Tekst źródłowy strony Nonźródła:NonAnaliza: odcinek 8

== Rozdział 1 ==
<poem>Przez długie tygodnie leżałam tylko w łóżku płacząc jak małe dziecko.
{{c|#778899|Na policję nie poszła, bo po co, poza tym jest JP i nie będzie konfidentem, lepiej dostać odleżyn.}}
{{c|#FB7E6C|Po tygodniu to już nie ma po co iść, bo dowody się rozmyły.}}
{{c|#778899|Ponoć ma przeoraną twarz i piczę jakby pod Pendolino wpadła, raczej się to w tydzień nie zagoiło, chyba że ma regenerację jak <u>{{kl|#778899|Dragon Ball|Piccolo}}</u>}}
Rodzice się mną choć trochę zainteresowali. Pytali się mnie kilka razyco mi jest, ale za każdym razem odpowiadałam krótkinic, albo po prostu nie odpowiadałam. Po pewnym czasie było trochę lepiej, ale w ogóle nie wychodziłam na zewnątrz, z nikim się nie spotykałam. I tak było cały czas, dzień w dzień przez osiem miesięcy, dwa tygodnie i cztery dni.
{{c|#778899|Może przez gwałt stała się gumisiem i boi się, że ją ludzie zobaczą.}}
Pewnego wieczoru usłyszałam dziwną rozmowę moich rodziców. Przeraziło mnie to co usłyszałam. Pierwszy raz słyszałam, żeby rozmawiali na mój temat.
{{c|#778899|W ogóle, w ciągu tych 15-20 lat nie rozmawiali o niej? Myśleli, że to zbiorowa halucynacja?}}
{{c|#FB7E6C|Zbiorowa halucynacja trwoniąca pieniądze starych.}}
- Nie uważasz, że z Valerie dzieję się coś dziwnego? Nie pamiętam już kiedy ona ostatnio z kimś rozmawiała. Zapomniałem już jak brzmi jej głos. Myślę, że nasza córka jest psychiczna.
{{c|#778899|Ech, sjp.pl twierdzi, że określanie osobę chorą psychicznie ''psychicznym'' jest w porządku, ale tak to chujowo brzmi, że mnie zęby bolą, jak widzę takie coś.}}
{{c|#FB7E6C|„przyszłem” nie jest poprawne, a to jest poprawne? Weźcie, kto to w ogóle zasady ustala w tym języku?}}
To dziwne, żeby nastolatki w jej wieku tak się zachowywały przez długie miesiące. - powiedział ojciec.
- Tak, masz rację John. Uważam, że powinniśmy się jej pozbyć i oddać do Szpitala Psychiatrycznego jak najdalej stąd.
[[Plik:Huehuehuehue.gif|center]]
{{c|#778899|Szpital Psychiatryczny to starożytne bóstwo eskimoskie, odpowiedzialne za połowy dorszy, stąd te wielkie litery.}}
Ona nie jest normalna, tylko pogorszy nam naszą reputację. - zgodziła się z ojcem matka.
{{c|#778899|Spadnie im respekt w San Andreas i będą musieli kolejne misje wykonywać dla Rydera.}}
{{c|#FB7E6C|''Watch the road, motherfucker! The road!''}}
Zawsze wiedziałam, że ich nie obchodzę, a ta rozmowa jest tego przykładem. Byłam w szoku.
Czy ja naprawdę jestem psychiczna?
Zamknęłam się w łazience i wyciągnęła ukrytą żyletkę i z westchnieniem ulgi przejechałam po skórze.
{{c|#778899|Już beż żadnych wątpliwości mogę potwierdzić, że jesteś pieprznięta.}}
To była moja pocieszycielka. Zawsze mi pomagała, kiedy miałam doła. Tnę się bo jestem słaba, głupia i do tego psychiczna jak twierdzą moi rodzice. Pragnęłam by nacisnąć żyletkę silniej i tak zrobiłam. Po raz pierwszy pocięłam się następnego dnia, gdy mnie zgwałcono. Na taką rozpacz może tylko pomóc ból.
{{c|#778899|Jak ją gwałcił, to bolało, czyli można powiedzieć, że jej pomógł i minus za gwałt mu się zrównoważył.}}
{{c|#FB7E6C|Nawet ten plus duży był, bo wręcz bardzo bolało.}}
{{c|#778899|Czyli powinna podziękować gwałcicielowi i na odchodne pocałować go w policzek.}}
Patrzyłam się na spływającą krew po moich nadgarstkach i udach. Ból i widok krwi sprawiał, że czuję się lepiej.
{{c|#FB7E6C|Po udach? Po cholerę się ona rozbiera do tego?}}
{{c|#778899|Może to jakiś masoński rytuał, chuj wie.}}
Jestem psychiczna.
Jestem psychiczna.
Jestem psychiczna.
Jestem psychiczna.
