Programowanie obiektowe

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru

Programowanie obiektowe (ang. object-oriented programming) – metodyka tworzenia programów komputerowych, która łączy metody z zakresu inżynierii oprogramowania i praktycznego wykorzystania teorii klocków Lego. Mając do zaprojektowania jakiś system, jego składowe przedstawia się w postaci kloców Lego.

Zalety[edytuj • edytuj kod]

Największym atutem programowania, projektowania oraz analizy obiektowej jest zgodność takiego podejścia z rzeczywistością – mózg ludzki jest w naturalny sposób najlepiej przystosowany do podejścia, gdyż jak wykazują badania[potrzebne źródło], 95% programistów bawiło się Lego lub innymi podobnymi klockami.

Cel[edytuj • edytuj kod]

Ostatecznym celem programowania obiektowego jest utworzenie jak największej liczby plików, klas i metod, a w rezultacie doprowadzenie do wyczerpania się miejsca na dysku twardym. Wtedy można podnieść budżet na projekt.

Zobacz też[edytuj • edytuj kod]


Crystal Clear app klaptop.png To jest tylko zalążek artykułu z dziedziny informatyki. Jeśli klikasz szybciej niż myślisz – rozbuduj go.