Poduszka

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
Prawidłowe zastosowanie poduszek w Londynie

Poduszka – przedmiot miękki w dotyku, czasem kolorowy. Najbardziej ośliniona rzecz w Waszym pokoju. W teorii służą po to, żeby położyć na nich głowę (bo komu wygodnie śpi się na ziemi?), jednak kiedy zmęczony człowiek próbuje zasnąć i kładzie głowę na poduszkę, to albo jest za twarda, albo za miękka.
W rezultacie, poduszki okazują się być tylko po to, żeby dać komuś w łeb za to, że powiedział coś nie tak. Tak powstają walki na poduszki.

Rodzaje poduszek[edytuj • edytuj kod]

  • Poduszka z bazaru – kładziesz na niej głowę, a z niej schodzi powietrze.
  • Poduszka pierdziawka – z założenia nie ma żadnego zastosowania przez średnicę 13 cm i grubość 6 mm, więc nie da się na niej ani położyć, ani się nią bić. Powinno się ją kłaść na krześle, bo wtedy mogłaby wydać ciekawy dźwięk zawstydzający ofiarę dowcipu. Praktyczne zastosowanie poduszka pierdziawka ma w amerykańskich komediach o dorastających tinejdżerach i akademiach policyjnych.
  • Poduszka pierzasta – wypełniona piórami, najczęściej gęsimi. Podczas zbrojnych ataków najczęściej w takich pękają szwy i pokój w okamgnieniu wygląda jak po karnawale.
  • Poduszka przyjaciel – zawsze poda pomocną dłoń – i będzie służyć miękkim ramieniem. Nie gdera, nie marudzi, przytuli i nie narzeka, że mu gorąco. Idealne rozwiązanie dla singli i kobiet, które poślubiły kibica sportowego.
  • Poduszka pluszowa – poduszka wypełniona pluszem dla ucieszy dzieci i psa. Po zabawie tym rodzajem poduszki pokój jest idealnie ozdobiony na Boże Narodzenie.
  • Poduszka oskórowana – poduszka bez poszewki. Różowa i szorstka, duża uciecha dla masochistów i gejów. Bardzo niepraktyczna w bitwie, gdyż jest zbyt wytrzymała.
  • Poduszka „nie-siadaj-na-niej” – odrębny rodzaj poduszki, służy jedynie ozdobie np. kanapy. I tak zostaje użyta w celach praktycznych, bo po co komu poducha, z którą nic nie można zrobić.
  • Poduszka „nie-zasługuję-na-to-żeby-żyć” – używa się jej w stanie depresji poduszkowej, uderzając się nią po głowie bądź leżąc na niej i płacząc, ponieważ np. wyrzuciliśmy niechcący naszego kotka z 7-go piętra (tak, zrobiłem to niechcący i niech mi nikt nie wmawia, że tak nie było!).
  • Poduszka „za...” – za twarda lub za miękka, na podłodze jest nawet wygodniej.
  • Mięciutka poduszka – jedna z tró okrutnych metod tortur stosowanych przez przez nikogo niespodziewanych.

Zastosowanie poduszek[edytuj • edytuj kod]

Najczęstsze zastosowanie, jednak nie najlepsze
  • Jeb w łeb – wymowny środek perswazji skierowany do własnego rodzeństwa. Wykonujemy odpowiedni zamach pod kątem 60,8 stopnia i wymierzamy delikwentowi cios w potylicę lub czoło. Dla zwiększenia efektu, w przypadku rozerwania poduszki zaleca się stosować te wypełnione pierzem.
  • Do spania – zupełnie niezrozumiałe zastosowanie poduszki, które do dziś jest stosowane przez większą część społeczeństwa. Jest to dziwne – to przecież takie niehigieniczne, ponieważ włosy się tłuszczą!
  • Do płakania – w dobie Emo i innych podobnych stworów, poduszka służy do płakania i wysłuchiwania jaki ten świat jest zły i niesprawiedliwy.
  • Dla młodzieży w wieku adolescencji – zastosowanie podobne do słynnej szarlotki z filmu American Pie.
  • Bobsleje – jak podają nieoficjalne źródła, z uwagi na niecodzienne właściwości aerodynamiczne poduszek pierdziawek, są one wykorzystywane przez niektóre reprezentacje olimpijskie, w takich dyscyplinach, jak bobslej. Ten, kto pamięta film Reggae na lodzie wie, z jakimi problemami z uwagi na brak środków musiała się borykać reprezentacja Jamajki. Wtedy zapadła decyzja do wykorzystania w/w poduszki podczas treningów, jednak z uwagi na wydostające się kolejne porcje „wiatru” podczas przejazdu, komisja regulaminowa uznała stosowanie poduszek pierdziawek w bobslejach jako element nieczystej gry.

Zobacz też[edytuj • edytuj kod]