Edytujesz „Poradnik:Jak być dobrym rockmanem”

Jeżeli trafiłeś na tę stronę, zapewne każda część Twojej osobowości pragnie się zrealizować jako porywający tłumy, drwiący z estabilishmentu twórca [[rock|muzyki twardej jak otoczak]]. Wbrew pozorom, to wcale nie jest takie trudne - jeżeli zastosujesz się do poniższego poradnika, z niedorobionego tworu ludzkiego plumkającego na gitarce kumpla staniesz się rockowym wcieleniem zajebistości, na którego widok padają [[kobieta|wszelakie przedstawicielki płci pięknej]] w przedziale 11-98, a Twoja muzyka będzie niosła się szeroko po świece echem i kablówką. I pamiętaj – ''carpie diem k{{cenzura}}a mać''.

[[Grafika:Grzegorzmarkowski.jpg|200px|thumb|right|Mniej więcej tak wygląda rockman]]

* Po pierwsze – określ się. Dostrzeż swoją zajebistość. Powiedz sobie jasno, ze chcesz prowadzić żywot rock’n’rollowca, porywać tłumy, uprawiać seks ze wszystkimi i umrzeć młodo u szczytu kariery. Wybierz kim chcesz zostać!

* Zdecyduj, czy będziesz działał sam czy w grupie. Odnajdź się jako niezrozumiany outsider w białym podkoszulku śpiewający o nowoorleańskich samobójcach lub jako bard porywający tłumy i wtykający tlącego się peta w gryf [[gitara|gitary]]! Czy znajdziesz kilku mało rozgarniętych przedstawicieli klasy średniej, których zmusisz do gry na instrumentach i picia z tobą?

* Zmień [[imię]] i [[nazwisko]]. Musi być łatwe do wymawiania i dobrze brzmiące, np. Robert Sadzonka. Jeżeli masz nazwisko nie dające się wymówić bądź brzmi dość zdechlakowato (trudne słowo), tym bardziej je zmień, inspirując się mitologią bądź astronomią, np. Frycek Saturn, Zydel Gwiezdny Pył, Adam Mrówka.

* Znajdź [[instrument]]y. Podstawowe, surowe brzmienie stanowią gitara rytmiczna, gitara basowa, gitara, na której wygrywa się fajne melodyjki i perkusja. Głębię brzmienia możesz wspomóc klawiszami w starym stylu, np. organami Hammonda. Syntezatorów użyj dopiero na dziesiątej płycie, na jedenastej poeksperymentuj z muzyką klasyczną. Instrumenty kupisz w dobrym sklepie muzycznym/ od kumpla/ starych hipisów; ostatecznie zrób sobie je sam, używając drewna z dwustuletniego kominka, sprężyn z motocykla starszego brata, guzików ze swetra siostry etc. Jeżeli chcesz się wyróżniać, spraw sobie instrument zapominanej grupy etnicznej, którego nazwy nawet nie potrafisz wymówić, np. didgeridoo lub páixiāo.

* Zapuść [[włosy]]. Żaden plebejski jeżyk nie wchodzi w grę. Długie pióra są wyznacznikiem wolności od zasad, oderwaniem od establishmentu, sprzeciwem wobec walki zbrojnej etc., poza tym musisz czymś wymachiwać na scenie i zamiatać twarze napalonych groupies, ew. musisz mieć coś do wkładania innym członków zespołu do nosa, kiedy ci śpią, zamiast wymyślać partie gitarowe.

* Znajdź menedżera. Menedżer nie tylko dba o twoje sprawy związane z zawodem, ale wyciąga z niefortunnych sytuacji typu przebudzenie z nagą gwiazdą porno w wannie pełnej fasoli, gdy wokół migają flesze paparazzi z Rolling Stone; zamawia także dziwki do apartamentów i skręca karki nachalnym neonazistom, którzy chcą zbojkotować twój występ.

* Znajdź sobie żonę. Musisz mieć kogo zdradzać. Musisz też mieć z nią około pięciorga dzieci. Jak będziesz stary będziesz mógł się na nich wyżywać.

[[Grafika:Greenday.png|150px|thumb|right|Tak masz wyglądać]]

* Jeśli masz zamiar grać [[punk rock]]a – wystarczą Ci dżinsy z [[biedronka|biedronki]] za 15,82, żel do włosów firmy ''Jak dobrze stoi'' 1,99 za kilogram, gitarę (nie musisz umieć grać, ale masz ją mieć) oraz trochę czarnej farby do ścian. Może być dekoral. Nie, ty nie masz malować ścian. Ty masz malować sobie twarz! Zetnij też włosy, które zapuszczałeś.

* Jeśli jednak skupiłeś się na [[classic rock]]u – potrzebujesz garnituru (albo tylko spodni od niego), wąsów, wąsów i jeszcze raz wąsów, kilka worków po kartoflach (trochę nici i wyglądają jak luźne ciuchy, zaufaj mi), deski i drutów. Nie patrz się tak... Masz być jak [[MacGyver|Makgajwer]]! Jak Tomilidżons! W Ściganym! Sam musisz sobie zrobić gitarę.

