Edytujesz „Lady Pank”

[[Plik:Formacja LP.jpg|Lady Pank przed kłótnią o to, czyj jest ten francuski szampan|thumb|210px]]
{{t}}polski [[zespół rockowy]] założony przez Jana Borysewicza i Andrzeja Mogielnickiego. Zespół popularny nawiązujący do meneli pijących alkohol i nastolatek w transie narkotyków. Brak wykształcenia i zachowanie na scenie spowodowały, że zespół zaczął konkurować z takimi gwiazdami jak [[Perfect]], [[Kombi (grupa muzyczna)|Kombi]] czy [[TSA]]. 

== Historia ==
=== Początki ===
Zespół powstał w wyniku spisku na linii Mogielnicki - Borysewicz, gdy obaj zadręczali jeszcze swą bytnością członków Budki Suflera. Pewnego pięknego dnia, podczas letniej trasy koncertowej tegoż zespołu, obaj panowie obalili kilka(naście) szklanek i wpadli na genialny pomysł utworzenia własnego zespołu. Najpierw, korzystając z dobroduszności Izy Trojanowskiej, której Janek przygrywał przy nagrywaniu płyty, nagrali kilka piosenek takich jak „Mała lady pank” czy „Minus 10 w Rio”. Jako, że nie mieli odpowiednich do tego przedsięwzięcia muzyków, postanowili poszukać ich pod monopolowym (z sukcesem). Dwóch uprowadzili tez z Oddziału Zamkniętego. Mogiła znalazł w orkiestrze wojskowej wokalistę o nieprzeciętnej urodzie i stworzyli wspólnie pierwszą płytę (cudem unikając marskości wątroby), która rozeszła się w milionach egzemplarzy.

=== Rozkwit ===
Zagrawszy w samym 1983 r. grubo ponad 300 koncertów, postanowili zrobić coś niesamowicie oryginalnego, a mianowicie nagrać kolejna płytę. Zawierała ona stanowczo mniej przebojów, ale jej wdzięczny tytuł „Ohyda” i tak obił się chyba o każde polskie ucho. Zespół był znany i lubiany w całej Polsce, ale muzykom marzyła się Ameryka. W 1985 wyruszyli więc w trasę koncertową do owego państwa, gdzie m.in. spławili Madonnę proszącą Borysewicza o zagranie jej do jednej piosenki i doszli do wniosku, że są zbyt leniwi na karierę w USA. Powrócili, mając w dorobku angielską płytę pięknie zaśpiewaną przez Panasewicza, co budziło uznanie i pokorę wśród takich gigantów pijaństwa jak Oddział Zamknięty, Kobranocka czy Republika. Fani tego ostatniego toczyli bitwy ze zwolennikami Lady o to, który zespół jest lepszy. Prywatnie muzycy bardzo się lubili i śmiali ze swoich fanów, których niejednokrotnie atakowali ZOMO-wcy.

=== Upadek ===
1 czerwca 1986r. miało miejsce bardzo ważne wydarzenie w historii zespołu. I nie chodzi o to, że nie dostali prezentów na Dzień Dziecka. Grali wtedy z tejże okazji koncert we Wrocławiu. Stwierdzili, że nic się nie stanie, jeśli sobie coś niecoś wypiją. Niestety, Borysewicz odrobinę przesadził i zapewnił obecnym na stadionie dzieciom striptiz. Przerażeni rodzice szybko, choć z trudem, wyrwali swoim pociechom lornetki, a sam bohater został zabrany przez karetkę pogotowia na milicję. Co wydaje się zaskakujące, Kapiszon stworzył parę dni wcześniej okładkę kolejnego albumu zespołu, przedstawiającego człowieczka ze zsuniętymi spodniami. Później, w ramach zadośćuczynienia za ten haniebny czyn, zespół stworzył soundtrack do bajki „O dwóch takich, co ukradli księżyc”.

=== Powrót w wielkim stylu ===
W międzyczasie zespół pozbył się Szlagi, którego z radością zastąpił bodajże Endrju Dylewski, wydał popową płytę „Tacy sami” z tekstami Grześka Ciechowskiego. W 1990r. Borysewicz, sącząc poranne whisky, postanowił przywrócić zespołowi dawną świetność. Przywołał więc do garów Szlagowskiego, zatrudnił Piotra Urbanka do basu (Kapiszon był już wtedy kierowcą amerykańskich ciężarówek), przekupił Panasewicza litrem czystej i wraz z innymi muzykami nagrali wielki hit „Zawsze tam, gdzie ty” oraz płytę o tym samym tytule. Pieśń posiada nawet teledysk, w którym oprócz odwiecznego duetu Borysewicz – Panasewicz gra wymiotująca dziewczyna w ogromnych kolczykach, niezwykły automat robiący kolorowe zdjęcia, statki z papieru, pociąg, fajki, stół do bilarda i graffiti przedstawiające dziecko o trzech nogach.

