Pong

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
Psychodeliczny kot.jpg
Psychodelic.jpg
„Nigdy nie wiesz, kiedy oni zaczną, a ty piszesz w śpiączce jak te antylopy na imprezie…”
Autor tego artykułu przedawkował… Właściwie to nie wiemy co. W każdym razie nie martw się, że nie rozumiesz tego artykułu. My też go nie rozumiemy.

Pong – pierwsza gra komputerowa na świecie. Polegała na odbijaniu białego piksela za pomocą kreski i niedopuszczeniu, aby owy piksel uciekł poza pole gry. Znana i używana powszechnie w latach '70.

Pong stracił swoją popularność dwadzieścia lat po wypuszczeniu go na rynek – pojawił się Mega Soccer.

Sterowanie[edytuj • edytuj kod]

Pierwotne wersję Ponga sięgają aż do starodawnych konsol, odziedziczonych po rodzicach, którzy zostali obdarowani tym przez swoich rodziców. Warto wspomnieć, iż jak na tamte czasy była to niezwykle szpanerska konsola. Dwie rolki, które ćwiczyły umiejętność rozwijania srajtaśmy, oraz pistolet, którego działania[1] nikt nie był w stanie zrozumieć. Gra polegała na przewijaniu kreski po ekranie.[2]

MODyfikacje[edytuj • edytuj kod]

Konsola posiadała kilka modów do Ponga:

  • Pong player vs. computer
  • Pong o ścianę 1player
  • Pong o ścianę 2players
  • Pongshot – zamiast odbijać piksela można go po prostu zestrzelić. Piksel ucieka z ekranu, więc należy się spieszyć!
  • Shotpong – zasada taka jak Pongshot, ale tutaj piksel odbija się od krawędzi ekranu

Fabuła[edytuj • edytuj kod]

Jako, że Pong to gra z zamierzchłych czasów automatów, fabuła jest niezwykle rozwinięta. Jesteśmy tenisistą, który (jak to każdy tenisista) odbija piłkę.
Niektórzy uważają, że w tej grze drzemie coś więcej. Podobno twórcy umieścili tam tajne levele! Głównym bohaterem jest średniowieczny tenisista, który został emo i nikt go nie rozumiał. Mądry czarodziej uwięził tenisistę w innym wymiarze. Wymiar ten był wymiarem EMO. Był czarno-biały. W sam raz dla emo! Jednak tenisista poczuł się tak samotny, że chciał się stamtąd wydostać. Czarodziej postawił mu ultimatum: „Udowodnij, że nie jesteś emo!” Odtąd tenisista próbował zmusić piksele do pocięcia się. Wtedy stałby się wolny.
Według tej teorii gra miała się zakończyć szczęśliwym zakończeniem po 4096 odbiciach. Niestety twórcy nie przewidzieli tego, że procesor (to dziwadło nie miało procesora) konsola potrafi liczyć tylko do 15!

Przypisy

  1. jak w przypadku Pegazusowego
  2. to stąd wzięły się M$towe paski przewijania