Sega Mega Drive

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
Pokłońcie się! Święta Sega Genesis Model 2 z dodatkami we własnej osobie!

Genesis does what Nintendon't!

Sega Genesis robi to samo, co Pegasus

SEEEEEEEGAAAAAAAA!!!

Konsola po uruchomieniu gry
Wieża mocy Świętej Segi Genesis. Do tej pory jeszcze nikt nie zrobił wyższej.

Święta Sega Mega Drive (lub St. Sega Genesis w USA) – święta konsola czwartej generacji firmy Sega. Dostępna w Japonii od 1988, w Ameryce od 1989, a w Europie i Australii od 1990 r. Sega nie miała praw do nazwy Mega Drive w Ameryce Północnej. Wielki wróg NES-a, a potem SNES-a od Nintendo. Młodsza siostra Segi Master System, oraz prawie bliźniaczka Segi Saturn. Znana głownie z wielu dodatków, które zajmowały więcej miejsca i pobierały więcej prądu niż konsola. Na slocie kartridży najczęściej układa się kilkumetrową wieżę z 32X i pirackich kartridży. Jej gry mają certyfikaty jakości od AVGN-a. W połączeniu z 32X i Mega-CD nazywana jest Świętą Trójcą.

Dane techniczne[edytuj • edytuj kod]

  • Pierwszy procesor: ściągnięta z telefonu 16-bitowa Motorola 68000 (w pirackich wersjach rozlany kawałek plastiku)
  • Drugi procesor (na wypadek spalenia lub samozniszczenia pierwszego): 8-bitowy Zilog Z80 (w pirackich wersjach rozlany kawałek plastiku)
  • Bót ROM: 2 kB, czyli głupi jak but (wykonany z drewna wihajster sprawdza, czy włożona do slotu gra jest piracka.)
  • Pamięć główna RAM: 64 kB (pamięć niezbędna)
  • Pamięć wideo RAM: 64 kB (pamieć zupełnie zbędna, służy do obsługi telewizora)
  • Pamięć dodatkowa RAM: 8 kB (niepotrzebna pamięć, służy do emulacji Master System, a także jako narzędzie dla hakerów)
  • Maksymalna pamięć kartridża: 4 MB (o ile masz kartridż)
  • Grafika: VDP (Virus Display Processor, służy do wyświetlenia łańcuszków i wirusa albańskiego)
  • Dźwięk: Yamaha YM2612 (Wyciągnięta z keyboardu-zabawki)

Dodatki[edytuj • edytuj kod]

Sega CD/Mega-CD[edytuj • edytuj kod]

Dodatek stworzony specjalnie dla piratów, która umożliwia kopiowanie danych kartridży do płyt CD i vice versa. Sega CD obsługuje także płyty Audio CD, dzięki temu zyskał popularność u dziewczyn kochających i słuchających Justyny Bimber. Czytnik płyt jest bardzo szybki, bo jego prędkość wynosi aż do 1x (150 kb/s).

UWAGA!!! WYMAGA WŁASNEGO ŹRÓDŁA ZASILANIA!

Sega 32X[edytuj • edytuj kod]

1 + 2 = 32

Sega matematycznie o swoim produkcie

Dodatek, który jest podłączany do slotu kartridży konsoli. Ulepsza konsolę 32 2-krotnie za pomocą 32-bitowego plastikowego procesora-zabawki. Do niej można podłączyć drugą taką przystawkę, trzecią, czwartą, i tak w nieskończoność. Do wieży przystawek należy umieścić specjalny kartridż z napisem 32X. Niektóre gry[1] wymagają Sega 32X oraz Sega CD do ich uruchomienia.

UWAGA!!! WYMAGA NIE TYLKO WŁASNEGO ŹRÓDŁA ZASILANIA, ALE TAKŻE NALEŻY PODŁĄCZYĆ KABEL AUDIO I WIDEO Z KONSOLI DO PRZYSTAWKI, A POTEM Z PRZYSTAWKI DO TELEWIZORA!!!

Sega MegaNet[edytuj • edytuj kod]

Modem zapewniający szybki dostęp do internetu[2] o prędkości od 19 do 26 kb/s. Dostępna wyłącznie w Japonii i Brazylii. W Stanach i w Europie znane jako Sega Channel, która oferowała 6 Mb/s z satelity telewizyjnej.

Znane gry[edytuj • edytuj kod]

  • Sonic the Hedgehog – Najpopularniejsza gra na tą konsolę, ponieważ była dostarczana wraz z konsolą.
  • Zero Wing – Inna popularna gra, ale niewielu w to grało, to i tak zyskało sławę u noobów.
  • Need for Speed Kiepski (lub NFS Paździoch) – Gra zwana „Formuła 1”, ale bardziej podobna do Need for Speed. Podobno Paździoch pędził do 400 km/h, choć na liczniku tyle nie ma. W grze pojawiają się emerytki przechodzące przez jezdnie. Są trzy plansze: Szwecja, Wenecja i Grecja.

Zobacz także[edytuj • edytuj kod]

Przypisy

  1. Jest ich aż 5, w tym jedna od Segi.
  2. Obsługuje tylko Neostradę, nie testowano na innych.