Tekst źródłowy strony Jan Borysewicz

{{sur|polskiego muzyka|imię|Jan}}
{{T|Jan Borysewicz|urodzony [[17 kwietnia]] [[1955]] na [[wrocław]]skiej melinie znanej szerzej jako Sępolno}}gitarzysta, [[wokalista]] i kompozytor rockowy. Był także posiadaczem starszego o 5 lat brata, jednak rzuciła go dziewczyna i z rozpaczy powiesił się w wieku 21 lat. Mógł też pochwalić się matką chorą na [[stwardnienie rozsiane]], którą jako trzynastolatek musiał kąpać podczas nieobecności ojca, ekhm, nie mówmy już o tym. Nieoficjalne źródła podają, że ma też siostrę<ref>Nadal żywą i zdrową – sukces!</ref> , ale te wiadomości nie są potwierdzone. Muzyk wielokrotnie chwalił się stoczonymi w młodości bitwami. Wedle legendy, kiedyś lało się około 200 osób i przyjechało [[wojsko]], żeby opanować sytuację.

== Początki ==
Jego pierwszym instrumentem była [[perkusja]], z której wcześniej korzystał ojciec, jednak od grania na niej biednego Janka bolały ramiona i kanapki wypadały mu z rąk. Później przerzucił się na gitarę, która miała nadprzyrodzone struny znajdujące się 10 centymetrów nad progami. Od gry krwawiły mu palce, a żeby złagodzić ból, lizał gitarę. Pewnego pięknego dnia Borysewicz dostał propozycję wspólnego grania od [[Chorzów|chorzowskiego]] zespołu Apokalipsa. Brzdąkał tam 2 lata, mieszkając sobie w piwnicy, aż nagle do jego drzwi zapukał sfrustrowany Romek Lipko. Zaprosił go do swojej [[Budka Suflera|Budki Suflera]]. Janek natychmiast się zgodził, bo potrzebował siana na pieluchy dla swojej nowej córki Dżoany. Z Budką pograł 4 lata, później [[foch]]nął się na Lipkę, bo nie chciał on publikować jego kompozycji. Odszedł z zespołu z nowym best friendem Andrzejem Mogielnickim. Poszli prosto do studia nagrań Izy Trojanowskiej. No dobra, zahaczyli o [[bar]]. Niech wam będzie, o dwa.

== Założenie Lady Pank ==
Jakoś zimą [[1981]] roku mieli trochę wolnego czasu w studiu i Izka pozwoliła im nagrać ''Małą Lady Punk''. Już kilka miesięcy później, w sierpniu '82, zagrali swój pierwszy [[koncert]] w klubie ''Park''. Zespół był właściwie gotowy, ale nasz bohater ciągle się upierał, że to on będzie wokalistą. Jego protesty zakończyła narzeczona Mogiela, transportując z orkiestry wojskowej niejakiego [[Janusz Panasewicz|Jana Panasewicza]]. Po ujrzeniu go w mundurze Borysewicz podjął jedną ze swych życiowych decyzji i poszedł się upić. Niestety, dwóch Janów w jednym zespole to o jednego Jana za dużo. Panasa chciano zabić, ale ostatecznie przemianowano go na Janusza. Innych grajków Borysewicz podstępem ukradł z Oddziału Zamkniętego (może nikt nie zauważył?). Trzeba było jeszcze wytrzasnąć [[pieniądze|kasę]] na sesję nagraniową. Pomógł Stasiu Cejrowski, pożyczając im milion złotych. Z radości Borys z Mogielem odśpiewali na Placu Wolności ''Little T&A'' Stołnsów.

== Popularność i kryzys Lady Pank ==
Zespół Borysewicza w szczytowym okresie wydał mnóstwo płyt, mnóstwo koncertował, mnóstwo pił (co ważne!) i robił mnóstwo burd w [[hotel]]ach. W [[1985]] zespół udał się w trasę koncertową po [[USA]]. Borysewiczowi zaproponowano występ w teledysku [[Madonna|Madonny]], ale piosenka mu się nie spodobała i zrezygnował. Pewnego pięknego dnia<ref>W Dzień Dziecka</ref> zespół dawał koncert we Wrocławiu. Przed występem Borysewicz (zupełnie sam) spożył niesamowite ilości [[alkohol]]u, tak, więcej niż podczas balangi w klubie ''Park''! Podczas koncertu Jan usłyszał głosy. Nie były to standardowe głosy z nieba, które słyszy się po [[LSD]] albo podczas objawienia, ale głosy jego byłych kumpli, którzy najwyraźniej za nim nie przepadali. Padło kilka niezwykle kulturalnych zwrotów, które skłoniły Jana<ref>Nie wiemy jaki związek miało jedno z drugim, cóż, rosyjscy naukowcy nie oddali jeszcze wyników badań, a amerykańscy zbyt się wstydzili badać taką sprawę</ref>, do ukazania obecnym na stadionie dzieciom i nastolatkom z Nowej Huty swych [[Penis|genitaliów]]. [[ZOMO]] się zawstydziło (choć wedle legendy na twarzy jednego z funkcjonariuszy pojawił się drwiący, dumny uśmieszek pełen wyższości - wiemy, czego dotyczyła ta duma...) podobnie jak koledzy z zespołu, a zaraz potem ZOMOwcy aresztowali autora niegodnego postępku. Zespół został zawieszony, a muzyk zaszył się w domku pod [[Warszawa|Warszawą]], okazjonalnie przygrywając Grzegorzowi Ciechowskiemu na jego płytach solowych. Wydał też płytę z pastorałkami o pasjonującym tytule ''Królowa ciszy''. 

== Powrót Lady Pank ==
Po pół roku zespół został odwieszony, nagrał płytę ''Tacy sami'', później ''Zawsze tam gdzie ty'' i ''Na Na''. Ze starego składu został tylko nasz bohater i Janusz. Skład zmieniał się kilkakrotnie. Janek tworzył też solowe płyty, których nieszczęściem był jego wokal przypominający przeziębionego Roberta Sadzonkę. Ze swym zespołem gra do tej pory, odnosząc większe lub mniejsze sukcesy.

== Życie prywatne ==
Z Danutą Borysewicz ma [[córka|córkę]] Dżoanę, znaną biznesłumen (czyt. prostytutkę) urodzoną w [[1979]]  r. W okolicach roku [[1995]] wyrwał „na włosy” pewną małolatę Patrycję Sinkowską, z którą dorobił się córki Alicji, mieszkającej obecnie we [[Włochy|Włoszech]]. Jedyną rzeczą, którą odziedziczyła po ojcu jest uśmiech, którym, ku utrapieniu użytkowników, chwali się na [[Facebook|Mordoksiągu]]. Otrzymała też utwór instrumentalny pt. ''Dla Alicji''. Borysewicz posiada również dwie wnuczki, córki Joanny, Nicolę i Sarę (która ma nawet własną piosenkę ''Mała lady Sara''). Co zabawne i paradoksalne, Sara jest starsza od Alicji o 4 lata. Możemy sobie więc wyobrazić głos Sary oświadczającej, że właśnie urodziła się jej ciocia. Dość dużą sławą cieszy się też niejaka Honorata, dziewczyna Janka z czasów największej popularności [[Lady Pank]]. Stosunkowo często wspomina się o niej w biografii zespołu, grała też rolę epizodyczną w teledysku ''Czas na mały blues''.
{{Przypisy}}
{{DEFAULTSORT:Borysewicz, Jan}}
[[Kategoria:Polscy gitarzyści]]
[[Kategoria:Polscy tekściarze]]
[[Kategoria:Polscy wokaliści]]