Tekst źródłowy strony Rozpad Jugosławii

== Sytuacja w Bośni i powstanie Nowej Jugosławii ==
[[Plik:Evstafiev-Radovan Karadzic 3MAR94.jpg|thumb|200px|Wielki wódz Serbów. Patrzcie jaką ma bujną czuprynę!]]
W marcu [[1992]] roku niezależność ogłosiła Bośnia i Hercegowina i wówczas zakręciło się na ostro. Chłopaki poszli na całość i postanowili tak skomplikować [[Uczeń|szkolnej dziatwie]] lekcje [[Historia|historii współczesnej]] (o ile ktokolwiek uczy się jeszcze o takich wydarzeniach jak wojna w Jugosławii), by żaden [[Nastolatek|małolat]] nie zdołał się połapać, kto tam się wtedy tłukł z kim i w jakim celu. Symbolem tej wojny stało się serbskie oblężenie Sarajewa, a jego najbardziej charakterystycznym elementem była [[Call of Duty|epicka strzelanka]] urządzona na ulicach przez [[Snajper]]ów.

Z grubsza wyglądało to mniej więcej tak: bośniaccy Muzułmanie, kontrolujący rząd w Bośni i Hercegowinie, wymyślili sobie niepodległość. Wszystko byłoby pięknie, gdyby nie mały problem, otóż stanowili oni tylko około 40% populacji kraju. Mniej więcej 20% tworzyli bowiem bośniaccy Chorwaci, na wszelki wypadek mający pochowane trochę złomu od Bundeswehry. Pomagali im Chorwaci z Republiki Chorwacji, czyli chorwaccy Chorwaci. Jakieś 37% ludności to z kolei zawsze skłonni do draki bośniaccy Serbowie. Wspierali ich, a jakże, Serbowie z Republiki Chorwacji, czyli Serbowie z Republiki Serbskiej Krajiny, czyli chorwaccy Serbowie, a także Serbowie z Socjalistycznej Federacyjnej Republiki Jugosławii, czyli Serbowie z Republiki Serbii, czyli serbscy Serbowie. Na domiar złego każda grupa etniczna wyznawała inną religię, Chorwaci to z dziada pradziada [[Kościół katolicki|papiescy fanatycy]], Serbowie są w większości [[Prawosławie|zatwardziałymi schizmatykami]], natomiast bośniaccy Muzułmanie praktykują oczywiście [[Islam|bicie łbem o ziemię pięć razy dziennie]]. Niemożliwa do pokonania okazała się także bariera językowa, ponieważ Chorwaci mówią po [[Język serbsko-chorwacki|chorwacko-serbsko-bośniacku]], Serbowie po [[Język serbsko-chorwacki|serbsko-bośniacko-chorwacku]], a bośniaccy Muzułmanie po [[Język serbsko-chorwacki|bośniacko-chorwacko-serbsku]].

W międzyczasie w kwietniu 1992 roku nadszedł koniec na mocno nadgryzioną zębem czasu Socjalistyczną Federacyjną Republikę Jugosławii, co właściwie [[Nikogo to nie obchodzi|nikogo nie zainteresowało]]. W miejsce [[Trup|nieboszczki]] powstała okrojona terytorialnie Federalna Republika Jugosławii. Najbardziej w nowym państwie rozpychali się jak zwykle Serbowie obrażeni na cały świat za to, że nikt się nie chce z nimi dłużej męczyć. W dalszym ciągu trzymali oni ciężką łapę na dwóch autonomicznych okręgach: [[Wojwodina|Wojwodinie]] (ze sporym odsetkiem bardzo spokojnych [[Węgry|Madziarów]]) i [[Kosowo|Kosowie]] (z koczującą tam watahą z UÇK). Oprócz nich w federacji cichutko siedziała sobie Czarnogóra, która stwierdziła, że na razie lepiej się nie wychylać, bo można zebrać [[Wpierdol|straszny omłot]]. Ale wróćmy jednak do głównej rozpierduchy.