=== Dalszy żywot ===
Do nagrania płyty „Na na” zespół zmienił perkusistę i basistę, gdyż Borysewicz poczuł się staro po zostaniu dziadkiem. Z tegoż albumu pochodzi kolejna mądra piosenka „Na co komu dziś”. Później panowie nagrali jeszcze płytę „Międzyzdroje”. Zawiera ona wspomnienia Panasewicza z jedzenia lodów bambino. „Zimowe graffiti” to list do Mikołaja, który nie dał Januszowi prezentu. „Łowcy głów” została zainspirowana dziko żyjącymi Indianami. Nagrali jeszcze wiele utworów takich jak: „Nasza reputacja” o bardzo ciekawym teledysku, „Teraz” promującą styl życia emo, „Strach się bać”, niemalże w całości poświęconą Kaczyńskim oraz „Maraton”, którzy został stworzony z myślą o zbliżającej się okrągłej rocznicy bitwy pod Maratonem.

== Ciekawostki ==
*O incydencie wrocławskim powstał film pt. „Mniej niż zero”. Najciekawszym doświadczeniem dla widza jest mała Joanna, która nawet jako kilkuletnie dziecko miała śliczne kurwiki w oczkach.
*Podczas jednego z koncertów we Wrocku Szlaga dostał od rozjuszonego tłumu kamieniem w klatę, co skłoniło lidera do wygłoszenia wzruszającej mowy, która doprowadziła winowajców do długotrwałej depresji.
*Z Lady pank bardzo lubili grać muzycy TSA, gdyż mieli oni najładniejsze fanki, których towarzystwem gardzili. Korzystali z owego faktu muzycy Tajnego Stowarzyszenia Abstynentów, zgarniając te dziewczynki (zwykle w wieku 12-15 lat, czyli odpowiedniki dzisiejszych beliberek i łandajrekszonerek) do swoich pokojów.
*Po jednym z koncertów muzycy znaleźli w swoim pokoju szampana. Niestety, był on ciepły. Wpadli więc na genialny pomysł ochłodzenia go przy pomocy gaśnicy lodowej. Narobili strasznego rumoru, co skłoniło mieszkającego w tym samym hotelu dyrcia jakiejś orkiestry do interwencji droga telefoniczną. Rano muzycy wyznali ze skruchą, że „wczoraj wieczorem doszło do starcia muzyki rockowej z klasyczną”.

==Muzycy==
[[Plik:Upity Panasewicz.jpg|Janusz Panasewicz znowu fałszujący|thumb|220px|right]]
*{{t|Jan Borysewicz}}nieusłużnie uznawany za geniusza polskiej muzyki rockowej. Wcześniej grał na nerwach muzyków z [[Budka Suflera|Budki Suflera]], do czasu, gdy poznał Andrzeja Mogielnickiego – autora tekstów piosenek jego przyszłego zespołu. Jest także śpiewakiem, gdy Panasewicz już nie ma siły fałszować. W czasie koncertu lubi sobie pogawędzić z publicznością po łacinie (tej podwórkowej).
*{{t|[[Janusz Panasewicz]]}}mistrz świata w tańcu połamańcu. Nie umie śpiewać (zastępuje go publiczność lub podpity [[Jan Borysewicz]]) i nie posiada żadnego wykształcenia. Pod względem zachowań na koncertach jest unikany (niebezpieczeństwo oberwania butelką od wódki 80%).
*{{t|Kuba Jabłoński}}jak nudzi mu się to wali w perkusje aż każdy ogłuchnie.
*{{t|Krzysztof Kieliszkiewicz}}potrafi grać na gitarze z [[playback]]a. Uczył się od Borysewicza nie tylko gry na instrumencie, ale i wielu innych rzeczy nieprzydatnych w życiu.

===Byli===
*{{t|Jarosław Szlagowski}}stary perkusista, najprawdopodobniej największy niszczyciel hoteli w czasach PRL obok Borysa.
*{{t|Edmund Stasiak}}pomimo, iż oficjalnie nie działa w zespole od 1989, to jakoś wraz z swoją grupą ([[Emigranci (grupa muzyczna)|Emigranci]]) ma popularność.
*{{t|Paweł Mścisławski}}słynny '''Kapiszon''', autor orgazmów u nastolatek.
*{{t|Andrzej Łabędzki}}jego jedynym sukcesem było napisanie piosenki ''Mały Rastaman'' oraz jej skomponowanie i notabene zaśpiewanie przez Borysewicza (Borys miał monopol w komponowaniu)

==Reszta==
[[Plik:Borysewicz.jpg|Jan Borysewicz podczas szukania petów|thumb|212px]]
*{{t|Andrzej Mogielnicki}}niedoszły poeta i prawnik. Wyrzucili go z uniwersytetu i teraz udaje, że pisze teksty podobne do rocka. A jak się okazuje, naśladuje disco polo.
*{{t|Grzegorz Ciechowski}}pisał dobre, lecz i niedocenione teksty. To dzięki niemu mamy [[Zostawcie Titanica]].

