Edytujesz „Depresyjny black metal”

[[Grafika:Depressive.jpeg|thumb|right|200px|Zdjęcie typowego muzyka DSBM]]

{{Cytat|Aaaarrr! Iiiiiiiiii! Pipipipiiiiii! Kwiiiiiiiiik! Łe he he he... Kwiiiiiiik! Daj łit miiiiiiiii!|Fragment piosenki '''DSBM'''}}

'''Depressive black metal''', '''Suicidal black metal''', '''DSBM''' – ekstremalna odmiana [[black metal]]u, która łączy w sobie zarówno [[metal]] jak i naleciałości subkultury [[emo (ludzie)|emo]]. Poskutkowało to stworzeniem zespołów grających ostrą muzykę, aby ukazywać ''ciemną stronę ludzkiej psychiki'' oraz ''okrucieństwo świata'' poprzez płacze czy skowyty.

* '''Duszony, zarzynany wokalista''' – Ghhhhhhh... Gyhhhhh... Gggg...

* '''Epicki, duszony, zarzynany wokalista''' – Ths.....Spartaaaaaa......ghhhgghh.....

Depressive black metal traktuje o [[śmierć|śmierci]], samookaleczeniu, masowej zagładzie, autoagresji, depresji, szaleństwie, schizofrenii, samobójstwie, zgniliźnie, chorobach, nihilizmie i bezsensie istnienia. Widać pewien brak oryginalności, jednak muzycy tego nurtu nie przejmują się tym. Im zależy jedynie, aby ludzie się zabijali do muzyki. Kasy z tego nie ma.

==Muzycy i otoczka==

Aby grać DSBM należy być chorym psychicznie, co jest wśród muzyków często praktykowane. Niektórych nie powinno się wypuszczać na koncerty, a pomimo tego jeżdżą i mają się dobrze. W przeciwieństwie do black metalowców, nie stosują zbyt często [[corpse paint]]u, za to do zdjęć pozują w wannach pełnych krwi, ściśle obandażowani i ze sztucznymi bliznami, które bohatersko eksponują. Niestety nie zawsze są one sztuczne. Niektórzy muzycy za bardzo wczuwają się w rolę piewców autodestrukcji.

Zarówno nazwy zespołów, jak i tytuły ich piosenek, czy wygląd loga, nie pozwalają zapomnieć o tematyce kapeli. Dlatego mamy np. Happy Days, Lifelover, Thy Light, Mrak, ColdWorld, Nocturnal Depression czy Hypothermia. W logach umieszczane są szubienice, otwarte żyły oraz żyletki - są to odpowiedniki black metalowych pentagramów i odwróconych krzyży.

Fani DSBM to ekstremalna wersja emo. O ile ci drudzy udają, to prawdziwi DSBM-owcy tną się naprawdę, rzucają z budynków, wpadają po samochody, mają konto premium na [[gore]]gasmie, gdzie wrzucają zdjęcia efektownie zabitych ludzi i oceniają je. Zespoły depressive metalowe prześcigają się w statystykach, pod wpływem czyjej muzyki popełniło samobójstwo więcej osób.

===Przypadek Nattramna===

Nattramn, założyciel zespołu Silencer i twórca ambientowego projektu Diagnose:Lebensgefahr, jest niekwestionowaną ikoną w całej historii depressive black metalu. Ten psychopata ciął i kaleczył się podczas nagrań wokalu, aby jego krzyki i cały ''śpiew'' brzmiał bardzo realnie, a przy okazji stały się rzeczywiście adekwatne do treści bólu oraz nienawiści do świata/siebie/etc.

Silencer rozpadł się po zamknięciu Nattramna w zakładzie psychiatrycznym, gdzie zresztą powinien zostać. Tam poznał swoje nowe hobby - zabijanie małych dziewczynek. Uciekł i od razu wdrożył swoje plany w życie. Zaatakował toporem dwie z nich, jednak nie potrafił najwidoczniej dobrze tego zrobić, ponieważ obie uciekły. Sam wsiadł na rower, by zwiać policji, a gdy ci go złapali, prosił ich o [[śmierć]].

Nattramn trafił znów do psychiatryka, gdzie skutecznie oduczono go podobnych zachowań. W ramach ''rekonwalescencji'' pozwolono mu tworzyć kolejny projekt - Diagnose:Lebensgefahr. Tam mógł wstawiać schizofreniczne szepty, odgłosy szpitalnych urządzeń i odniesienia do holocaustu. Znów był true, awangardowy i underground.

[[Kategoria:Metal]]