== Przebieg kariery ==

* Bądź intelektualistą. W swoich piosenkach zamieszczaj wyrafinowane metafory i przywołuj dzieła wielkich myślicieli bądź ideologie religii Wschodu. W dobrym tonie jest odwoływanie się do legend arturiańskich, mitologii Cthulu i legend miejskich głoszonych przez twojego sąsiada.

* Używaj sobie. Stres nagromadzony podczas trasy koncertowej odreagowuj fantazyjnym używkami, których dostarczają rosyjscy znajomi twojego menedżera. Masz szeroki wachlarz możliwości: tytoń ([[cygaro|cygara]], szlugi, fajki, skręty, tabaka, pety, badziabągi itd.), napoje alkoholowe ([[wódka]], ruska wódka, czysta, mniej czysta, denaturat, [[metanol]], [[etanol]], [[spirytus]], woda utleniona, perfumy twojej Żony, piwo, wino, tanie wino, Châteaux de Yabeaulle, miód pitny, sake, cukierki z alkoholem podwędzone z zeszłorocznej choinki perkusisty, szampan, gin, bimber sklepowy, bimber pędzony przez twoją kochaną Babcię itd.) oraz narkotyki (kokaina, heroina, amfetamina, metamfetamina, Marysia, haszysz, dimetylotryptamina, klej szkolny Ajax w tubce, antydepresanty twojego menedżera, Zozole, opium, morfina, Dietyloamid kwasu D-lizergowego, eter, konopie indyjskie, maki z ogródka twojej Mamusi, kwasek cytrynowy itd.) oraz [[kawa]]. Używaj najlepiej wszystkiego naraz, kapiąc się w eterycznej mgle odurzenia wspomagającej twoją twórczość.

* Ćpaj. Ćpanie pozwala spojrzeć na rzeczywistość z zupełnie innej perspektywy, kiedy materiał na nową płytę leży odłogiem. Różowe belgijskie nietoperze i falujący ludzie z głowami w kolorze burgunda są świetnym materiałem na piosenkę o wyalienowaniu w społeczeństwie. Pamiętaj jednak o stosownym umiarze. Złoty strzał aplikuj tylko wtedy, gdy twoja ostatnia płyta okazała się łabędzim śpiewem albo twój perkusista obsmarował cię w The Sun, wyjawiając twój romans z podstarzałą wiccanką (a twoja Żona przeczytała artykuł i już do ciebie jedzie). Nie martw się o przedwczesną śmierć – i tak kiedyś umrzesz.

* Kiedy nie masz jak ćpać, chlej. Chlej na umór i spijaj się jak świnia. Napoje wyskokowe działają pozytywnie na ożywienie kontaktów międzyludzkich oraz na cechy personalne, tj. odwaga osobista bądź śmiałość w stosunku do płci przeciwnej. Oczywiście, zachowaj stosowny umiar. Kiedy znajdujesz swojego basistę śpiącego nago w hotelowym korytarzu przytulonego do palmy doniczkowej, powinieneś przystopować. Nie martw się rakiem – i tak kiedyś umrzesz.

* Pal. Bez względu na wszystko. Wokół twojej osoby powinna unosić się tajemnicza tytoniowa mgła o zapachu tlących się gałązek z ogniska rozpalonego w dzikim borze. Nie zaprzątaj sobie głowy rakiem – i tak kiedyś umrzesz.

* Podczas tras koncertowych prowadź zwierzęcy tryb życia. Stosuj używki, spraszaj groupies do swojego pokoju i poskramiaj je za pomocą pejcza, wdawaj się w bójki z ochroniarzami, rzygaj na członków twojego zespołu i fanów domagających się autografów; po prostu zdegraduj swoje istnienie do jedzenia i seksu. Potem będziesz się leczył pod czujnym okiem twojej Mamusi.

* Epatuj samczością. Nikt nie chce słuchać przygarbionego nerda w golfie śpiewającego o akceleratorach energii jądrowej na pokładzie Enterprise. Tryskaj testosteronem jak fontanna w letni dzień, śpiewaj o nagich dziewiczych ciałach wylegujących się na białych piaskach Maroka, eksponuj swoją porośniętą zmysłowymi kłaczkami pierś godną nordyckiego boga wojny.

* Nie przejmuj się niczym. Wszystko musi ci wdzięcznie wisieć i powiewać – twój [[menedżer]] załatwi wszystko za ciebie. Nie przejmuj się innymi ludźmi – wyznawaj hinduską ideologię [[karma|karmy]], która ukarze twoich prześladowców. Teoria karmy dotyczy wszystkich, tylko nie twojej osoby.

