Edytujesz „Dekstrometorfan”

'''Dekstrometorfan''' (lub ''Acodin'' u dilera) – legendarny [[narkotyki|narkotyk]], stosowany głównie przez [[Gimnazjum|gimnazjalistów]]. Nieco bardziej zaangażowani użytkownicy nazywają go DXM. [[Chemik|Chemicy]] zaznaczają, iż występuje najczęściej w postaci bromowodorku. [[Nauka radziecka|Szaleni naukowcy]] stosują jeszcze inną nazwę – [[Alkanolepsja|((+)-3-metoksy-17-metylo-(9α,13α,14α)-morfinian)]].

Pierwotnie został on stworzony przez Azteckich kapłanów, którzy zazdrościli szamanom z gór Ayahusci. Jego magiczne właściwości pomagały im w duchowych uniesieniach i kontaktach z bogami. Geneza nazwy pochodzi jednak od imienia nordyckiego bóstwa Odyna, ponieważ to Wikingowie odkryli Aperykę Połódniową podczas swoich licznych wypraw wojennych. Leif Eriksson, pierwszy europejczyk, który spróbował owego „pokarmu bogów” miał powiedzieć kultowe słowa: ''Ac Odin! Esdf rfgzds!'' co w wolnym tłumaczeniu ze starowikingowego brzmi: ''Na Odyna! Chodzę bokiem!'' Po udanym tripie Eriksson wrócił do ukochanej żony w ukochanej Wikinglandii i tam zaczął propagowanie zażywania Acodinu podczas nabożeństw ich pogańskiej religii. Dopiero w 1050 roku syn Leifa, Sebek Andrzej Ericsson, postanowił zażyć Acodin podczas poważnego przeziębienia, co doprowadziło do odkrycia, iż owa magiczna substancja zawarta w nim nie tylko pomaga w kontaktach z bogami, jak również dostkonale hamuje odruch odkasływania. Od tamtej pory Acodin stosowany jest jako lek na kaszel, nie licząc czasów, kiedy szalała [[inkwizycja]] i zakazywała wszystko, co im się nie podobało (a byli straight edge, więc nie podobało im się prawie wszystko, co fajne).