Edytujesz „Stadium Arcadium”

{{sur|albumu|skrót|SA}}
{{Album Infobox
|tytuł = Stadium Arcadium
|okładka = Stadium Arcadium.jpg
|okładka nazwa = Okładka płyty, wersja [[pokemon (osoba)|pokemon]]
|wykonawca = [[Red Hot Chili Peppers|Czerwone Gorące Papryczki Chili]]
|nagrywany = marzec 2005–grudzień 2005
|wydany = 8 maja 2006
|gatunek = [[rock]]
|długość = za długi
|wytwórnia = ci od [[Królik Bugs|Królika Bugsa]]
|producent = Rick Rubin
|następny = Jestem z Tobą
|poprzedni = Po Drodze}}
{{t|''Stadium Arcadium''}}album muzyczny [[Red Hot Chili Peppers]], podany fanom na dwóch płytach. Według opinii publicznej dość słabo przyprawiony, ale jednak jadalny, a momentami całkiem smaczny.

Wydany został [[8 maja]] [[2006]], po wielomiesięcznym nagrywaniu pobrzdąkiwań i po wieloletnich terapiach odwykowych. Sprzedany w wielomilionowych nakładach, nie tylko ze względu na jego zawartość, ale i dołączone do niego gadżety – między innymi niezbędny do życia aksamitny woreczek z kulkami do gry czy notes.

Zawiera 28 kompozycji. Zapytasz się pewnie, czytelniku: ''więcej się nie dało?'' – owszem, dało, zostały one wybrane spośród trzydziestu ośmiu.

== Powstanie ==
Zebrani do kupy po fali krytyki, jaką wywołała płytka ''By The Way'' z [[2002]] roku, Peppersi, wyciągnięci za uszy do studia przez [[Rick Rubin|Ricka Rubina]], poczęli nagrywać kawałki. Zaczął [[John Frusciante|Frusciante]], od lżejszych partii gitarowych, a że wychodziło to wcale nie najgorzej, postanowiono całe wydawnictwo utrzymać w atmosferze smutku i depresji, nostalgii i bólu pięt. Na koniec dodano wokal, też już nie tak młodzieńczy jak przed laty, i zaczęto produkcję.

Początkowo ogrom kompozycji, jakie dostarczyli do zmontowania, wywoływał [[mieszane uczucia]]. Postanowiono więc okroić całość, co też nic nie dało. Planowano wydać parę krótkich albumów w jednym roku – również był to słaby pomysł. Koniec końców wydano dwupłytówkę i Paprykarze mogli już tylko na niej zarabiać.

== Zawartość ==
Dwie płyty mieszczą w sobie po 14 piosenek. Większość z nich zostało wydane na singlach, gdy i tak zarabiający spore sumki zespół ciężko było odciągnąć od koryta.

== Teledyski ==
Płytę wypromowano „skazanym na sprzedaż” ''Dani California'', by później móc zjechać po kawałkach lżejszych, ale granych nie dla wszystkich uszu. O ile jeszcze drugi teledysk, ''Tell Me Baby'', przebrzmiewa chęcią sprzedania (por. [[komercja]]), o tyle piosenką ''Desecration Smile'' [[Kalifornia|Kalifornijczycy]] pokazali swoją niezależność i awangardowość. Utwór długi i szablonowy okraszono arcyciekawym teledyskiem, którego reżyser wykazał się nadludzką inwencją twórczą.

== Teksty ==
Grupa, która słynie z oryginalnych tekstów, i tym razem dała radę. Zaczęto od opowieści o dziewczynie ze związku [[hippisi|hippiski]] z milicjantem, by przejść do ważnych przemyśleń nad [[sens życia|sensem życia]], czyli ballad: o mokrym piachu, o powolnym gepardzie czy burzy w filiżance. Zdecydowanie najtrudniejszym z podjętych tematów jest śmierć psa [[Flea]] – Martiana, opisana w ostatniej piosence na ostatniej (drugiej) płycie.

<br clear="all">
{{RHCP}}

[[Kategoria:Albumy rockowe]]