Edytujesz „Pesa Mazovia”

EN95 to pojazd pełen sprzeczności – z jednej strony najbardziej awaryjny skład z taboru WKD, z drugiej jednak jeden z przyjemniejszych do jazdy (zakładając, że stoisz, a nie siedzisz, oraz że nie są godziny największego szczytu). Podczas podróży tym składem nietrudno poczuć się, jakby się nim płynęło, a nie jechało – Grucha paradoksalnie sprawia wrażenie bardziej komfortowej, pod względem chociażby tłumienia nierówności, od swoich ''znacznie'' młodszych kolegów. Wyciszenie wnętrza (nawet pomimo tego, że z zewnątrz skład buczy nie szczędząc hałasu) również jest lepsze niż w EN97<ref>Też Pesa</ref>, czy nawet EN100<ref>To już [[Newag]]</ref>. Wszystko jest fajnie do momentu, kiedy postanowisz usiąść, bowiem siedziska w tymże składzie nie dość, że są całkiem twarde, to jeszcze są mocno nieergonomiczne, a pomiędzy niektórymi odstęp jest tak mały, że odległość od końca siedziska w pierwszym siedzeniu do początku plastiku obudowującego oparcie drugiego siedziska nie wynosi nawet 25 cm. Skład pomimo tego, że sprawia wrażenie szerokiego, to w czasie godzin szczytu, a więc przy maksymalnym obciążeniu wnętrza pasażerami, jest strasznie ciasny, co spowodowane jest zajmującym sporo miejsca rozmieszczeniem poręczy czy siedzisk.