* Wydawaj przyjęcia, które odbiją się echem po całym kraju. Pod przykrywką bankietu dla współpracowników z wytwórni zorganizuj pięciodniową orgię z atrakcjami takimi jak: striptizerki w habitach, karły z kokainą na tacach, nagie zapasy w błocie, rzucanie galaretką wiśniową, rzucanie telewizorów z szesnastego piętra Hiltona, łowienie ryb przez okno, dewastowanie obijanych skórkami szynszyli foteli, rzucanie zgniłymi owocami w obsługę hotelową etc.

* Uprawiaj seks. Jako niezbędny atrybut twojego wizerunku machismo, odreagowanie stresu podczas nagrywania opus magnum, rozrywka z dodatkiem fasoli między koncertami czy rzecz, której żałujesz, kiedy zza oceanu przylatuje twoja Żona i zastaje cię w łóżku z dziesięcioma nagimi modelkami, jest nieodłącznym dodatkiem do twojego życia. Uprawiaj go z obiema płciami – poszerzą się twoje horyzonty, a biseksualizm jest szczytem humanizmu i wyrafinowania. Postawa ta pomaga przetrawić rozczarowanie prostytutką w trakcie terapii hormonalnej. Zwierzęta, zwłoki i drzewa są zdecydowanie passé.

* Jeżeli nie jesteś tak genialny jak Pink Floyd i nie piszesz egzystencjalnych tekstów jak Bob Dylan, zadbaj o prezencję i stań się symbolem seksu. Zdjęcie twoich pośladków niech zdobi każdy magazyn dla gospodyń domowych, odlew twojego prawego sutka będzie najczęściej zamawianym wzorem dzwonków do drzwi, tak jak makieta twojego fallusa będzie zdobić domostwa samotnych, bogatych kobiet po trzydziestce.

* Zainteresuj się groupies. Te fascynujące stowarzyszenia zrzeszające kobiety w przedziale wiekowym 12-90 lat obchodzi tylko to, by się z tobą przespać. Skutecznie zastępują nieobecność twojej Żony podczas trasy, kiedy nikt nie może dać buzi w obtarte kolano. Potem możesz nająć je do prania twojej bielizny, prowadzenia rachunkowości czy cucenia perkusisty z letargu poalkoholowego.

* Nie odrzucaj zwykłych fanek na rzecz groupies. Te biedne dziewczęta po prostu chcą zdobyć twoje koszule z kroplą twojego potu bądź twój włos łonowy. Wcale nie musisz z nimi sypiać – wystarczy, że dasz im milimetrowy fragment swojego DNA, a masz 56% szans, że się tym zadowolą, tak jak wyprawianiem niestworzonych rzeczy przed twoim zdjęciem w gazecie.

Każdy dobry rockman wie, kiedy musi zejść ze sceny, czy to niepokonanym, czy to obrzuconym wcześniej pieczywem i innymi produktami spożywczymi. Ale nie możesz w kwestii odwalenia kity zdać się na slepy los; musi być to proces uwzględniający kilka ważnych czynników.

* Wiek. Masz czas do pięćdziesiątki – potem przestaniesz kogokolwiek obchodzić, kiedy będziesz zramolałym starym pierdzielem z rakiem płuc i wątroby.

* Rozciągłość czasowa. Mówimy stanowcze NIE powolnemu opuszczaniu tego padołu w ciepłych kapciach, w otoczeniu przez rozszlochanych bliskich. Jesteś jak meteor, złotko, więc musisz zastosować się do zasady "pyk-znik".

* Miejsce. Klasycznym miejscem jest miła prywatka, która przekształciła się w dziką imprezę bez hamulców - ale w tym zgiełku nikt nie zauważy, że nagle posiniałeś. Musisz wybrać, czy wolisz, aby twojego trupa znaleźli po paru dniach, czy paść na oczach zgromadzonych.

* Sposób. Tu panuje całkowita dowolność, jednak w modzie jest [[samobójstwo|samoukilenie]] za pomocą używek, np. klasyczny już złoty strzał (patrz [[Jimi Hendrix]], [[Alan Wilson]], [[Janis Joplin]], [[Sid Vicious]]), przedwakowanie alkoholu([[Bon Scott]], [[Bonzo|John Bonham]]), o ile nie dorobisz się wcześniej przez nie ataku serca([[Elvis Presley|Elvis]]) albo raka ([[Frank Zappa]]). Możesz zginąć w wypadku jakiegoś środka lokomocji, utopić się w pasenie (uprzednio wrzuciwszy tam lokówkę) albo zastosować oryginalną metodę [[rosyjska ruletka|rosyjskiej ruletki]].

* Tajemniczość. Swoją śmierć zaaranżuj tak, by nie było wiadomo, czy zabiłeś się ty, czy ktoś ci pomógł – proces twojego lekarza będzie ciągnął się latami, a twoja pośmiertna sława wzrośnie.

[[Kategoria:Poradniki]]