Joy Division

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru

Joy Division – brytyjski zespół grający jakże wesołą odmianę Punk rocka Post-punk. Znani z dużej dyskografii, która liczy 27 albumów w tym dwa albumy studyjne, optymistycznych piosenek oraz tanecznych umiejętności wokalisty Iana Curtisa.

Historia[edytuj • edytuj kod]

W 1976, basista New Order Peter Hook oraz gitarzysta i wokalista New Order Bernard Summer przyszli na koncert Sex Pistols, chłopaki pozazdrościli im i stwierdzili że będą grać taką samą muzykę jak oni. Na tym samym koncercie spotkali Iana Curtisa, jego wysoki głos i energia doskonale pasowały do bycia wokalistą w punkowym zespole. Postanowili założyć zespół i nawet nie przeszkodziło im to że nie umieli grać na żadnym instrumencie.

Pierwotnie grupa nazywała się Warsaw[1] (ang. Piła wojenna), ale postanowili zmienić nazwę na Joy Division, ponieważ członkowie zespołu byli zafascynowani ideologią nazizmu. W 1978 perkusista zmienił imię i nazwisko po raz czwarty na Stephen Morris i w tym samym roku zespół wydał minialbum Nothing else matters.

W 1979 wydali swoją pierwsza studyjną płytę Under Pressure. W maju roku 1980 Ian Curtis popełnił samobójstwo, później wystąpił w teledysku Love Will Tear Us Apart oraz nagrał i wydał album Closer. Pozostała trójka założyła zespół New Order (ang. Nowe zamówienie) którzy wydali piosenkę Blue Monday, i ponoć też kilka innych utworów i albumów.

Przypisy