcianek papugi, ta się na niego obrazi i się odwraca plecami. Lubią się panoszyć i asystować przy kąpieli. No i wszystkie równo defekują się po domu, ale odchody ary znacznie różnią się wielkością od wydalin papużki falistej.

Z kolei gdy papuga wysiaduje jaja, zbliżanie się na odległość pół metra jest niewskazane.

Gatunki papug

Plik:Rozella

Inwazja papug

Łącznie na świecie żyje około 300 gatunków papug.

• Papużka falista – latają stada takich zielonych po Australii, w pozostałych rejonach świata przybierają różne kolory. Nawet czarny. W dodatku niektóre potrafią przeklinać lepiej niż niejeden dresiarz. Niektórzy twierdzą, iż są to farbowane wróble. Potrafią się także niezwykle głośno wydzierać. Nie musisz nawet nastawiać budzika.
• Nimfa – kakadu-niekakadu, ma opinię niemrawej i bardzo leniwej. Nierzadko szkolą ludzi, aby ci służyli im za pojazdy podomowe, gdyż same są zbyt leniwe, aby fruwać. Jeśli uda im się zejść na głowę, wycierają o nią swój kuper, tworząc właścicielowi z fryzury siano.
• Rozelle – dość płochliwe, ale i agresywne ptaki. Ich agresywną inwazję widać na załączonym filmiku.
• Kakadu – różne rozmiary i kolory. Mają czub na główce i na tym się kończy przeważnie nasza wiedza o nich. Niektóre sabotują uprawy w Australii i przypominają anioły, inne (np. żałobnica palmowa) wyglądają jak pół diabła.
• Kakapo – wielka, nielotna papuga z Nowej Zelandii. Konkurent sów.
• Kea – i niech ktoś powie, że papugi to ziarnojady i ptaki ciepłolubne. Na przekąskę zjada owce. Nie boi się ludzi, toteż będąc w Nowej Zelandii nie zdziw się, gdy podczas biwakowania pod namiotem nawiedzi cię zwiad kilku tych papug. A w śniegu to się tarza.
• Żako – z Afryki, szare ubarwienie, czerwony ogon. Ajnsztajny wśród ptactwa. Da się ją nauczyć korzystać z WC, a klatkę trzeba zamykać kłódką, gdyż szybko się uczy ją otwierać.
• Ara – wielkie, agresywne. Są również mniejsze gatunki, wielkości żako, również potrafiące dotkliwie podziobać. Dziobem może konkurować z bocianem. Największa ara hiacyntowa może ważyć nawet 5 kilogramów, więc nie polecamy uczyć jej siadać na głowie. Wsadzanie palca do dzioba również niewskazane.
• Nierozłączka – przywiązuje się do drugiej nierozłączki na stałe, a jeśli jest hodowana samotnie, to do opiekuna i już trzeba chodzić do roboty z papugą na ramieniu.
• Norweska Błękitna – ma piękne, niebieskie upierzenie. Charakteryzuje się też tym, że jej już nie ma, dokonała żywota, kopnęła w kalendarz i spotkała się za swoim stwórcą, tym, że dołączyła do grona aniołków, jest świętej pamięci papugą a oraz tym, że zesztywniała, wyzionęła ducha, a gdyby sprzedawca jej nie przybił do żerdzi, wąchałaby kwiatki od spodu. Znana z debilnego skeczu o papudze Monty Pythona. Niestety, przez występ w takim idiotyzmie dostała ataku serca, co spowodowało, że członkowie wspomnianej powyżej grupy postanowili wystąpić z trupem.
• Modrolotka – zielonożółte małe coś, z czerwonym lub żółtym czołem. Cholernie wkurzająca. Godna zastępczyni budzika. Potocznie zwana kozą (z przyczyn niewiadomych, jednak przypuszcza się, że nie gardzi ludzkimi kozami z nosa). Mała popierdółka, która powinna występować w filmach jako kaskaderka, dzięki umiejętności włażenia gdzie się da (lodówka, śmietnik, kibel, szafa lub wszelkie inne dziury na terenie domu).
• Lora wielka – czyli barwnica. Samiec zielony z pomarańczowym, wielkim dziobem, samica czerwono-fioletowa. Jeśli chodzi o mowę, może konkurować z żako. Jeśli ruszy nogą albo się podrapie, można ten dzień uznać za święto. Przypadkowy obserwator uzna ten gatunek za wymarły, ponieważ żyje jak nieżywa.
• Amazonka – powstała przypadkowo, przez zmuszenie samca powyższej lory wielkiej do kopulacji z żako (gdyby samicą była lora, amazonki byłyby czerwone). Jest razem ze swoją matką najlepszym naśladowcą mowy. Żyje w Amazonii, jak nazwa wskazuje (część na Kubie i w Meksyku) i ujeżdża konie. Występowała w Mam Talent. Jeden z gatunków – amazonka kurika – jest przeciwieństwem ararauny - czoło ma od góry niebieskie, od dołu żółte, a resztę zieloną. Ararauna natomiast ma zielone czoło i jest niebiesko - żółta, ma długi ogon, kurika ma krótki.
• Lorysa – nie gada, żre na miękko – gustuje w robalach. Kolorowa i ładna. Zamiast języka ma pędzel, co ułatwia okradanie kwiatów ze spermy(fachowo: zbieranie pyłku).
• Aleksandretta – z reguły zielone z czerwonym dziobem (jest wiele mutacji), większe od nimfy, pierwotnie żyły w Indiach, jeden z gatunków na Mauritius. Aleksandretty obrożne powoli opanowują cały świat, w ich posiadaniu jest Afryka i kraje Europy Południowej. Niedługo w Polsce, w przyszłości na Antarktydzie.
• Konura – mniejsza od aleksy, popularna konura słoneczna ma piękne, złoto - pomarańczowe upierzenie. Są również zielone gatunki. Drze się niesamowicie i tylko nadstawia dziób do dziobania. Niepolecana początkującym.
• Rudosterka – jedna z podgromad konur. Ma sterówki w kolorze brudnej blachy. Cichsza niż konura, niektóre z nich ładnie ubarwione. Rudosterka zielonolica doczekała się wielu odmian barwnych.
• Karłówka – łatwo ją rozdeptać, można zobaczyć tylko pod mikroskopem.
• Niepoznane gatunki – wymarłe gatunki papug przypominające kruki. Prawdopodobnie miały czubek tuż za wielkim dziobem i żyły na Mauritius. Słabo latały i głośno się darły. Wielkość dużej ary, podejście do nich kończyło się śmiercią. Jedna z przyczyn wyginięcia dodo.

Powody, dlaczego papuga jest lepsza od człowieka

• Papuga umie latać.
• Nie chodzi ani do szkoły, ani do roboty.
• Nie musi chodzić do kibla. A człowiek może co najwyżej po niej posprzątać.
• Nie bolą ją zęby. Nie potrzebuje również dentysty.
• Umie grać w hokeja.
• Jeśli papuga cię udziobie, możesz co najwyżej cieszyć się, że to właśnie ciebie chciała zjeść.
• To mit, że papuga ma inteligencję pięcioletniego człowieka. To człowiek ma inteligencję pięcioletniej papugi.
• Człowiek musi trzymać papugi w klatkach, by te nie przejęły władzy nad domownikami, a potem nad światem.
• Papuga niszczy człowiekowi uprawy. Człowiek może zniszczyć papudze środowisko, ale jednocześnie zniszczy sobie areał pod uprawy.
• Jeśli nie chcesz, by papuga mówiła, nie musisz jej uczyć. Żona mówi dużo i umie od razu.