Powtarzałam tak kilka razy te dwa słowa w myślach. Nie chcę iść do żadnego Szpitala Psychiatrycznego. Chciałam już kiedyś skończyć ze sobą, ale nie potrafiłam i teraz też bym tego nie potrafiła. Przecież mogłabym skoczyć z dachu, albo się zastrzelić, ale łatwo się mówi, a trudniej zrobić.
{{c|#778899|Jakby nie żyła w Londynie, tylko w USA, mogłaby się zastrzelić od ręki, bo tam każdy ma broń. Mówiłem, że kiepska lokalizacja tego opka.}}
{{c|#FB7E6C|Nie wiadomo, tam nawet dwuletnie dzieci strzelają do rodziców.}}
Postanowiłam pójść do salonu gdzie wcześniej rozmawiali rodzice. Podeszłam do nich i przyglądałam się na nich kilka sekund z nienawiścią i obrzydzeniem w oczach. Ledwo powstrzymywałam łzy.
- Dlaczego? - wyszeptałam
- O co ci chodzi, skarbie? - spytała matka ze sztucznym uśmiechem.
- Nie mówi do mnie skarnie! - powiedziałam zdenerwowana i dodałam - Nie udawajcie głupszych niż jesteście.
{{c|#778899|Ale mi się ten słownik przydaje dzisiaj. Jak się okazuje, jest takie słowo jak [http://sjp.pl/skarnie skarn]. W sumie ja bym się jednak nie obraził, gdyby mi ktoś tak powiedział.}}
Wszystko słyszałam! Szpital Psychiatryczny? Serio? Tylko na to was stać?
{{c|#778899|Racja, mają swoją firmę, mogą po prostu zainwestować w jakieś materiały dźwiękochłonne i zrobić jej izolatkę w piwnicy w stylu Fritzla.}}
{{c|#FB7E6C|Ostatnio czytałem taką historię, że babka żyła normalnie z facetem, tyle że on co jakiś czas lądował na odwyku, więc zrobili mu u siebie w domu pokoik z szafeczkami, sterylnymi strzykawkami, łóżeczkiem z pasami i tam się zamykał raz na tydzień i ćpał do upadłego. Później wychodził i znowu się stawał przykładnym mężem i ojcem.}}
Jesteście takimi egoistami!
Matka i ojciec stali w bezruchu. Szczerze to się im nie dziwie. Sama jestem w szoku. Nie pamiętam już kiedy powiedziałam więcej niż trzy słowa.
- Uspokój się! - warknął ojciec
- Tak będzie lepiej dla nas i dla ciebie. Spakuj najważniejsze rzeczy w jedną walizkę, bo jutro jedziemy do Szpitala Psychiatrycznego, do Holmes Chapel o ósmej rano. - powiedziała matka
{{c|#778899|Istnieje wieś Holmes Chapel w Anglii, 250 kilometrów od Londynu. Problem w tym, że nie ma tam ani szpitala psychiatrycznego, ani nawet przychodni z pediatrą czy egzorcysty.}}
{{c|#FB7E6C|Ale powinni mieć kaplicę.}}
{{c|#778899|Ma. W nazwie.}}
Spłynęłam mi łza.
{{c|#778899|Tylko jedna. Za dużo kreskówek się naoglądała.}}
Szybko ją wytarłam i odeszłam. Gdyby oni tylko wiedzieli co przeżyłam...
A może właśnie tam będzie mi lepiej? Spakowałam kilka rzeczy i po paru minutach usnęłam. Chciałam zapomnieć o tych wszystkich problemach, a sen był najlepszym rozwiązaniem.
Byłam na jakimś dworcu. Nazywało ono się Holmes Chapel.
{{c|#778899|Dworzec nie jest rodzaju nijakiego, nawet jeśli to jest bierutowski barak PKP z powybijanymi szybami.}}
{{c|#FB7E6C|Tak jakieś 7 lat temu wyglądał dworzec w Przeworsku.}}
{{c|#778899|Tak do dziś wygląda większość polskich dworców.}}
Co ja tutaj robię? Byłam tylko ja w obcym mi miejscu. Poszedł do mnie jakiś mężczyzna zielonooki z burzą loków na głowie. Był pijany i cały zapłakany.
- Przepraszam Cię Valerie!  Tak bardzo cię przepraszam. Gdybym tylko mógł cofnąć czas! Wybacz mi, proszę! Obiecuję, że się zmienię! Daj mi tą drugą szanse. Moje serce bije tylko dla ciebie. Kocham cię, Val!
Chciałam od niego uciec, ale nie mogłam się ruszyć...
Nagle się obudziłam. Twarz ze snu była mi bardzo znajoma.
{{c|#778899|Tak, my też ją niestety znamy, to jeden z tych osłów z 1D. Przejebane mieć sny z takimi ludźmi, chociaż ja raz miałem gorzej, bo mi się Pangia śnił.}}
{{c|#FB7E6C|Mi się różni ludzie śnili, ale chyba jeszcze nikt z Nonsy. A chociaż może kiedyś… Chyba nawet o tym na kanale wspominałem.}}
To tylko sen - pomyślałam.</poem>