Język białoruski
|
|
Ten artykuł jość napisany u stylu asaby (lub czaho tam), któraj datyczy i moża nia być zrazumiały dla ŭszystkich. |
Język biełaruski – mowa, u któraj parazumiewają się ludzie bez perspektyŭ na pałudniowy ŭschód od Białahostoka. Największe skupiska jej radzimych użytkawnikaŭ znajduja sia na Biełarusi – ich liczba dachadzi aż da czterdziestu. U Rzeczypaspalitaj mową tą pasługuje się za to całaja niezaaresztowanaja biełaruskaja apazycyja ŭ asabie Swiatłany Cichanoŭskiej.
Zapis[edytuj • edytuj kod]
Biełaruską mowę zapisywać można na trzy spasaby:
- cyrylicą, hdzie co druhi znak to ь i hdzie, w przeciwieństwie da Rasyji, nieużycie „ё” karane jość dwoma tysiącami rubli pazbawienia wolności[1];
- alfabetem łacińskim, który specyjalnie dla łysiny prezydenta przerobiono, bo za bardzo przypominał polski;
- szlaczkami, żeby było śmiesznie.
Funkcyje[edytuj • edytuj kod]
Z racyji, że z czterdziestu użytkawnikaŭ tejże mowy trzydziestu jość po asiemdziesiątce i przyhłuchych, największą rolę u kantaktach między nimi odhrywa język pisany, do któreho funkcyji należą:
- jabanie Łukaszenki paprzez pisanie starą łacinką;
- ŭkurwianie ruskich agentaŭ, którzy da adczytania twaich wiadamości czy też zapiskaŭ będą musieli biegle znać ukraiński, polski i język chuj;
- dowodzenie, że choć to język słowiański, to ta całaja cyrylica może i nia takaja zajebistaja.
Mowa mówionaja (werbalnaja) ŭystępuje zaś hłównie u komunikatach u mińskim metrze oraz apisanej u następnej sekcyji muzyce.
Muzyka u biełaruskaj mowie[edytuj • edytuj kod]
Jedynym hodnie reprezentawanym hatunkiem muzycznym u biełaruskaj mowie jość muzyka ludowaja, hranaja tam, hdzie nie odbierają radyja.
Ŭszystkie pazastałe hatunki wykanuje jeden czławiek – Lawon Wolski, ktary dla zachawania pazarów ich papularności co roku zakłada nowy zespół.
Przykładowe słowa[edytuj • edytuj kod]
Kolejno: cyrylica – staraja łacinka, bo nową jebać – tłumaczenie na ludzki i warszawski. Z tym, że ichniejsze „h” wymawiamy jak Grecy „g” (spółgłoska szczelinowa podniebienna nadpiekielna udławiona), „ŭ” jak „ł”, a „ł” jak ten jeden lektor Polskiej Kroniki Filmowej.
- ёсць – jość – jesteśmy
- грошы – hrošy – pieniądze
- у – u – w
- ёсць – jość – tak jest!
- бульба – bulba – to, co jeszcze zostało w spożywczym
- ёсць – jość – są
- дзень – dzień – napiszę, że noc i uwierzycie
- ўсё – ŭsio – wszystko[2]
- ёсць – jość – jest