Programowanie

Rasowy programista w akcji – odpowiednia odzież chroni przed rozbiciem sobie czoła o blat stołu

Programowanie – czynność polegająca na przelewaniu radosnych pomysłów programisty w bezduszny kod źródłowy, w językach A, B, D, lecz najczęściej C. W wyniku tych przekształceń rzadko, choć czasem powstaje program wykonywalny.

Programowanie jest sztuką. Powstający program (jaki by nie był) jest produktem ubocznym tej sztuki, więc należy się cieszyć, że w ogóle powstał.

Programują głównie linuksowcy. Użytkownicy Windowsa, jak i sami jego twórcy nie posiadają takich umiejętności.

Etapy wytwarzania oprogramowania

• Zebranie wymagań klienta – klient w sposób niezrozumiały opisuje przedstawicielowi producenta swoje niesprecyzowane, niespójne i wewnętrznie sprzeczne wymagania co do programu.
• Analiza – analitycy producenta próbując wykrystalizować wymagania klienta tworzą szereg nowych wymagań, ich zdaniem niezbędnych do realizacji wymagań podstawowych. W rzeczywistości dodatkowe wymagania są rezultatem przyjęcia błędnego założenia, że klient wie, czego chce.
• Projekt – projektanci próbują przełożyć stworzony przez analityków strumień świadomości na język zrozumiały dla programistów. Zafascynowani technologiami big data, uczenia maszynowego i przetwarzania chmurowego, przerabiają aplikację zarządzającą biblioteką szkolną w rozproszony system przetwarzania strumieniowego rekordów bibliotecznych o wielkiej przepustowości, sterowany centralnie przez sztuczną inteligencję.
• Implementacja – programiści wklepują w swoim ulubionym języku programowania kod wymyślony przez projektantów, ucząc się w międzyczasie ww. technologii. Empiryczne badania dowodzą, że w projekcie średniego ryzyka o średniej złożoności opóźnienie związane z dochodzeniem po co właściwie powstała połowa modułów zajmuje zwykle około sześciu tygodni.
• Testowanie – tester przygląda się pracy ww. osób i udowadnia im dlaczego są debilami, którzy zmarnowali czas i pieniądze firmy na realizację swoich kretyńskich pomysłów.

Zasady programowania

• Pisz dużo programów, nie zwracaj uwagi na to, że one nic nie robią.
• Nie liczy się funkcjonalność napisanego programu – liczy się ile linii kodu zawiera.
• Jeśli nie rozumiesz kodu napisanego przez siebie, nie martw się, inni swoich też nie rozumieją.
• Normy wytwarzania oprogramowania są elementem świata wyidealizowanego.
• Programowanie ekstremalne jest podstawą świata rzeczywistego.
• Jeżeli przeczytałeś jakieś książki Parnasa i nie zamierzasz pisać pracy magisterskiej z inżynierii oprogramowania – zapomnij o nich.
• Model kaskadowy wytwarzania oprogramowania jest mrzonką a wszelkie próby jej realizacji kończą się nieograniczonym zwiększaniem kosztów.
• Kiedy programu napisanego przez ciebie zacznie ktoś używać, to znaczy, że gdzieś popełniłeś błąd.
• Pisz kod jak najbardziej nieczytelny – jeżeli ktoś zacznie w nim grzebać, nie doszuka się źródła błędu i nie nazwie cię głupkiem.
• Nadawaj zmiennym dziwne nazwy typu XFGRRTEF___DGFF, R2D2 czy Michal_Wisnewski.
• Jeśli twój język programowania pozwala na identyfikatory Unicode, to dobrym pomysłem będzie gżegżółka, zerknij też w tablice znaków dla gruzińskiego i chińskiego tradycyjnego.
• Jeśli dane są w jakiś sposób ze sobą związane, to zamiast tworzenia tablic, zastosuj zmienne o podobnych nazwach: aaaa, aaab, aaac...
• Używając makrodefinicji, zmiennych tekstowych i szablonów emuluj różne języki programowania.
• Operacje matematyczne wyrażaj w odwrotnej notacji polskiej.
• Logikę osadzaj w wyjątkach.
• Nie używaj iteracji. Rekurencja uczyni twój program bardziej zagmatwanym.
• Osadzaj język w języku.
• Korzystaj z Basha. Większość ludzi go nie rozumie, lub wydaje im się, że go rozumieją.
• Stosuj paradygmat funkcyjny i na potęgę używaj domknięć.
• Jeżeli program nie działa, zmień nazwy wszystkich zmiennych na inne, najlepiej zgodne z modną w przypadku danego języka konwencją.
• Jeżeli dalej nie działa – skasuj wszystkie komentarze i wpisz je na nowo w innych miejscach.
• Jeżeli to nie pomoże, wyłącz i włącz ponownie kompilator.
• Jeżeli przed rozpoczęciem kodowania sporządziłeś jakieś plany – wyrzuć je.
• Po godzinach spędzonych na analizie kodu i powtarzaniu przecież to jest dobrze i powinno działać! zastanów się i sprawdź, czy plik instalacyjny twojego kompilatora nie jest uszkodzony. Być może twój komputer stoi za blisko innego urządzenia elektrycznego, i pole magnetyczne zakłóca działanie procesora komputera, przez co twój program się zawiesza.
• W ostateczności skonsultuj się z astrologiem.

Prawdy o programach

• Pisanie kodu jest rozkoszą. Kompilacja kodu jest jak zimny prysznic. Pielęgnacja kodu jest piekłem.
• Pełną, spójną i poprawną dokumentację mają tylko programy bezużyteczne.
• Złożoność programu rośnie do momentu przekroczenia zdolności programisty ten program konserwującego.

Prawdy o programistach

• Bluzganie to jedyny język opanowany w pełni przez wszystkich programistów.

Jak zacząć?

Najlepiej nie zaczynać.

Zastosowania

Prawdziwi programiści piszą programy nie posiadające wartości użytkowej, a jedynie roztrząsające pewne problemy teoretyczne, których rozwiązanie niczemu nie służy. Interesuje ich głównie problematyka:

• Co by się stało, gdyby czterech twoich kolegów zakaziło się grypą: czy cała populacja może wyginąć?
• Rozwiązywania układów różniczkowych wysokich rzędów.
• Czy za pomocą dwóch stosów talerzy da się symulować kolejkę sklepową?

Źli programiści używają programowania aby:

• Zaspamować YouTube.
• Zaspamować twoją skrzynkę pocztową.
• Zaspamować cały Internet.
• Zainstalować ci programy, które robią złe rzeczy, w sposób widoczny jedynie dla informatyka albo i niewidoczny w ogóle.
• Zainfekować twój komputer, doprowadzając go do stanu, w którym potrzebne będzie wezwanie informatyka.

Dobrzy programiści, walczący ze złymi, używają programowania aby:

• Napisać program antywirusowy, który zajmie całą pamięć twojego komputera.
• Napisać firewall, który zablokuje ci dostęp do internetu.

Zobacz też

• język programowania
• programista
• inżynieria oprogramowania
• program
• programowanie na kartce

Zobacz więcej artykułów w portalu o informatyce.