==Zainteresowania==
* Rzucanie flaszek po wódce w publiczność,
* Granie z playbacku,
* Udawanie śpiewu (Panasewicz, czasem i Borysewicz).
* Pokazywanie [[penis|prącia Borysewicza]] podczas koncertu z okazji Dnia Dziecka.

==Piosenki==
*{{t|Mniej niż zero}}czyli piosenka o ich ilorazie inteligencji i wartości ich w rodzinie.
*{{t|Ohyda}}reakcja na Panasewicza bez makijażu.
*{{t|Kryzysowa narzeczona}}utwór o żonie Mogielnickiego załamanej po kolejnej zabawie z muzykami.
*{{t|Moje Kilimandżaro}}czyli dzień jak co dzień. Piękna pieśń o kacu po balandze w klubie Park. A cieć, skubany, jeszcze dopływ wody zamknął. 
*{{t|Mała wojna}}piosenka o porannej rywalizacji muzyków w hotelu, czyli "Kto pierwszy do kibla".
*{{t|Tańcz głupia tańcz}}relacja zespołu po obejrzeniu gołej [[prostytutka|prostytutki]].
*{{t|Mała lady punk}}po odejściu z Budki Suflera zdesperowany Borysewicz postanawia nagrać piosenkę z własnym zespołem. Podziwiajmy więc jego próby śpiewania o dziewczynie z niebieskimi brwiami (czyżby inspiracja Avatarem?)
*{{t|Zamki na piasku}}wspomnienie Borysewicza gdy miał 5 lat i budował zamki na koloniach.
*{{t|Wciąż bardziej obcy}}emo song, Borysewicz nagrał tą piosenkę w rozpaczy gdy został wywalony z Budki Suflera.
*{{t|Fabryka małp}}tytuł mówi samo za siebie. Produkcja kolejnych małp do Sejmu (piosenka wykonana na walce z komunizmem w Polsce).
*{{t|Marchewkowe pole}}pieśń pochodząca z soundtracku do bajki pt. "O dwóch takich co ukradli księżyc". Dobra rada:jeśli nie chcesz spotkać Panasewicza (wiem, że nie chcesz) pod żadnym pozorem nie wpuszczaj ziemi w głowę. On tam na ciebie czyha, zakopany niczym struś!
*{{t|Tacy sami}}piosenka w pamięci byłej dziewczyny Kieliszkowskiego zamkniętej w izolatce.
*{{t|Zostawcie Titanica}}wspomnienia choroby lokomocyjnej wśród muzyków.
*{{t|Zawsze tam gdzie ty}}jedyna piosenka o miłości (na szczęście), grają ją na weselach, czyli to disco-polo.
*{{t|Niedokończona ulica}}piosenka patriotyczna. Panasewicz żali się, jak to próbował wyemigrować, ale nigdzie go nie chcieli. Ostatecznie wrócił do Polski, dzięki czemu ominęła go praca kierowcy ciężarówki.
*{{t|Sztuka latania}}utwór o znanym lotniku Robercie Matei.
*{{t|Na co komu dziś}}piosenka z morałem - nie pijemy piwa, z którego uleciał gaz!
*{{t|Vademecum skauta}}uczą harcerzy picia wódki, bo to honorowo.
*{{t|Minus 10 w Rio}}skoro Rio, to czekamy na odpowiedź Świebodzina.
*{{t|Na granicy}}utwór o przemycie fajek na Ukrainę.
*{{t|Stacja Warszawa}}opis brudu na Warszawa Centrum.
*{{t|Strach się bać}}jako, że utwór powstał w 2007 roku, to tajemnicze źródła podają, że jest to opis wyborów w 2005 roku.
*{{t|Z dachu}}Spowiedź dekarza. 
*{{t|Chłopak z mokrą głową}}najnowszy hicior, opowiadający o oberwaniu wodą z 4 piętra Jabłońskiemu.
*{{t|Mój świat bez ciebie}}mamusia mówiła, żeby tyle nie chlać, ale nie!

[[Kategoria:Polskie zespoły muzyczne]]