Pranie mózgu

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
Wersja z dnia 22:44, 8 maj 2019 autorstwa 83.23.88.173 (dyskusja) ("Płukanie" to chyba Polsat będzie)

Pranie mózgu – przedziwny rytuał praktykowany przez hiszpańskich sadomasochistów do połowy XX wieku. Polegający na praniu swojego mózgu w pralce. Pranie mózgu przeżywa obecnie renesans w Polsce, co zawdzięczamy m.in. Radiu Maryja, TuskVision Network, TV Trwam, TVPis, większością kanałów dezinformacyjnych czy też Gazecie Wybiórczej.

Oczywistością jest, że wraz z rozwojem technik pralniczych (wirówki, pralko-suszarki etc.), pranie mózgu stawało się coraz to popularniejsze. Apogeum osiągnęło w latach 40. i 50. XX wieku, kiedy na rynek weszły pralki Wiatka 12 i Stalin – z tą różnicą, że Stalin jeszcze wieszał. Wówczas to pranie mózgu rozszerzyło swoje wpływy także i na inne grupy społeczne i poza sadomasochistami objęło również zbuntowana inteligencję, dzieci w wieku najróżniejszym, a także robotników fizycznych.

Osoby po praniu mózgu często cierpią na przypadłość zwaną poprawnością polityczną.

O urządzeniu

Najczęściej kryje się pod postacią telewizora. Jego szklana część to bęben, jego programator jest nazywany pilotem. Programator można ustawić na kilka opcji: wirowanie, płukanie oraz suszenie. Możliwa jest także ustawienie ilości stopni Celsjusza:

  • pranie ręczne, 40 °C – niemożność poskładania mózgu z powrotem, śmierć na miejscu;
  • pranie w pralce, 60 °C – umiarkowana biel, schizofrenia II stopnia;
  • pranie w pralce, 90 °C – śnieżna biel (polecana przez Zygmunta Chajzera), schizofrenii nie stwierdzono z powodu braku funduszy na testy.

Wygładzanie fałd mózgowych

Odrębną formą prania mózgu jest wygładzanie fałd mózgowych. Proces ten ma na celu zakłócenie funkcji myślowych, aż do całkowitego ich zaniku, co następuje przy osiągnięciu gładkości doskonałej. Kolejne fazy procesu osiągamy przez:

  1. Oglądanie telenoweli z częstotliwością powyżej 14 odc/tydz (nieodporni 7);
  2. Oglądanie telewizji informacyjnych ze szczególnym uwzględnieniem komentatorów politycznych;
  3. Przynależność do partii politycznych – alternatywnie studia na uczelni wojskowej;
  4. Lokalną karierę polityczną – promocję oficerską;
  5. Piastowanie mandatu posła lub senatora – najniższy stopień generalski;
  6. Urząd ministra w rządzie, kancelarii prezydenta – członkostwo sztabu generalnego;
  7. Sprawowanie urzędów najwyższych – szefostwo sztabu generalnego;
  8. Chodzenie do Kościoła Wybranych;
  9. Czytanie jedynej słusznej gazety;
  10. Głosowanie w wyborach;
  11. Oglądanie Trudnych Spraw.

Należy dbać o stopniowe i płynne przechodzenie przez kolejne fazy, gdyż istnieje niebezpieczeństwo przekroczenia kompetencji, gdy osobnik o fazie 1. gładkości mózgu zostanie np. ministrem infrastruktury to jeszcze, nie daj Boże, wybuduje w rok 600 km autostrad.