Ryszard Legutko
|
Ten artykuł dotyczy polskiego profesora filozofii. Zobacz też hasła o innych osobach o tym imieniu. |
Ryszard Legutko (ur. 24 grudnia 1949) – profesor filozofii, do października 2005 prezes Ośrodka Myśli Politycznej, od 2005 senator, od 13 sierpnia 2007 do 16 listopada 2007 minister edukacji narodowej.
Lustracja
Legutko jest zwolennikiem lustracji środowisk akademickich, za co, jak sam wymienił, mógłby zostać nazwany „hunwejbinem, bolszewikiem, inkwizytorem, propagandzistą władzy” i „szambem”, a także porównany do „Stalina, Hitlera, Gomułki, PRL” i „Marca 1968”.
Typ pisowsko-peerelowski
Kiedy jego doktorant wywieszał na tablicy listę obowiązkowych lektur Platona i komentarzy do nich, zawarł na niej uwagę Zakaz czytania komentarzy Witwickiego. Władysław Witwicki w pierwszej połowie XX wieku tłumaczył Platona, ale od tego czasu napisano mnóstwo lepszych komentarzy, a studenci mieli w oczach doktoranta nie iść na łatwiznę, czytając w kółko Witwickiego. Fakt ten spowodował nazwanie Legutki, który o dopisku na liście lektur dowiedział się z listu pracownika naukowego UJ do „Wyborczej”, typem pisowsko-peerelowskim, gdyż stosuje peerelowską cenzurę.
Minister Edukacji
Lepszy filozof, niż faszysta – co do tego zgodna była młodzież, którą radosna wiadomość zastała w prześwitach i na osiedlowych ławkach. Lepszy profesor od magistra, lepszy komentator dzieł Platona od komentatora dzieł Tejkowskiego, w końcu: lepszy zwolennik kary śmierci, który nie chce jej wykonywać od zwolennika dinozaurów pod Wawelem i teorii, jakoby neandertalczycy żyli do dziś.
